Η κινεζικής καταγωγής καλλιτέχνιδα από το Λονδίνο Xu Yang παρουσιάζει στην γκαλερί Δύο Χωριά την πρώτη της ατομική έκθεση στην Αθήνα «Therefore I Am» [=Άρα Υπάρχω]. Η πρώτη ατομική έκθεση της Xu στην Ελλάδα (4 Μαΐου-3 Ιουνίου) παρουσιάζει το ατέρμονο ταξίδι της ταυτότητας, του πάθους και της εξουσίας.
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί ως επιστέγασμα του residency της Xu στα Δύο Χωριά (Απρίλιος 2022) και εγκαινιάστηκε στις 4 Μαΐου, παρουσία της καλλιτέχνιδας. Στα εγκαίνια της έκθεσης, η Xu θα επιτελέσει μια παράσταση σχεδιασμένη ειδικά για τη συγκεκριμένη τοποθεσία, κοινωνώντας στο κοινό την πλούσια εκλεπτυσμένη αύρα της.
Με στέρεο υπόβαθρο στις τεχνικές της κλασικής σύνθεσης και τοπιογραφίας, ο επιμελώς πολυεπίπεδος καμβάς της καλλιτέχνιδας είναι γεμάτος με απολαυστικά χυμώδεις πινελιές, προσφέροντας ένα τελικό αποτέλεσμα που μοιάζει με δελεαστική τούρτα, άμεσα επηρεασμένο από την περίτεχνη διακόσμηση, τις καμπύλες γραμμές και την παστέλ παλέτα του Ροκοκό, που βοηθά να εικονογραφηθεί η δράση και να ζωντανέψουν οι φαντασιώσεις.
Η Xu εξερευνά την κατασκευή της ταυτότητας από μια ευρεία επιτελεστική σκοπιά, εγκαταλείποντας την ευθραυστότητα του θηλυκού ως δέκτη υπέρ της ενδυνάμωσης. Αντλώντας κυρίως από ένα κίνημα που κυριαρχείται παραδοσιακά από τα γυναικεία γούστα, καθώς και από τις διδαχές διακεκριμένων καλλιτέχνιδων –από την Elisabeth Le Brun και την Anna Costa ως την Claude Cahun και τη Cindy Sherman–, αλλά και από το drag performance, απομακρύνεται από την προηγούμενη σειρά απρόσωπων πορτρέτων της και στρέφεται σε μια ενδοσκοπική αυτοπροσωπογραφία που αντιστοιχεί σε αρχέτυπα στα οποία καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις δικές του προβολές, διαμορφώνοντας έτσι συλλογικά μοτίβα, αμφισβητώντας τι είναι πραγματικό, τι είναι ψεύτικο και τι είναι γυναίκα.
Συνώνυμη με έναν από τους κορυφαίους καλλιτέχνες του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, ο οποίος προσελήφθη ως ζωγράφος της Αυτοκρατορικής Αυλής το 1751, η Xu Yang επιλέχθηκε να ενταχθεί στην κουστωδία εμβληματικών γυναικών του 18ου αιώνα, όπως η Μαρία Αντουανέτα και η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, και να επικοινωνήσει τις μετατοπίσεις στις κοινωνικές και έμφυλες ιεραρχίες που αντιπροσώπευσε η δύναμη και επιρροή τους.
Η επιτελεστική μεταδομική πτυχή αποδεικνύεται εφήμερη, όμως ο πυρήνας μας είναι διαχρονικός και οικουμενικός. Και καθώς η καλλιτέχνιδα θεωρεί την ταυτότητα και την επιτέλεσή της έργο τέχνης, επιστρατεύει το χειροποίητο photoshopping για να δημιουργήσει ένα μεταμοντέρνο παστίς που συνδυάζει την ποπ κουλτούρα του Instagram και τα στερεότυπα γυναικείας ομορφιάς, τα στήθη από σιλικόνη, τα πλούσια φορέματα, τα ενθέματα γλουτών, τα φετίχ κομπινεζόν και τις κλασικές γλυπτές προτομές. Στο σύνολό τους οι ελαιογραφίες της καλλιτέχνιδας ενσωματώνουν ετερόκλητα στοιχεία με τα οποία μπορούν να ταυτιστούν διάφορες ομάδες θεατών –ταύτιση με το στοιχείο drag, την ταυτότητα queer, την τροποποίηση σώματος με χειρουργική επέμβαση, το μέικ απ, τη μόδα ή τα θηλυκά αφηγήματα, αντίστοιχα–, αναβαθμίζοντας τον συμβολισμό της σε οικουμενικό επίπεδο.
Με αφετηρία το σημείο όπου καταρρέει η διάκριση φύλου/γένους, το «φυσικό σώμα» δεν προϋπάρχει της πολιτιστικής του εγγραφής. Διότι, σύμφωνα με την J. Butler, τα σώματα αποκτούν φύλο με την αρχή της κοινωνικής τους ύπαρξης, δεν υπάρχει ύπαρξη που να μην είναι κοινωνική και δεν υπάρχει φύλο που να μην είναι πάντα ήδη γένος. Με αυτό τον τρόπο, η καλλιτέχνιδα προσφέρει μια ενεργή προοπτική που εν τέλει είναι πολιτική, ωθεί σε υπέρβαση ορίων, προκαλώντας και καθοδηγώντας με λεπτότητα τον τρόπο με τον οποίο οι θεατές βιώνουν και ερμηνεύουν τα φαινόμενα που παρατηρούν.
Παραθέτοντας τα λόγια της ίδιας της καλλιτέχνιδας, «Αυτή η έκθεση είναι η παρουσία μου· πίσω από τη σκέψη, υπάρχει μια συνειδητή κατασκευή». Ή, με άλλα λόγια, Creo, Ergo Sum [=Δημιουργώ, άρα υπάρχω].
Πληροφορίες
4 Μαΐου-3 Ιουνίου | Δύο Χωριά Project Space Αθήνα: Μαντζουράκη 16, Νέα Φιλοθέη
