Ανοίγοντας κάθε πρωί τα ειδησεογραφικά sites, μια κόκκινη μπάρα ψηλά στη σελίδα με ενημερώνει για τον Κηφισό, την Αττική Οδό και την Κηφισίας. Η κίνηση στους δρόμους…
Κατεβαίνοντας για τα γραφεία της αθηΝΕΑς, αναρωτιέμαι με ειλικρινή απορία όταν ο δρόμος τυγχάνει να είναι άδειος: «Μήπως συνέβη κάτι;». Είναι η πρώτη μου σκέψη. Συνήθως, η κίνηση «σημειωτόν» ή «πρώτη-δευτέρα» είναι καθημερινότητα και είναι εξουθενωτική.
Οι πιο… «ζεν» βάζουν ραδιόφωνο και όποτε φτάσουν. Μπορεί να είναι η πλειονότητα, δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν. Η κίνηση στους δρόμους παράγει ένα αδιανόητο road rage, κάνοντας εχθρό οποιονδήποτε θελήσει να διασχίσει τον δρόμο, να μπει μπροστά μας, να καθυστερήσει στο φανάρι. Και, από προσωπική πείρα –άποψη που ίσως ακουστεί στερεοτυπική–, παρατηρώντας τις εξαιρετικά επιθετικές συμπεριφορές στον δρόμο βλέπω να προέρχονται κυρίως από άνδρες.
Οι δρόμοι μοιάζουν ανεξέλεγκτοι, απροσπέλαστοι, ποτάμια αυτοκινήτων. Διπλοπαρκαρίσματα, έργα «μέρα-μεσημέρι», τροχονόμοι που –συγχωρήστε με– μάλλον δημιουργούν σύγχυση, λακκούβες και παγίδες σε συνδυασμό με πολλά αυτοκίνητα παλαιάς τεχνολογίας, τροχαία ατυχήματα που ακινητοποιούν τη ροή.
Το πιο θλιβερό; Ο φόρος αίματος. Οι νεκροί για το 2023 και μέχρι τον Σεπτέμβριο ήταν 397. Συνυπολογίστε τους τραυματίες και το ότι οι ηλικιακές ομάδες που εμπλέκονται είναι οι άνω των 55 και οι 18-25. Ακόμα και σε χρηματικό κόστος να το μεταφράζαμε, εντελώς κυνικά, είναι δυσβάσταχτο. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι τρεις σημαντικότεροι παράγοντες πρόκλησης σοβαρών ατυχημάτων στην Ελλάδα είναι η ταχύτητα, η χρήση κινητού εν ώρα οδήγησης και η μη χρήση κράνους από τους μοτοσικλετιστές.
Ο ίδιος είμαι οδηγός αυτοκινήτου, μοτοσικλετιστής, ποδηλάτης και πεζός. Υποστηρίζω ακράδαντα ότι οφείλουμε να έχουμε επαφή με όλα αυτά τα μέσα (και ως πεζοί), ώστε να κατανοούμε καλύτερα την οδηγική συμπεριφορά των άλλων. Εξηγώ: όταν οδηγώ αυτοκίνητο, μπορώ να προβλέψω τι θα κάνει μια μηχανή, αντίστοιχα ως ποδηλάτης ή πεζός, αποφεύγω τις κακοτοπιές.
Ξέρω, ξέρω! Πολλές φορές σας εκνευρίζουν οι μηχανές και οι ποδηλάτες. Κάνουν διηθήσεις, κινούνται «επικίνδυνα». Μαζί σας. Όλα μας εκνευρίζουν. Τα φορτηγά, τα ταξί, τα λεωφορεία, ο «αργός» με 70 χλμ. στην Εθνική Οδό, ο «τρελός» με τα 170 xλμ. στην Αττική Οδό. Το θέμα είναι να μην αποτελεί το τιμόνι διέξοδο στον θυμό μας. Και το σημαντικότερο, να αποφεύγουμε το ατύχημα.
Το οδικό δίκτυο θα έπρεπε να έχει βελτιωθεί «χθες»! Όπως λέει ένας φίλος, «αν είναι να στρώνουν τους δρόμους πριν από τις εκλογές, ας κάνουμε εκλογές κάθε μήνα». Θα πρέπει το κράτος να δει ως σημαντική επένδυση τη βελτίωση του ασφαλτοτάπητα, αλλά και των διαβάσεων, των κρυμμένων φαναριών πίσω από τα δέντρα, των ανύπαρκτων πεζοδρομίων.
Άφησα για το τέλος τη νοοτροπία. Την οδηγική συμπεριφορά. Έγραψα πριν για τη συναντίληψη των οδηγών, αλλά εδώ πρέπει και πάλι να χτιστεί ένα νέο «κοινωνικό-οδηγικό συμβόλαιο». Μέσα από τα σχολεία; Μέσω κινήτρων για επανεκπαίδευση των οδηγών; Με οποιονδήποτε τρόπο. Αρκεί να πάψουμε να γινόμαστε έξαλλοι στον δρόμο, να πάψουμε να χάνουμε ατελείωτες ώρες στον δρόμο (78 ώρες το χρόνο οι Αθηναίοι το 2022), να πάψουμε να αλληλοσκοτωνόμαστε στον δρόμο.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Ηλεκτροκίνηση και Αυτοκινητοβιομηχανία: Οι Μεγάλες Προκλήσεις
