Ε, ναι! Πήραμε και εμείς μέρος στις πολυπόθητες εξετάσεις των Πρότυπων Σχολείων. Όταν λέω «πήραμε», εννοώ ο γιος μου, φυσικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία, όμως, ότι συμμετείχαμε οικογενειακώς.
Είναι ευρύτατα διαδεδομένη η άποψη για τα Πρότυπα Σχολεία πως, σε αυτή τη δοκιμασία, να εισαχθούν με εξετάσεις από την ΣΤ’ Δημοτικού στην Α’ Γυμνασίου, μπαίνουν οι άριστοι μαθητές χάρη στο υψηλότερο μαθησιακό επίπεδο στο οποίο βρίσκονται, όμως χρειάζεται ειδική προετοιμασία για να μπορέσουν να λάβουν μέρος με επιτυχία. Η επικρατούσα θεωρία για τα σχολεία αυτά είναι ότι δίνουν τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά –ανεξάρτητα από το οικονομικό τους υπόβαθρο– να πάρουν μέρος και να διεκδικήσουν μια καλύτερη εξέλιξη της σχολικής τους σταδιοδρομίας. Ως γονείς, όμως, μας γεννήθηκαν αρκετές απορίες κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
Η Προετοιμασία
Πράγματι, οι δυσκολίες ήταν αρκετές, αν μετρήσουμε τις «τρύπες» που άφησαν οι καραντίνες και τα διαδικτυακά μαθήματα. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα τεράστιο κενό, που το διαπιστώσαμε από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Αυτό σήμαινε διπλή προσπάθεια και αρκετή επιμονή. Πιο συγκεκριμένα, προσθέσαμε διπλές ώρες ιδιαίτερων μαθημάτων σε Γλώσσα και Μαθηματικά. Αρχικά, για να καλύψουμε τα κενά και, δευτερευόντως, την ύλη για το Πρότυπο, καθώς ήταν αρκετά ογκώδης.
Ιδίως στα Μαθηματικά, που το μαθησιακό επίπεδο των ασκήσεων άγγιζε αυτό της Β′ Γυμνασίου και όχι της Ε′ και ΣΤ’ Δημοτικού. Με άλλα λόγια, πολύ δύσκολα μπορεί ένας μαθητής να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη επιλογή αν δεν έχει βοήθεια. Ας σημειωθεί ακόμη ότι αρκετοί γονείς, δεδομένου των δύσκολων συνθηκών, δεν ακολούθησαν τη μέθοδο των ιδιαίτερων μαθημάτων και στηρίχτηκαν εκ ολοκλήρου στη βοήθεια του δασκάλου μας, ο οποίος ήξερε την όλη δυσκολία αυτής της προσπάθειας και ήταν δίπλα μας μέχρι και την ημέρα των εξετάσεων. Πώς όμως ένας μαθητής που δεν έχει βοήθεια και θέλει να εξελιχθεί μπορεί να ακολουθήσει;
Η Εμπειρία
Αυτό όμως που κυρίως μας συγκλόνισε ήταν η διπλάσια συμμετοχή παιδιών συγκριτικά με πέρσι. Το φαινόμενο αυτό μας οδηγεί στο να σκεφτούμε πως όλο και περισσότερα παιδιά μπορούν και θέλουν να επωφεληθούν από μια καλύτερη εκπαίδευση. Αν και έγινε προσπάθεια να αυξηθούν τα Πρότυπα και τα Πειραματικά Σχολεία φέτος, το πρόβλημα των λίγων θέσεων εξακολουθεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία των παιδιών.
Μια εναλλακτική ίσως λύση θα ήταν να μετατραπούν όλα τα σχολεία της χώρας σε Πρότυπα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα των ίσων ευκαιριών σε δασκάλους και παιδιά. Στο σχολείο πρέπει κάθε παιδί να νιώθει πως έχει τη δυνατότητα συμμετοχής σε κάθε ευκαιρία και ότι είναι εκείνο το πλαίσιο στο οποίο θα μπορέσει να αναπτυχθεί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα χωρίς διακρίσεις.
Το Αποτύπωμα των Εξετάσεων
Η επιτυχία των εξετάσεων δεν κρίθηκε μόνο από το αν πέρασαν ή όχι. Οι εξετάσεις ήταν κυρίως ένα πείραμα με τον εαυτό τους. Μια συνεχής προσπάθεια στο να εξελιχθούν και να καλύψουν τις ανάγκες που έγιναν πολύ μεγαλύτερες τα δύο τελευταία χρόνια. Μια δύσκολη περίοδος που δοκίμασε την υπομονή, την αντοχή αλλά και τη θέλησή τους για προσωπική εξέλιξη. Αυτό που διδάχτηκαν μέσω αυτής της εμπειρίας είναι πως μπορούν να δοκιμαστούν σε πολύ δυσκολότερο επίπεδο και να τα καταφέρουν παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Δοκιμάστηκαν στη διαχείριση του άγχους των εξετάσεων – και μιας δυσάρεστης δίωρης καθυστέρησης μέχρι να δοθούν τα θέματά τους. Αν και αυτό, τελικά, συνέβαλε ώστε το άγχος να μεταβληθεί σε νοιάξιμο μεταξύ τους και να υποχωρήσουν τα αισθήματα ανταγωνισμού.
Η όλη διαδικασία μου θύμισε ένα βιβλίο που είχα διαβάσει αρκετό καιρό πριν, της ψυχολόγου Carol Dweck, το οποίο εξηγούσε τη διαφορά του περίφημου Growth Mindset και του Fixed Mindset: «Την αγάπη και το πάθος για τη μάθηση και τον τρόπο με τον οποίο χρειάζεται να κατακτούν τα παιδιά τους στόχους τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νοοτροπίας ανάπτυξης. Πώς να μένουν επικεντρωμένοι σε αυτό ακόμη και όταν δεν πάει καλά. Να δοκιμάζονται, να προσπαθούν περισσότερο και να επιβραβεύονται βάσει αυτής της δοκιμασίας. Έτσι, θα καταφέρουν πολλά περισσότερα από έναν βαθμό. Τη συνεχή αγάπη για εξέλιξη και μάθηση, αλλά και τη νοοτροπία που επιτρέπει στους ανθρώπους να ευδοκιμήσουν σε μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Οι Γενναίοι Μικροί Κουταλοφάγοι Μαθαίνουν Διατροφή
