Προσπαθώ ακόμα να συνειδητοποιήσω τι συνέβη στο Rabbithole και στην επίσημη πρώτη του έργου του Γιώργου Σίμωνα με τον αινιγματικό τίτλο «Τούνδρα». Βγαίνοντας, ομολόγησα ότι δεν είμαι σίγουρος για το τι ακριβώς είδα. Τώρα εσείς θα νομίζετε ότι το έργο δεν είναι καλό και ότι θα το θάψω. Όχι, my friends. Μάλλον πρόκειται για έναν καταιγιστικό θεατρικό οργασμό.
Εξαίσια μηνύματα για έναν κόσμο που παίζει με τα άκρα, παίζει με την ίδια του την αυτοκαταστροφή. Μαύρο χιούμορ, μπινελίκια όποτε χρειάζεται – ίσως και όπως μου αρέσει εμένα να βρίζω.
Σε ένα εγκαταλελειμμένο γραφείο, στον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη που ανήκει σε μεγάλη κτηματομεσιτική εταιρεία, τρεις υπάλληλοι του Μπομπ και ο… κρεμασμένος Μπομπ συνομιλούν μια νύχτα πριν η εταιρεία ξεκινήσει και πάλι, την επομένη, την εκμετάλλευση ενός ακόμα τόπου. Ποιος τα κατάφερε καλύτερα; Ποιος ήταν ο πλέον αδίστακτος πωλητής; Ποιος ήταν ο χειρότερος όλων;
Με τον Μπομπ νεκρό, όχι τελικά από την κρεμάλα (και δεν κάνω spoiler), ο απολογισμός είναι τρομακτικός. Δύο γυναίκες και ένας άντρας ξετυλίγουν τα «όργια» που έκαναν για να πουλήσουν, να κοροϊδέψουν, να βγάλουν κέρδος. Barbie και Ken ξεπηδούν από παντού, ένα αφεντικό «με τα όλα του» στο γραφείο, αλλά νεκρό πλέον. Δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις. Το αφεντικό είναι ο «πατέρας» όλων, το γραφείο ο ναός και το αποκούμπι τους. Όλοι φοβούνται μήπως χάσουν είτε τον «πατερούλη» είτε τη δουλειά τους. Ο Μπομπ, όμως, έχει άξιους συνεχιστές!
Σπίτια, ενοίκια, airbnb, θέρετρα με σκυλόψαρα, νεόπλουτοι τουρίστες. Δεν υπάρχει ηθική, όλα πωλούνται σε μια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας, νεοπλουτισμού και «καθαρματισμού». Μεταξύ μας, ίσως και να δουλεύετε σε κάποια τέτοια εταιρεία, όπου όλοι είναι «οικογένεια», όλοι είναι «δεμένοι». Ποιος θέλει να μείνει πίσω όταν η εταιρεία προχωράει για νέους τόπους και νέες περιπέτειες;
Πέρα από το θέμα –που ναι, ΟΚ, το καταλάβατε–, οφείλω να πω για την ομάδα που ανεβάζει την «Τούνδρα». Το κείμενο του Γιώργου Σίμωνα είναι ένα… αστροπελέκι λέξεων. Δεν έχει έλεος καθώς παίζει με τον ρεαλισμό, τον σουρεαλισμό, το παράλογο και αν πρέπει να βρω –ας πούμε…– μειονέκτημα, αυτό είναι ότι δεν σου επιτρέπει να αφαιρεθείς ούτε στιγμή, επί 90 λεπτά, απαιτεί την παρουσία του μυαλού σου εκεί!
Στο κείμενο αυτό έρχεται να κουμπώσει τόσο η ξεχωριστή σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβάρα όσο και τα σκηνικά της Τώνιας Ράλλη. Ένας κόσμος ανάποδα, το πάτωμα είναι πάνω, τα ρούχα ανάποδα, βρύα και λειχήνες κρέμονται από τα κορμιά τους, ακριβώς γιατί ζουν σε μια τούνδρα που τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί αρκετά, και αν το καταφέρει, «κόβεται». Όπως ο τύραννος Πεισίστρατος έκοψε το πιο ψηλό στάχυ.
Αυτό το χειμαρρώδες κείμενο ανέλαβαν να τιθασεύσουν οι ηθοποιοί Ματίνα Περγιουδάκη, Αναστασία Στυλιανίδη και ο ίδιος ο Γιώργος Σίμωνας. Οι δύο κυρίες είναι αεικίνητες, θαρρείς και παίζουν ένα πινγκ πονγκ λέξεων. Δίπλα τους, ο Σίμωνας, το ίδιο δυνατός αλλά σαν να παρακολουθεί την εξέλιξη. Τι να σας πω για την κινησιολογία; Για τη χρήση της φωνής και του σώματος; Προσωπικά τις βρήκα εκπληκτικές.
Συντελεστές
Κείμενο: Γιώργος Σίμωνας | Σκηνοθεσία: Γιώργος Τζαβάρας | Σκηνικά: Τώνια Ράλλη | Κοστούμια: Χριστίνα Σωτηροπούλου | Δραματουργική επεξεργασία: Αναστασία Στυλιανίδη | Sound design/Πρωτότυπη μουσική: Έκτορας Τσολάκης | Αντικείμενα: Ηώς Αντωνοπούλου | Βοηθός σκηνοθέτη: Ιόλη Χαραλαμποπούλου | Φωτογραφία: Άσπα Κουλύρα | Graphic design: Ηλίας Πανταλέων | Κατασκευή σκηνικού: sickmyduck.lab | Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη | Παραγωγή: Oμάδα ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ & Rabbithole
Ερμηνεύουν: Ματίνα Περγιουδάκη, Γιώργος Σίμωνας, Αναστασία Στυλιανίδη
Πληροφορίες
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 | Διάρκεια: 90′ | Rabbithole: Γερμανικού 20, Μεταξουργείο | Τηλ.: 210 5249903
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Είδαμε τη «Γέρμα» στο Θέατρο Πόρτα
«Ελέφας»: Όταν η Μνήμη Εκδικείται
Είδαμε το «Η Λέξη Πρόοδος στο Στόμα της Μητέρας μου Ηχούσε Πολύ Φάλτσα»
