Το Δημοτικό Θέατρο είναι εμβληματικό τοπόσημο στη Λαμία. Η πόλη γύρω από αυτό αλλάζει, μεταμορφώνεται από γενιά σε γενιά, όμως η δική του εικόνα μένει αναλλοίωτη στον χρόνο.
Σηματοδοτεί μια δυνατότητα και μια υπόσχεση για συμβάντα όμορφα και θαυμαστά, όπως αρμόζει να είναι όσα παίρνουν σάρκα και οστά σε έναν χώρο όπως αυτός. Αποτελεί σκυτάλη μιας διαδρομής τέχνης και δημιουργίας στο διηνεκές της ιστορικής διαδρομής της πόλης.
Σε μια τέτοια μακρά διαδρομή, η σκυτάλη θα πέσει αρκετές φορές κάτω – νόμος συμπαντικός αυτό. Το θέμα είναι ποια χέρια θα τη σηκώσουν ξανά για να εγκαινιάσoυν και πάλι τη διαδρομή.
Φέτος, ύστερα από πολλά χρόνια υπολειτουργίας του θεάτρου, τη σκυτάλη σήκωσε ένας άνθρωπος που αγαπάει την τέχνη του και οραματίζεται όμορφα και θαυμαστά για τη «σκηνή της πόλης» συνολικά. Ένας δρομέας σε δρόμους θεατρικούς αλλά και δρόμους παράλληλους. Που ξεκίνησε αυτή την κούρσα με ορμή, όραμα και αντοχές. Είναι ο Νίκος Ορφανός, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Δη.Πε.Θε Ρούμελης.
Συζητήσαμε για την επανεκκίνηση του Δη.Πε.Θε., αλλά και για τον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή», που έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και στην Αθήνα από τις 31 Ιανουαρίου, μια παράσταση που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες παραγωγές της πρωτεύουσας.
Το Δη.Πε.Θε. Ρούμελης σήκωσε αυλαία ξανά, αφήνοντας πίσω μέρες γόνιμες αλλά και μέρες παρακμής. Τι προοιωνίζεται το μέλλον;
Θέλω να πιστεύω ότι το μέλλον θα μας φέρει δημιουργίες με ουσία και ομορφιά. Ήδη ανασκουμπωθήκαμε και δουλεύουμε εντατικά, έναν χρόνο τώρα, και ήδη οργανώσαμε το Δη.Πε.Θε. στην καταστατική του λειτουργία, παρουσιάσαμε πέντε παραγωγές και ξανοιγόμαστε στον ψηφιακό κόσμο. Αντιμετωπίζουμε το μέλλον με αυτοπεποίθηση και έχουμε μπει στον σχεδιασμό ανανέωσης των υποδομών του δημοτικού θεάτρου της πόλης, μοναδικού σε ιστορία και δυνατότητες.
«Τα Δη.Πε.Θε. στάθηκαν όρθια στη μοναξιά της πολιτιστικής περιφέρειας, παλεύοντας με πολλά θεριά».
Δεν είναι τυχαίο πόσο το αγάπησαν οι ηθοποιοί μας, που δεν είχαν ξαναπαίξει σε αυτό, πόσο αθρόα προσήλθαν οι Λαμιώτες στις παραγωγές μας, πράγμα που μας γεμίζει χαρά αλλά και άγχος για τις επόμενες κινήσεις. Θεωρώ ότι στις δύσκολες μέρες της πανδημίας που συνεχίζεται συμβάλλαμε κι εμείς στην ανόρθωση της ψυχολογίας της πόλης.
Πιστεύετε ότι η λειτουργία των περιφερειακών θεατρικών σκηνών γενικά απέφερε καρπούς;
Και γενικά και ειδικότερα. Γνωρίζουμε το θεατρικό υδροκεφαλισμό της Αθήνας. Τα Δη.Πε.Θε. ανέδειξαν τη σημαντικότητα του επαγγελματικού θεάτρου.
