Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων του βραβευμένου μονολόγου της Χρύσας Ποζίδου «Μα Πού Πήγε η Ελένη;» είχα τη χαρά να συνομιλήσω με την ηθοποιό για το έργο της, τις δυσκολίες του μονολόγου, την έμφυλη ισότητα, αλλά και για τα σχέδιά της.
Είχες την ευκαιρία να ανεβάσεις τον μονόλογό σου «Μα Πού Πήγε η Ελένη;» στο Εύπολις. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου σε μια περίοδο ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι στην έμφυλη βία;
Αισθάνομαι ευγνώμων καθώς σχεδόν όλες οι παραστάσεις ήταν γεμάτες. Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη παράσταση θέλει λίγο τον χρόνο της. Θέλει να τη γνωρίσει ο κόσμος, χρειάζεται να επικοινωνηθεί από στόμα σε στόμα, να του γίνει οικεία ως εικόνα και να πάρει την απόφαση να έρθει. Δεν είναι και εύκολο το θέμα που πραγματεύεται. Η εποχή που διανύουμε δεν είναι πολύ εύκολη για το θέατρο. Covid, πιστοποιητικά, πόλεμος… Το να παίρνεις και το ρίσκο μιας παραγωγής μόνη σου δυσκολεύει λίγο την κατάσταση.
Η Ελένη μπορεί να είναι οποιαδήποτε γυναίκα. Σκεπτόμενος σημειολογικά, παλαιότερα, ειδικά στη μουσική, το όνομα Ελένη είχε και έχει ταυτιστεί με μοναδικά τραγούδια, ως αρχετυπικό όνομα γυναίκας. Πώς προέκυψε η Ελένη στο έργο σου;
Αρχικά πίστευα πως επέλεξα το όνομα «Ελένη» επειδή είναι εύηχο στα αφτιά μου και στη γλώσσα μου. Ψάχνοντάς το λίγο περισσότερο μέσα μου, κατάλαβα ότι τελικά ο λόγος για τον οποίο επέλεξα το όνομα αυτό είναι επειδή η «Ελένη» είναι ένα αρχέτυπο μέσα μας. Το αρχέτυπο της όμορφης και επιθυμητής γυναίκας, για την οποία ξεκίνησε ένας ολόκληρος πόλεμος. Μιας γυναίκας που φέρει το βάρος ενός πολέμου, της καταστροφής ενός ολόκληρου λαού, της ωμής βίας.
Έχοντας μεγαλώσει λοιπόν με όλες αυτές τις ιστορίες, είχα κι εγώ έτσι την Ελένη στο μυαλό μου. Ως μια γυναίκα που, λόγω της απιστίας της απέναντι στον σύζυγό της, προκάλεσε έναν ολόκληρο πόλεμο. Συνειδητοποίησα όμως πως δεν είναι έτσι. Η ιστορία αυτή είναι ξεκάθαρα το αφήγημα της πατριαρχίας. Ένας άνδρας με πληγωμένο εγωισμό αποφασίζει να δείξει πόσο δυνατός είναι με το να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα συμβεί, ποιους θα πληγώσει, δεν τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να «αποδείξει» στην Ελένη το πόσο ισχυρός είναι και να «υπερασπιστεί» με κάθε τρόπο, στην περίπτωση της ιστορίας αυτής με έναν πόλεμο, την ανδρική του τιμή.
Μέσα από αυτή την ιστορία παίρνεις και δίνεις ενέργεια. Βίωσα μια πολύ ωραία εμπειρία.
Πόσο δύσκολο είδος είναι ο μονόλογος; Είσαι εσύ κι εμείς, με εντυπωσιάζει, δεν ξέρω πώς το διαχειρίζεται ο/η κάθε ηθοποιός.
Σίγουρα δεν είναι εύκολος ένας μονόλογος. Έχεις να διαχειριστείς ταυτόχρονα πολλά πράγματα, χωρίς να έχεις κάποιον συμπαίκτη στη σκηνή να σε στηρίζει σε αυτό. Ο συμπαίκτης σου όμως στην περίπτωση αυτή είναι το κοινό που ήρθε για να ακούσει την ιστορία σου. Και μέσα από αυτή την ιστορία παίρνεις και δίνεις ενέργεια. Βίωσα μια πολύ ωραία εμπειρία.
Ποιος ήταν ο ρόλος της χορογράφου Μαρίνας Μαυρογένη στο στήσιμο της παράστασης;
Με τη Μαρίνα Μαυρογένη έκανα έναν κύκλο σεμιναρίων για το σωματικό θέατρο και την performance. Δουλέψαμε τον μονόλογό μου με τη μέθοδο που έχει δημιουργήσει η Μαρίνα για την παραστατική τέχνη. Ξεκίνησε σωματικά λοιπόν και, μέσα από ασκήσεις, πολλή συζήτηση, πολλά feedback, δημιουργήθηκε η παράστασή μας. Η Μαρίνα είναι co-director στην παράσταση, είναι το έμπειρο μάτι που σε παρατηρεί απέξω, ως θεατής, και μπορεί να σε καθοδηγήσει, να σου πει τι λειτουργεί και τι όχι. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο με εμπειρία τον οποίο εμπιστεύεσαι. Μόνη μου δεν θα έβγαζα αυτό το αποτέλεσμα. Την εκτιμώ και τη σέβομαι πολύ.
Το ελληνικό κίνημα #MeToo είχε εντυπωσιακές καταγγελίες, είχε κοινό που στάθηκε κριτικά απέναντί του, αλλά κυρίως γυναίκες και άνδρες που στην πλειονότητά τους τάχθηκαν υπέρ. Πόσο «μακριά» νιώθεις την ισότητα, την εξάλειψη του φόβου από τη χρήση βίας, αλλά και την οικονομική ισότητα, καθώς οι γυναίκες υποαμείβονται;
Πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν. Πιστεύω όμως πως πρέπει να αρχίσει να ακούει και να αντιδρά και το κράτος. Να αλλάξει η εκπαίδευση. Να μπει επιτέλους αυτή η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Να εκπαιδευτούν οι αστυνομικοί για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα άτομα που έχουν υποστεί βία. Να προσληφθούν ιατροδικαστές. Να γίνουν πολύ αυστηρότεροι οι νόμοι για τέτοιες περιπτώσεις. Είναι μεγάλη η κουβέντα για το τι πρέπει να γίνει. Μεγάλη. Αλλά από τη στιγμή που έχει ξεκινήσει, ο τροχός να γυρίζει, τίποτα
δεν τον σταματά.
Πες μου για τα σχέδιά σου από εδώ και πέρα;
Η παράσταση στο θέατρο Εύπολις, στην Αθήνα, ολοκληρώθηκε στις 8 Απριλίου. Η «Ελένη» θα ταξιδέψει στην Ελλάδα. Είμαστε σε επαφή με θέατρα και συλλόγους και ο σκοπός μου είναι να ταξιδέψω το καλοκαίρι με την παράσταση όσο περισσότερο μπορώ. Είμαι επίσης σε συζητήσεις για τον δεύτερο κύκλο παραστάσεων της «Ελένης», από τον Σεπτέμβριο, στην Αθήνα.
Να ευχηθώ κάθε επιτυχία!
Σε ευχαριστώ πολύ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Θεατρικές Παραστάσεις Μέχρι Τέλος Απριλίου
Τα «Κόκκινα Φανάρια» Μεταφέρθηκαν στο Cartel
Σωτήρης Μελανός: Η Βία του Πολέμου δεν Μπορεί Παρά να μας Πληγώνει
