Αναζητώντας κάποια gourmet γαστρονομική πρόταση, μου πρότειναν το MILOS, ελληνικό εστιατόριο με παγκοσμίου βεληνεκούς φήμη, αφού διαθέτει παράρτημα σε 9 διαφορετικά μέρη, με πιο γνωστό αυτό της Νέας Υόρκης. Μάλιστα, πρόσφατα άνοιξε το πρώτο «gourmet hotel» MILOS και ο Πατρινός ιδιοκτήτης του, ο Κώστας Σπηλιάδης, επέλεξε τη χώρα μας ως αφετηρία.
Όπως στις ψαροταβέρνες, σηκώνεσαι και επιλέγεις ανάμεσα σε φρέσκα ψάρια που βρίσκονται στον πάγο (κυριολεκτικά). Μόνο που ο αέρας του εστιατορίου δεν θυμίζει σε τίποτα μια τυπική ελληνική ψαροταβέρνα, αλλά ένα κοσμοπολίτικο στέκι.
Επιλέξαμε ένα φαγκρί, το οποίο τολμώ να πω πως ήταν από τα πιο νόστιμα που έχω φάει ποτέ! Μάλλον χάρη στην απλότητα και την ανεπιτήδευτη προετοιμασία του, αφού το ψάρι, από μόνο του, γέμιζε τον ουρανίσκο. Καμία σος, κανένα περιττό στοιχείο… Λιτό και απέριττο, με ελαιόλαδο μόνο. Η πρώτη ύλη αρκεί. Αυτή εξάλλου είναι και η φιλοσοφία του ιδιοκτήτη του εστιατορίου Κώστα Σπηλιάδη. Θεωρεί πως η πρώτη ύλη και τα υλικά που μας παρέχει η φύση είναι ιερά και οποιαδήποτε απόπειρα διαστρέβλωσής τους είναι εκ των πραγμάτων λάθος.
Αδυνατούσα να αντιληφθώ από πού πηγάζει η νοστιμάδα της χωριάτικης που την πληρώνεις ακριβά (18 ευρώ δεν θεωρούνται και λίγα για μια ελληνική σαλάτα…), αλλά πάλι δεν έχει τίποτα extreme, τίποτα φανταχτερό. Μια σπαρτιάτικη λιτότητα. Οι κατακόκκινες juicy ντομάτες προέρχονται από τα Κύθηρα, που αγαπάει τόσο ο Σπηλιάδης. Το χταποδάκι πάνω στη φάβα ήταν επίσης ασύλληπτα νόστιμο. Τα τηγανητά καλαμαράκια μάλλον κοινότοπα και nothing to write home about.
«Ακόμα και το αλάτι είναι κομμάτι μιας μοναδικής διαδικασίας, αφού μαζεύεται αποκλειστικά για το εστιατόριό μας από βράχια του Αιγαίου. Είναι αυτό που λέμε μια «ηράκλεια» προσπάθεια («herculean effort»). Από τη βάρκα του ψαρά, ταξιδεύει στην κουζίνα του σεφ, όπου κι αν είναι αυτή γεωγραφικά…», μου εξηγεί ο κύριος Τασιγιάννης, maître του εστιατορίου. Την πολύ προσεγμένη λίστα κρασιών επιμελείται ο κύριος Γούναρης, πιστοποιημένος sommelier. Επίσης, μαθαίνω πως ο chef λέγεται Λαζάρου και είναι συγγενής με τον κύριο Λευτέρη Λαζάρου.
Η μεσογειακή φινέτσα αποτυπώνεται και στη λιτή διακόσμηση του χώρου και στα minimal στοιχεία. Το προσωπικό ήταν εξαιρετικά ευγενικό και πολύ καλά εκπαιδευμένο –ενημερωμένο τόσο για την ιστορία του ιδρυτή του εστιατορίου όσο και για την προέλευση των πρώτων υλών–, όλοι περνάνε με επιτυχία τα μίνι κουίζ γνώσης.
Αυτό που έχει καταφέρει ο Κώστας Σπηλιάδης είναι μοναδικό. Ουσιαστικά, έχει εδραιώσει την ελληνική θαλασσινή κουζίνα διεθνώς μέσω των εστιατορίων του, που σερβίρουν μόνο ελληνικά ψάρια και πρώτες ύλες, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση του εκάστοτε MILOS. Αισθάνθηκα πως δείπνησα σε ένα μέρος υψηλών προδιαγραφών, όπου η φυσική γεύση εξυψώνεται. Φυσικά, δεν πρόκειται για εστιατόριο που πας κάθε Σάββατο…
Το ρητό «less is more» μάλλον επαληθεύεται εδώ καλύτερα από οπουδήποτε αλλού, σκεφτόμουν, καθώς κλείναμε με έναν απλό μπακλαβά.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
To Bαρούλκο Σαλπάρει για το Grace Hotel
Luca Piscazzi, Head Chef του Pelagos: Με Κοσμοπολίτικο Αέρα και Άρωμα Θάλασσας
Κρέας και Κρασί: Σχέση Στοργής
