Συνεχίζουμε να αναζητάμε προσωπικές ματιές. Η επιθυμία μας είναι η/ο «Φωτογράφος του Μήνα» να μοιραστεί μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες της/του, αλλά και να αποκαλύψει τον κόσμο πίσω από τα κλικ της μηχανής του/της. Προσκεκλημένη φωτογράφος για τον Ιούλιο του 2025 είναι η Δάφνη Ασλανίδη.
Η Δάφνη Ασλανίδη σπούδασε στα Τμήματα Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ και Αρχιτεκτονικού Φωτισμού του Πανεπιστημίου του Wismar της Γερμανίας, με σκοπό να συνδυάσει την τεχνογνωσία με την αισθητική. Παρακολούθησε επίσης τα workshops «Αρχιτεκτονική Φωτογραφία» και «Βιντεοσκόπηση και Μοντάζ» της Leica Academy Greece.
Για περισσότερο από μια δεκαετία, η δημιουργική φωτογραφία είναι για τη Δάφνη Ασλανίδη τρόπος ζωής, εξερεύνησης, ανάπτυξης και επικοινωνίας. Έχει εκθέσει και δημοσιεύσει τη δουλειά της σε ομάδες και φεστιβάλ, πάντα με το μότο: «Η τέχνη για τον άνθρωπο». Το 2023 συμμετείχε στο σεμινάριο του φωτογράφου του Magnum Enri Canaj στις Αλβανικές Άλπεις. Το 2024 παρουσίασε το αυτοαναφορικό της έργο στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως freelance μελετήτρια αρχιτεκτονικού φωτισμού και φωτογράφος αρχιτεκτονικής με έδρα την Αθήνα και τη Λέρο.
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Θα σηκώσω την κάμερα όταν θέλω να συνομιλήσω, να αναζητήσω τη «θέση» μου στον χώρο, να συνδεθώ με το περιβάλλον μου. Κάθε εικόνα είναι ένα μέσο επικοινωνίας, μια διάθεση για επαφή με τους θεατές της. Προϋπόθεση είναι να φιλοσοφώ, να αμφισβητώ και να διερευνώ, πριν και μετά το κλικ. Όλες μας οι εμπειρίες, το παρελθόν μας, αυτά που έχουμε διαβάσει, οι σχέσεις μας, οι τόποι μας, είναι αυτά που διαμορφώνουν τη ματιά μας, το περιεχόμενο και την αισθητική μας.
Θεωρώ πως στη δημιουργική φωτογραφία δεν υπάρχουν κανόνες και συγκεκριμένα μοτίβα, αλλά ότι ο φωτογράφος είναι ελεύθερος να προχωρήσει σε κάθε μορφής δημιουργία.
Θα θέλατε να μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Χρησιμοποιώ τρεις φωτογραφικές μηχανές. Tην παντός καιρού compact Canon μου, που θεωρείται εξέλιξη της dslr μου. Μια μικρή και ευαίσθητη μηχανή, που καλύπτει σχεδόν κάθε μου φωτογραφική ανάγκη. Την αναλογική, συλλεκτική Olympus mju-V, που χαρίζει μυστήριο σε κάθε φωτογραφική μου εξόρμηση. Είναι μια second hand μηχανή που μου έκαναν δώρο. Κάποιος θα την έβρισκε ελαττωματική, καθώς σε κάθε φιλμ εμφανίζονται εικόνες με ένα χαρακτηριστικό light leak στο αριστερό μέρος. Αυτό όμως είναι που την κάνει μοναδική για μένα. Τέλος, τη μεσαίου φορμά DianaF της Lomography, που με μεταφέρει σε εποχές λιγότερο εξελιγμένες τεχνολογικά. Τη χρησιμοποιώ κυρίως όταν αναπτύσσω projects σχετικά με την πάροδο και την αξία του χρόνου.
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Πιστεύω ότι ο εξοπλισμός είναι απλώς ένα μέσο. Η ματιά μας και το βάθος μας είναι αυτά που καθορίζουν το φωτογραφικό αποτέλεσμα. Βεβαίως οι δυνατότητες που μας δίνει το μέσο οδηγούν ή βοηθούν προς μία κατεύθυνση, αλλά δεν θεώρησα ποτέ ότι εξαρτάται από τη μηχανή αν θα βγουν καλές (ή όχι τόσο καλές) οι φωτογραφίες.
Αν θεωρείται εξοπλισμός ένα τελευταίας τεχνολογίας κινητό τηλέφωνο, τότε απλώς έχουμε στα χέρια μας έναν εύκολο και αναβαθμισμένο τεχνολογικά τρόπο να αιχμαλωτίζουμε τη στιγμή. Κι αυτό είναι κάτι που έχει επηρεάσει τη συνολική και συλλογική μας στάση απέναντι στη φωτογραφία ως τέχνη, κατά τη γνώμη μου όχι θετικά, αφού όλα γίνονται αβασάνιστα και γρήγορα.
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες που τραβάω σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι κάτι αναγκαίο στην αρχιτεκτονική φωτογραφία. Τις φωτογραφίες από τις αναλογικές μηχανές μου τις κρατάω ως έχουν ή τις επεξεργάζομαι ελάχιστα, ανάλογα με το τι θέλω να εκφράσω με αυτές. Θεωρώ πως στη δημιουργική φωτογραφία δεν υπάρχουν κανόνες και συγκεκριμένα μοτίβα, αλλά ότι ο φωτογράφος είναι ελεύθερος να προχωρήσει σε κάθε μορφής δημιουργία.
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Γενικά σπάνια. Πάντα όμως όταν τραβάω πορτρέτα φίλων και γνωστών τα εκτυπώνω και τους τα χαρίζω.
Όλες μας οι εμπειρίες, το παρελθόν μας, αυτά που έχουμε διαβάσει, οι σχέσεις μας, οι τόποι μας, είναι αυτά που διαμορφώνουν τη ματιά μας, το περιεχόμενο και την αισθητική μας.
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Η πιο αγαπημένη μου είναι η Nan Goldin. Με συγκινούν επίσης η ιστορία και το έργο του Gilbert Garcin.
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους»;
Η φωτογραφία για μένα είναι… έκφραση, επικοινωνία, κατάρριψη των στερεότυπων, οπτικοποίηση της φαντασίας, κάτι που δεν έχει όριο, ασταμάτητος πειραματισμός.
- Περισσότερες φωτογραφίες της Δάφνης Ασλανίδη μπορείτε να δείτε στο website της και στους προσωπικούς της λογαριασμούς στο Instagram εδώ και εδώ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Ηλίας Μπουργιώτης
