Μέσα σε έναν μόλις χρόνο από την έναρξη της λειτουργίας του, το Humanity Greece θεωρείται μια από τις πιο δυναμικές εθελοντικές οργανώσεις της χώρας. Ξεκινώντας ως συντονιστικό όργανο εθελοντών στις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου του 2021, έχει εξελιχθεί σε έναν ανθρωπιστικό οργανισμό που στηρίζει σε μηνιαία βάση πάνω από 200 οικογένειες και ανθρώπους που αντιμετωπίζουν οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Το Humanity Greece είναι μια φρέσκια πνοή στον εθελοντικό κόσμο της Ελλάδας, ένα πρότυπο αλληλεγγύης και συνεργασίας ανάμεσα σε ανθρώπους όλων των ηλικιών και ομάδων που έχουν ως κοινό στόχο να προσφέρουν στην κοινωνία. Ποιο είναι, όμως, το άτομο που έκανε εφικτά όλα αυτά;
Γνωρίζοντας κάποιος τη Γεωργία Παράσχου, το πρώτο πράγμα που προσέχει είναι πόσο ταπεινή και προσγειωμένη είναι: παρά τα όσα έχει καταφέρει (και σε τόσο μικρή ηλικία), παραμένει ένας άνθρωπος πηγαίος και εγκάρδιος, πάντα πρόθυμη να ακούσει, να βοηθήσει, να συμβουλεύσει. Η 26χρονη ιδρύτρια του Humanity Greece δραστηριοποιείται από την εφηβική ηλικία στον Όμιλο Unesco Πειραιώς και Νήσων και σήμερα είναι διευθύντριά του.
Η Γεωργία ξεκίνησε να υλοποιεί το όνειρό της από το μηδέν, με ελάχιστη ή και καθόλου βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες και αντιμετωπίζοντας συχνά τη δυσπιστία ή την αδιαφορία των κρατικών αρχών. Κατάφερε, όμως, και υπό αυτές τις συνθήκες, όχι μόνο να κάνει τον οργανισμό αυτό πραγματικότητα, αλλά και να συσπειρώσει πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων που έψαχναν τρόπο να διοχετεύσουν την εθελοντική τους δράση σε έναν αξιόπιστο φορέα. Και αυτοί οι άνθρωποι και η προσπάθειά τους φαίνονται σε κάθε βήμα του Humanity: η Γεωργία πάντα υπογραμμίζει το γεγονός ότι η βάση του οργανισμού είναι η συλλογικότητα και η ομαδική προσπάθεια. Πάμε, λοιπόν, να τη γνωρίσουμε.
Γεωργία, δραστηριοποιείσαι στον χώρο του εθελοντισμού πολλά χρόνια. Τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε αρχικά;
H πρώτη μου επαφή ήταν στα 14, όπου μπήκα στη «Φλόγα» και στη συνέχεια ακολούθησε στα 16 μου η Unesco. Τρομερή εμπειρία για μένα ήταν και η Ομάδα Έργου της περιοχής μου, με την οποία δημιουργήσαμε τις πρώτες κοινωνικές δομές για να ενταχθούν οικογένειες που είχαν ανάγκη. Δεν σου κρύβω ότι, επειδή η δική μας γενιά μεγάλωσε αντιμετωπίζοντας καθημερινά προβλήματα, κυρίως οικονομικής φύσης, για μένα ήταν πολύ λογικό μια οικογένεια να μην μπορεί να καλύψει τα έξοδά της και άλλο τόσο λογικό να κάνεις κάτι για να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου με όποιον τρόπο μπορείς. Δεν μου φαινόταν κάτι ξένο, ωστόσο, ειδικά η εμπειρία μου στις δομές, με δυσκόλεψε πάρα πολύ συναισθηματικά, το να μένεις με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καν.
