Στη στήλη «Φωτογράφος του Μήνα» αναζητάμε προσωπικές ματιές. Η επιθυμία μας είναι ο προσκεκλημένος/η να μοιραστεί μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες του/της, αλλά και να αποκαλύψει τον κόσμο πίσω από τα κλικ της μηχανής του/της. Προσκεκλημένη φωτογράφος για τον Αύγουστο του 2024 είναι η Κατερίνα Καρανίκα.
Η Κατερίνα Καρανίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε φωτογραφία στις Βρυξέλλες. Παρακολούθησε workshops με τους: Ferdinando Scianna (Magnum), Paolo Roversi, Gueorgui Pinkhassov (Magnum), Guy Le Querrec (Magnum), Sarah Moon. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις στις Βρυξέλλες και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ισπανία (Fotonoviembre-Τενερίφη) και στην Ελλάδα (Φωτοσυγκυρία-Θεσσαλονίκη, Athens Photography Festival (APhF), Διεθνές Φωτογραφικό Φεστιβάλ Αντιπάρου). Έχει βραβευτεί στο Βέλγιο, στην Ελλάδα και στην Κίνα.
Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Έχει εκδώσει Notebooks στις εκδόσεις Outofthephone: «A Chinese Journey» (2024), «Shanghai Mood» (2019), «Arles» (2018), «China Red» (2017), και το 2024 τρία Leporello portfolios: «China, Red is the Air», «Arles, Arles, Arles», «Ariadne’s Light» curated by L. LAB initiative © l.lovesartistsbooks.
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο που τραβάει το βλέμμα μου. Είναι ένα ωραίο φως, μια ασυνήθιστη στιγμή, μια περίεργη αντανάκλαση, σε μια προσπάθεια να μοιραστώ τη ματιά μου αποτυπώνοντας την αρμονία και την ομορφιά. Ο φωτογράφος, κατά τη γνώμη μου, δεν φιλοσοφεί, αποτυπώνει και εκφράζει τον δικό του εσωτερικό κόσμο.
Θα θέλατε μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Αγαπημένη μηχανή όταν άρχισα τις φωτογραφικές μου σπουδές στην ασπρόμαυρη αναλογική φωτογραφία ήταν η NIKON FM2, με τους καταπληκτικούς φακούς της. Στη συνέχεια χρησιμοποίησα μικρές ψηφιακές κάμερες, ελαφριές και εύχρηστες, καθώς και iPhone. Άρχισα να χρησιμοποιώ το iPhone έπειτα από ένα workshop, το «Eστιάζοντας στo ουσιώδες με ένα iPhone», με τον Gueorgui Pinkhassov, φωτογράφο της Magnum.
«Φωτογραφίζω για εκείνη τη μαγική στιγμή που ανεβαίνει η αδρεναλίνη γιατί ξέρεις ενδόμυχα ότι είναι η σωστή».
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε. Ίσως έχουμε γίνει πιο γρήγοροι. Έχει αλλάξει κυρίως ο αριθμός των φωτογραφιών που βγάζουμε. Έχουμε την ευκολία και βγάζουμε σαφώς περισσότερες φωτογραφίες και τη δυνατότητα να τις σβήσουμε εκ των υστέρων.
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Επεξεργάζομαι ελάχιστα τις φωτογραφίες μου, δεν μου αρέσουν οι πολύ επεξεργασμένες φωτογραφίες γιατί παραπέμπουν σε κάτι στατικό, ψεύτικο. Ήμουν ένθερμη οπαδός της θεωρίας του Henri Cartier-Bresson που έλεγε ότι όλα συμβαίνουν στη λήψη της φωτογραφίας. Ο ίδιος δεν έκοβε ποτέ τις φωτογραφίες του. Με την ψηφιακή φωτογραφία έχω κάπως αλλάξει, μπορεί να κόψω το αρχικό περίγραμμα της φωτογραφίας, να τονίσω το κοντράστ, να αλλάξω λίγο το φως, αλλά τελικά μήπως αυτό δεν κάναμε και στον σκοτεινό θάλαμο;
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Τις εκτυπώνω όταν θέλω να δω ένα πρότζεκτ μου τελειωμένo ή για κάποια έκθεση ή έκδοση.
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Αγαπώ ιδιαίτερα τους Γιαπωνέζους και τους Φινλανδούς φωτογράφους.
Αγαπημένοι μου φωτογράφοι είναι πολλοί. Από τους Έλληνες, η Nelly’s, η Βούλα Παπαϊωάννου, ο Νίκος Οικονομόπουλος, ο Στράτος Καλαφάτης. Από τους ξένους, ο Henri Cartier-Bresson, ο Sergio Larrain, ο Harry Callahan, o Pentthi Sammallahti, ο Saul Leiter, η Sarah Moon, ο Gueorgui Pinkhassov, η Rinko Kawauchi και άλλοι που ξεχνώ.
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους»;
Σίγουρα δεν είναι άσκηση ύφους. Για μένα φωτογραφία δεν είναι ούτε η καταγραφή, ούτε η αποτύπωση της πραγματικότητας. Αυτό ισχύει βέβαια για τους φωτορεπόρτερ που κάνουν ένα άλλο είδος φωτογραφίας. Για μένα η φωτογραφία είναι ίσως η πραγματικότητα όπως τη βλέπω εγώ. Μεταμορφωμένη, παραποιημένη, ποιητική.
Για μένα φωτογραφία είναι αυτή που ξυπνάει κάτι μέσα σου, που σε συγκινεί.
Φωτογραφίζω για να ανακαλύψω τον κόσμο, να τον δείξω μέσα από τα μάτια μου αναζητώντας τη μαγεία του. Αλλά και για να μετατρέψω την αλήθεια του σε έναν άλλο κόσμο, ονειρικό, ποιητικό, μεταφυσικό.
Φωτογραφίζω για εκείνη τη μαγική στιγμή που ανεβαίνει η αδρεναλίνη γιατί ξέρεις ενδόμυχα ότι είναι η σωστή.
Θα κλείσω με μια φράση του Henri Cartier-Bresson: «Το να φωτογραφίζεις είναι στάση ζωής, ένας τρόπος ύπαρξης».
• Περισσότερες φωτογραφίες της Κατερίνας Καρανίκα μπορείτε να δείτε εδώ | Instagram
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Βασιλική Σανδάλη