Δεν θα μιλήσω μόνο για το πόσες θέσεις δημιούργησαν, στα 35 χρόνια λειτουργίας τους, καλλιτεχνών, τεχνικών, συντελεστών, προμηθευτών, προσωπικού κ.λπ. Αλλά για το γεγονός ότι στάθηκαν όρθια στη μοναξιά της πολιτιστικής περιφέρειας, παλεύοντας με πολλά θεριά –μικροπολιτικές επιδιώξεις, τοπικισμούς, λογής δολιότητες–, και πρόσφεραν ενίοτε παραστάσεις υψηλές.
Ακόμα θυμάμαι τον «Ματωμένο Γάμο» του Δη.Πε.Θε. Ρούμελης ένα παγωμένο βράδυ του Γενάρη του 1985, με λιγοστούς θεατές στην αίθουσα, αλλά με κάποιον στο κοινό που κάτι του έκανε. Οι παιδικές παραστάσεις δημιούργησαν θεατρικές αναμνήσεις σε χιλιάδες παιδιά της επαρχίας και το γεγονός ότι τα Δη.Πε.Θε. αφέθηκαν ξεχασμένα, όπως όλα τα οραματικά γεγονότα σε αυτό τον τόπο, δεν μειώνει τη σπουδαιότητα του να μπορούν να βλέπουν θέατρο τα παιδιά και ο κόσμος έξω από την πρωτεύουσα. Ούτε το πόσοι πολλοί αγάπησαν, εργάστηκαν και πίστεψαν στον θεσμό αυτό.
Τι κομίζει στην πόλη η λειτουργία του Δη.Πε.Θε.;
Ένα κύτταρο πολιτισμού, που δημιουργεί μια διάχυση πνευματικότητας και αισθητικής. Στη σημερινή ψηφιακή μας εποχή, κάθε οργανισμός συνομιλεί ταυτόχρονα με το τοπικό και το παγκόσμιο και επηρεάζεται αντίστοιχα.
Εργαζόμαστε ώστε όχι μόνο να προσφέρουμε θεατρική ψυχαγωγία υψηλού επιπέδου, αλλά και να αναδείξουμε νέες δυνάμεις, να προσκαλέσουμε πίσω στον τόπο τους καλλιτέχνες που ξενιτεύτηκαν, να προσφέρουμε θεατρική αγωγή στα παιδιά και τους νέους με εργαστήρια υψηλής παιδαγωγικής στόχευσης, να ταξιδέψουμε στην ενδοχώρα για να βρούμε θεατές που δεν μπορούν να μας βρουν, να παράγουμε πολιτιστικά αγαθά, τόσο διά ζώσης όσο και μέσω της τεχνολογίας.
«Θέλαμε οπωσδήποτε κωμωδία, κάτι που να μας «ανεβάσει» έπειτα από δύο χρόνια σφιχτού εναγκαλισμού με την ιατρική εξαιτίας της πανδημίας».
Και σε συνθήκες με αξιακό πρόσημο: με εξαιρετικές συνθήκες εργασίας, χρηστή και διάφανη διαχείριση και άριστη ποιότητα υπηρεσιών προς τους θεατές μας. Ο τρόπος που διευθύνω αποτελεί μια πρόταση για την πολιτιστική διαχείριση, εστιασμένη στα θέατρα. Ξέρω, ακούγεται ίσως φιλόδοξο, αλλά αυτό κάνω. Μια πολιτική πολιτισμού.
Σας προβληματίζει κατά πόσο θα έχετε τη στήριξη που είναι απαραίτητη;
Μέχρι στιγμής την έχω. Και οφείλω να επισημάνω ότι, αν αυτή τη στιγμή το Δη.Πε.Θε. της Ρούμελης λειτουργεί ξανά όπως προβλέπει η ιδρυτική του διακήρυξη, σε αυξανόμενη άνθηση, οφείλεται στην πολιτική βούληση του δημάρχου της Λαμίας, του Θύμιου Καραΐσκου.
Είναι σπάνιο να συναντάς στην πολιτική ανθρώπους με τέτοια αντίληψη και είναι σημαντικό να το λέμε. Αυτός οραματίστηκε την πολιτιστική άνοιξη της πόλης. Εγώ, συμμέτοχος στο όραμά του, βάζω τα δυνατά μου να το υπηρετήσω, με όσες γνώσεις διαθέτω, στην αγαπημένη μου τέχνη του θεάτρου και σε μια πόλη που επίσης αποτελεί κομμάτι της ζωής μου.