Έβρισκα ενδιαφέρον στον εθελοντισμό γιατί ήθελα να κάνω κάτι που να με γεμίζει, ήθελα να νιώθω ότι προσφέρω. Βαριόμουν στο σχολείο και μου κακοφαινόταν που δεν κάναμε δραστηριότητες πιο ιδιαίτερες ή που δεν υπήρχε εθελοντική δράση, ανύπαρκτη ως επιλογή στα δημόσια σχολεία. Αυτό ήταν που με ώθησε και σίγουρα το γεγονός ότι μεγαλώσαμε σε μια γενιά οικονομικής κρίσης.
«Το Humanity ξεκίνησε τον Αύγουστο του ’21 με τις φωτιές και λίγο πολύ δημιουργήθηκε από την έλλειψη συντονιστικής γραμμής που υπάρχει σε αυτές τις συνθήκες».
Επέλεξες να σπουδάσεις στο Cardiff University, στην Αγγλία. Υπάρχει διαφορά στη νοοτροπία ανάμεσα σε αυτό και σε αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα σχετικά με τον εθελοντισμό;
Υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο πώς βλέπουν οι άνθρωποι τον εθελοντισμό στο εξωτερικό και εδώ: είχε μεγάλη σημασία για να με δεχτούν στο πρόγραμμα εκεί το ότι είχα ασχοληθεί με τον εθελοντισμό, πράγμα που εδώ στην Ελλάδα δεν λαμβάνεται καν υπόψη.
Τα τελευταία χρόνια είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα και εδώ, κυρίως χάρη στην προβολή των εθελοντικών δράσεων. Η διαφορά έγινε πολύ πιο εμφανής με το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, τα τελευταία 2-3 χρόνια, περίοδο κατά την οποία οι εθελοντές διακρίνονται για τον ενεργό ρόλο τους στην κοινωνία των πολιτών σε ό,τι αφορά αυτό το θέμα. Τώρα, πέρα από το γεγονός ότι ο κόσμος είναι πιο ευαισθητοποιημένος, υπάρχει και μεγαλύτερη ανάγκη για εθελοντισμό. Επίσης, πλέον είναι και πιο εύκολο να προσανατολιστεί κάποιος στο πού και πώς να βοηθήσει.
Ο κόσμος μαθαίνει να βοηθάει γιατί έτσι «πρέπει». Μεγάλοι οργανισμοί και φορείς δημιουργούν επικοινωνιακές καμπάνιες με το μήνυμα «στήριξε το έργο μας», χωρίς να ξέρει ο κόσμος ποιο είναι τελικά αυτό το έργο. Αυτό το χάσμα, της μη διαφάνειας, που κάποιος προσφέρει χωρίς να γνωρίζει πού καταλήγει ή αν έχει αποτέλεσμα η προσφορά του, έκανε τον κόσμο δύσπιστο ως προς τους εθελοντές. Ποτέ δεν υπήρχε σε μια καμπάνια αρχή, μέση και τέλος: ξεκινάμε και στηρίζουμε, όμως τι κάναμε με αυτό;
Νομίζω πως τα νέα παιδιά έχουν άλλη νοοτροπία, τόσο στον εθελοντισμό όσο και στις οργανώσεις. Η ενημέρωση, ειδικά από τα social media και ευρύτερα από το διαδίκτυο, οδηγεί σε μεγαλύτερη διαφάνεια και δημιουργεί συνθήκες για συσπείρωση, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι παλιά η τηλεόραση. Είμαι αισιόδοξη για τις αλλαγές που έρχονται και θεωρώ ότι η επόμενη γενιά θα είναι αυτή που θα τις κάνει πραγματικότητα.
Και πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις το Humanity;
Το Humanity ξεκίνησε τον Αύγουστο του ’21 με τις φωτιές και λίγο πολύ δημιουργήθηκε από την έλλειψη συντονιστικής γραμμής που έχουμε σε αυτές τις συνθήκες. Θεωρώ ότι με το Humanity καταφέραμε να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες με δυσκολία και χάρη στην προσωπική μάχη των νέων παιδιών. Με την επιμονή των εθελοντών και τη θέλησή μας να είμαστε όλοι μαζί και να συμβάλλουμε, καταφέραμε να κάνουμε τον οργανισμό βιώσιμο.
