Ένα Από τα Πιο Αλλόκοτα Αριστουργήματα των Beatles Επανακυκλοφορεί

Κάθε φορά που στο στούντιο του ραδιοφώνου ακούγεται ένα τραγούδι των Beatles, είναι σαν να πλημμυρίζει ο χώρος από μια έκρηξη ήχων, αρμονίας, φωνητικών, μελωδιών, ιδιαίτερων, ευφάνταστων και απαιτητικών ενορχηστρώσεων! Ακόμη και σήμερα, το 2018, που ο άνθρωπος ετοιμάζεται να έρθει ακόμη πιο κοντά με την τεχνητή νοημοσύνη, ο ήχος των Beatles ηχεί πιο φρέσκος, πιο πειραματικός, πιο πλήρης και -με κάποιο παράξενο τρόπο και για λόγους μεταφυσικούς μάλλον- πιο ζωντανός από το 99% της σημερινής παραγωγής μουσικής. Σαν ένας αλλόκοτος θεός της μουσικής να άγγιξε στην πλάτη τα τέσσερα σκαθάρια και να τα ευλόγησε, χαρίζοντάς τους το δώρο της αιώνιας μελωδικής νιότης!

Δεν είμαι νοσταλγός του παρελθόντος και πιστεύω ότι αυτή η εποχή που ζούμε είναι μια από τις καλύτερες εποχές για να είναι κανείς ζωντανός. Όμως οι αισθήσεις μου ξυπνούν, χαίρονται και αγκαλιάζουν κάθε φόρα που τα ακούω το Nowhere Man, το Paperback Writer, το Eleanor Rigby, το While My Guitar Gently Weeps, το She Loves You και δεκάδες άλλα…

Οι Beatles ευλογήθηκαν με το να ζήσουν σε ενδιαφέροντες καιρούς, αλλά ήταν και οι ίδιοι που έδωσαν μια σπρωξιά στις μέρες και έκαναν τους μήνες και τα χρόνια πιο ενδιαφέροντα. Δεν έγραφαν απλά την ιστορία, ήταν η ιστορία.

Είχα την τύχη να δω πριν από πέντε χρόνια τον Paul McCartney να παίζει -αλλά και να λέει ιστορίες της δεκαετίας του ’60- για δυόμισι ώρες live στο Hyde Park του Λονδίνου, ένα υπέροχο best of setlist από τραγούδια των Beatles, δικά του, των Wings κ.λπ. Μαζί με τα τραγούδια που άκουγα ένιωθα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, ότι από μπροστά μου περνούσε και ολόκληρη η δεκαετία του ’60…. Οι γιεγιέδες, η τηλεόραση, η μόδα, η οικονομική άνθηση, οι Kennedys, τα πολιτικά δικαιώματα, τα ναρκωτικά (και κυρίως το LCD), οι αγώνες των έγχρωμων, οι μίνι φούστες, τα πάρτι και τα ποτά, ο πόλεμος του Βιετνάμ, οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια, ο Μάης του ’68.

Το 1968 ήταν μια περίεργη χρονιά για τους Beatles (όπως και  για ολόκληρο τον κόσμο), καθώς ο John Lennon, μαζί με τον George Harrisson αλλά και τα υπόλοιπα σκαθάρια, ανακάλυπταν την ινδική κουλτούρα, τον Μάο και τη Yoko Ono, και όλοι μαζί ανακάλυπταν το “πόσο ξεχωριστές προσωπικότητες” ήταν!

Το 1968 κυκλοφόρησαν ένα από τα πιο αλλόκοτα αριστουργήματά τους, το “The Beatles”, ή αλλιώς, το περίφημο, θρυλικό “White Album”, ένα διπλό δίσκο με 30 τραγούδια όπου τα σκαθάρια έκαναν στο στούντιο κατά μόνας, ή ανά δύο και ανά τρεις ό,τι γούσταραν μουσικά, με αποτέλεσμα το πιο γοητευτικά διαφορετικό (αλλά και λίγο άνισο) άλμπουμ τους. Όμως, από τότε και έπειτα, δεν θα ήταν ποτέ ξανά οι Fab Four!

Το White Album επιστρέφει και ξανακυκλοφορεί στις 9 Νοεμβρίου σε μια super deluxe έκδοση και όλοι περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι καινούργιο θα υπάρχει και, φυσικά, να το ακούσουμε για άλλη μια φορά!

Εδώ μια άλλη, ακουστική εκτέλεση του “While My Guitar Gently Weeps” που θα υπάρχει σε αυτή την έκδοση:

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
The Bright Side of the Road
The Bright Side of the Road

Ο Γιώργος Μουχταρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και είναι δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία από το περιοδικό Ήχος & Hi Fi το 1983, στο οποίο βρέθηκε για περίπου 10 χρόνια. Την περίοδο εκείνη ήταν κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης στο συγκρότημα The Jay Walkers, που κυκλοφόρησε έναν δίσκο από την Virgin Records. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τα περιοδικά Εικόνες και Επτάμιση και με την εκπομπή Ραδιοσυννεφούλα, του Τετάρτου Προγράμματος. Συνεργάστηκε επίσης με τα ραδιόφωνα Pop Fm και Ρυθμός της πρώτης περιόδου, ενώ από το 2003 έως το 2011 ήταν ο Διευθυντής Προγράμματος του Ραδιοφώνου Kosmos 93,6. Το Μάρτιο του 2011 βρέθηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό Εν Λευκώ. Σήμερα είναι Διευθυντής Προγράμματος στον Pepper 96,6, ενώ από το μικρόφωνο του παρουσιάζει 10-1 κάθε πρωί την εκπομπή The Bright Side of the Road. Μοιράζεται μαζί μας τις μουσικές του επιλογές κάθε Παρασκευή, μέσα από τη στήλη με το ίδιο όνομα!

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τα σημαντικότερα νέα της ημέρας, στο inbox σου κάθε μεσημέρι!

ΕΓΓPΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER

+