Ξεκινήσατε με τον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή» του Μολιέρου. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;
Το συναποφασίσαμε με τον Κώστα Γάκη που το σκηνοθέτησε. Θέλαμε οπωσδήποτε κωμωδία, κάτι που να μας «ανεβάσει» έπειτα από δύο χρόνια σφιχτού εναγκαλισμού με την ιατρική εξαιτίας της πανδημίας. Το οριστικοποιήσαμε αφού βρήκαμε τον θίασο και τον πρωταγωνιστή που θέλαμε.
«Θέλουμε να παρουσιάσουμε μια παράσταση που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες παραγωγές της Αθήνας και να καταθέσουμε την καλλιτεχνική μας πρόταση στον θεατρικό χάρτη. Και να δουν όλοι πως ένας χαρούμενος θίασος προσφέρει χαρά στους θεατές».
Εγώ, ξέρετε, εμπνέομαι από τους ανθρώπους, και ο Κώστας ο ίδιο. Και έτσι, εμπνεόμενος από τους ηθοποιούς, πρόσθεσε το πρωτότυπο κομμάτι στο έργο, που πήγε τη δημιουργία του Μολιέρου σε μιαν άλλη διάσταση, με τη ζωή ενός περιοδεύοντος θιάσου στη μεσαιωνική Γαλλία, που παρουσιάζει το έργο αυτό. Έτσι, ιστορία και φαντασία μπλέκονται σε μια γιορτή χαράς, μουσικής και θεάτρου. Χώρια που το 2021 συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από τη γέννηση του Μολιέρου.
Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος; Φέτος, ειδικά, με τις δυσμενείς συνθήκες εξαιτίας του κορωνοϊού.
Με ενθουσιασμό. Ζήσαμε μια απίθανη πρεμιέρα, όπου το κοινό δεν σταματούσε να γελά και να χειροκροτά. Όλες μας οι παραστάσεις του Δεκεμβρίου, τόσο στον «Κατά Φαντασία Ασθενή» όσο και στη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», ήταν γεμάτες. Η πόλη μάς τίμησε και δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη αρχή.
Μια επιτυχημένη παράσταση της περιφέρειας έρχεται στη μητρόπολη, στην Αθήνα, για λίγες παραστάσεις. Τι προσφέρει αυτή η αλληλοτροφοδότηση;
Αναγκαστικά πρέπει να δώσεις το παρών στο θεατρικό κέντρο της χώρας. Όχι μόνο για λόγους επικοινωνιακούς, που και αυτοί είναι σημαντικοί, να δουν τη δουλειά σου τόσο το θεατρικό συνάφι όσο και οι δημοσιογράφοι.
Θέλουμε να παρουσιάσουμε μια παράσταση που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες παραγωγές της Αθήνας και να καταθέσουμε την καλλιτεχνική μας πρόταση στον θεατρικό χάρτη. Και να δουν όλοι πως ένας χαρούμενος θίασος προσφέρει χαρά στους θεατές, γιατί αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο μας στοίχημα που κερδίσαμε: να βοηθήσουμε τους ηθοποιούς μας να εργαστούν σε ένα περιβάλλον σεβασμού και αγάπης, ώστε να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Γνωρίζετε την πόλη από τα παιδικά σας χρόνια. Τι σας αποκάλυψε η επιστροφή σε αυτή με έναν άλλο τρόπο και ρόλο;
Τώρα μαθαίνω τη Λαμία κανονικά. Τα παλαιότερα χρόνια, της εφηβείας μου, κινήθηκα σε ένα κάπως προστατευμένο περιβάλλον, με τα ξαδέρφια μου, τις οικογενειακές γιορτές και μαζώξεις, τις γιορτές, τα στέκια της δεκαετίας του ’80 και ’90 που δεν υπάρχουν πια, η σχέση μου ήταν αναμνησιακή και συναισθηματική.
Τώρα ανακαλύπτω την κρυφή της δύναμη και τις δυνατότητές της, από άποψη ανθρώπινου δυναμικού και γεωγραφικής θέσης. Και πιστέψτε με, είναι μεγάλες. Αρκεί να μην αφηνόμαστε στις χαμηλές μας προσδοκίες, στην «τακτοποιημένη» ρουτίνα της περιφέρειας και της μικρής κοινωνίας.