Δεν σου κρύβω ότι είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να είχα κάνει μόνη μου. Το άγχος του να ξέρεις ότι τόσο πολλές οικογένειες στηρίζονται σε σένα για την επιβίωσή τους είναι κάτι που μπορείς να αντέξεις μόνο μέσα από ένα πολυάριθμο δίκτυο ανθρώπων, που στηρίζουν την προσπάθεια σε συνεχή βάση. Το καλό με την ομάδα του Humanity είναι ότι είμαστε όλοι ισότιμοι και δεν έχουμε αυτή την πατροπαράδοτη φιλοσοφία της διοίκησης, της ιεραρχίας, τα στελέχη που παίρνουν αποφάσεις κ.ά.
Παίρνουμε μαζί τις αποφάσεις και λύνουμε τα προβλήματα χωρίς εντάσεις. Παρόλο που είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί, ηλικιακά, εμπειρικά και κοινωνικά, επειδή υπάρχει ένας βασικός άξονας και σκοπός, είμαστε ενωμένοι. Ποτέ δεν προέκυψε κάτι ικανό να μας χωρίσει. Αυτός ο τύπος οργάνωσης δεν υφίσταται συνήθως στις εθελοντικές οργανώσεις, πιστεύω όμως ότι εμείς θα καταφέρουμε να τον διατηρήσουμε και στο μέλλον.
«Τα νέα παιδιά έχουν άλλη νοοτροπία, τόσο στον εθελοντισμό όσο και στις οργανώσεις».
Πώς πιστεύεις ότι επηρεάζεται η προσωπική ζωή του εθελοντή από τις δράσεις στις οποίες συμμετέχει;
Ένας εθελοντής έχει γνώση της κοινωνίας μας σε μικρογραφία, η προσέγγισή του είναι ρεαλιστική, έχει πλήρη εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η χώρα. Είναι τελείως διαφορετικό το να τα βλέπεις πίσω από τη «γυάλα» από το να καταγράφεις τα αιτήματα και να μιλάς με τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Για μας όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς αριθμοί και πολλές φορές δενόμαστε μαζί τους, κάτι που θέλει πολλή προσοχή για να μην επηρεάσει τον προσωπικό κόσμο του εθελοντή.
Σε καμία περίπτωση οι εθελοντές δεν είναι άνθρωποι που δεν έχουν τι να κάνουν: είναι άνθρωποι που έχουν και οι ίδιοι δικά τους προβλήματα και θέλουν να βοηθήσουν γιατί ξέρουν από πρώτο χέρι τις ανάγκες. Πολλές φορές ακούω «οι εθελοντές είστε αργόσχολοι, δεν έχετε τι να κάνετε». Είναι πολύ εύκολο να κατακρίνεις αυτούς τους ανθρώπους στα social media και πάρα πολύ δύσκολο να έρχεσαι στην πραγματική ζωή σε επαφή με τη σκληρότητα με την οποία έρχεται αντιμέτωπος πολύς κόσμος έξω από την ασφάλεια του σπιτιού μας.
Όταν φορτίζεσαι και από προβλήματα της προσωπικής σου ζωής και από αυτά που βλέπεις όταν κάνεις εθελοντισμό, είναι δύσκολο να βρεις την ψυχική σου ισορροπία, πρέπει να παλέψεις για να μην το αφήσεις να σε καταβάλλει. Χρειάζεται ψυχική υποστήριξη και από τον περίγυρό σου και απίστευτη εσωτερική δύναμη για να συνεχίσεις. Γι’ αυτό τον λόγο είναι τόσο σημαντικό το ότι στο Humanity είμαστε ομάδα και μπορούμε να στηριχθούμε ο ένας στον άλλο. Είναι συγκινητικό να βλέπεις πως οι άνθρωποι θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν όταν τους δίνεται η ευκαιρία.
Δείτε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Women Do Business: Με Δύναμη από την Κρήτη
Άρης Δρίτσας: Όταν ο Πρωταθλητισμός Συναντά το Επιχειρείν
The Boardroom: Ένας Ενάρετος Κύκλος διά Χειρός Ντιάνας Μαρκάκη