Το Δη.Πε.Θε. είναι, και θα παραμείνει υπό τη διεύθυνσή μου, ένας οργανισμός ανήσυχος, που ψάχνει και ανακαλύπτει κρυμμένες ομορφιές, τόσο στην πόλη όσο και στους ανθρώπους της.
Η μέχρι τώρα εμπειρία σας δικαιώνει την απόφαση να αλλάξετε εν μία νυκτί τόπο και τρόπο ζωής;
Ναι. Αν και είμαι ένας νομάς, ένας αναχωρητής, κάποια στιγμή που είχα ανέβει στην Αθήνα για επαγγελματικές επαφές έπιασα τον εαυτό μου να μη βλέπω την ώρα να επιστρέψω στους ανθρώπινους ρυθμούς της Λαμίας.
Όποτε γεμίζει το κεφάλι μου από την πολλή δουλειά, βγαίνω έξω από την πόλη και παίρνω τα βουνά, που είναι τόσο κοντά. Περπατάω, βγάζω φωτογραφίες, χαζεύω χωριά και οικισμούς και σπίτια παλιά, και καθαρίζει το μυαλό μου. Η Αθήνα, έπειτα από τέσσερις δεκαετίες εργασίας, σπουδών και περιπλάνησης, δεν μου λείπει πια.
Διευθύνετε το θέατρο, σκηνοθετείτε, ερμηνεύετε ρόλους στις παραστάσεις, αλλά και στην τηλεόραση, συμμετέχετε σε περιοδείες… Πρόσφατα, μάλιστα, συμμετείχατε σε κινηματογραφική καναδική παραγωγή, στο Τορόντο. Χωράνε όλα αυτά σε ένα πρόγραμμα;
Καμιά φορά δεν χωράνε, γι’ αυτό έχω πει όχι και σε άλλα τόσα. Εργάζομαι συνεχώς, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Ταξιδεύω με το τρένο για να μπορώ να διαβάζω και να γράφω στον υπολογιστή μου. Ευτυχώς η τεχνολογία μας δίνει πολλά εργαλεία στην επικοινωνία, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έκανα τόσα πολλά αν αναλάμβανα το Δη.Πε.Θε. 20 χρόνια πριν.
Οι επιπρόσθετες δραστηριότητές μου με κρατάνε σε επαφή με το συνάφι και αντλώ ιδέες, αλλά και διαφημίζω και το θέατρο. Και αν παίζω στις παραγωγές του, το κάνω για να μπορώ να αφουγκράζομαι το κλίμα στις πρόβες, ότι είναι αυτό που πρέπει. Όσο αντέχω βέβαια. Για αυτό και σύντομα θα αφοσιωθώ περισσότερο στην οργάνωση και στον σχεδιασμό. Εκεί απαιτείται να γίνει η σημαντικότερη δουλειά. Αν οργανώσουμε γερά το θέατρο, οι παραστάσεις που θα υποστηρίξει και θα προσφέρει θα είναι μοναδικές.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία/μουσική/απόδοση και προσαρμογή κειμένου: Κώστας Γάκης Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Α. Αρβανίτη, Ν. Βραχάτη, Α. Ζουριδάκης, Δ. Καλαντζής, Σ. Καλομοίρη, Ν. Ορφανός, Ο. Παπαδόπουλος, Μ. Παπαφωτίου, Θ. Τσαλταμπάσης
Πληροφορίες
31 Ιανουαρίου-1η Μαρτίου 2022 | Κάθε Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00 | Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά | Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου: Προφήτου Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός, τηλ. 211 0132002-5 | https://www.ticketservices.gr/el
Δείτε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Ο Δημήτρης Δημόπουλος Επιστρέφει με την «Καφρόκρεμα»
Γιάννης Σκαραγκάς: Όταν το «Ασήμαντο» Μεγαλουργεί
Ανδρέας Μπούσιος: Στο Βασίλειο της Ακακίας Όλοι Μπορούν να Είναι Διαφορετικοί
