Η νέα στήλη της αθηΝΕΑς «Political Animals» –που φιλοδοξεί να είναι περισσότερο ψυχογράφημα παρά συνέντευξη επικαιρότητας– συνεχίζει την πορεία της. Βασισμένη σε ένα signature ερωτηματολόγιο στοχεύει, μέσα από τις απαντήσεις πολιτικών, να πάρουμε μια εικόνα της ιδιοσυγκρασίας τους, μια γεύση από το πώς βλέπουν τον κόσμο και μια αίσθηση για το πώς τοποθετούνται σε κάποια ζητήματα που το κοινό μας θεωρεί σημαντικά.
Προσκεκλημένος μας αυτή την εβδομάδα ο Κώστας Ζαχαριάδης, τομεάρχης Εσωτερικών της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών – ένας νέος πολιτικός, πολιτικός της γενιάς μου. Τον πρωτογνώρισα όταν συμμετείχα στις εκπομπές του Γιάννη Πολίτη στο –παλιό– Action 24. Κουβεντιάσαμε αρκετά και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι, παρά το νεαρό της ηλικίας του, δεν έχει έπαρση, σέβεται τον συνομιλητή του και είναι πρόθυμος να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του χωρίς να λαμβάνει υπόψη του «ταμπέλες».
Το στοιχείο, ωστόσο, που θεωρώ ότι τον αναδεικνύει σε ειδική περίπτωση είναι το θάρρος να λέει συγγνώμη στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου. Ιδεολογικά διαφωνώ σε πολλά μαζί του, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι σε μια εποχή πολιτικών ουρλιαχτών είναι από αυτούς τους λίγους που και ξέρει και θέλει να κάνει διάλογο.
Πολιτική είναι…
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Κοινωνική ενσυναίσθηση, ενδιαφέρον προς τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους, ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει δίπλα σου, στη γειτονιά σου αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η προσδοκία και η στόχευση να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Αν δεν ήσασταν πολιτικός, τι θα θέλατε να είστε;
Δεν αντιλαμβάνομαι την πολιτική ως επάγγελμα αλλά ως λειτούργημα και προσφορά. Έχω σπουδάσει βιολόγος και αισθάνομαι βιολόγος. Παράλληλα, πάντοτε ασχολούμουν με την πολιτική και σε νεαρή ηλικία είχα την τιμή να εκλεγώ βουλευτής. Θεωρώ υποχρέωσή μου να αφιερώνω όλο τον παραγωγικό χρόνο μου στην ενασχόλησή μου με την πολιτική, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ στην τιμή που μου έκαναν οι συμπολίτες μας.
Ένας/μία εν ζωή πολιτικός αντίπαλος που εκτιμάτε.
Τον Νικήτα Κακλαμάνη. Είναι ευθύς, έξυπνος, καλλιεργημένος. Διαφωνώ πολύ μαζί του, αλλά είναι φίλος μου και τον εκτιμώ. Εξαιρώ αυτομάτως από την απάντησή μου την ευρύτατη κεντροαριστερά και αριστερά, καθώς τους θεωρώ εν δυνάμει συνοδοιπόρους και όχι αντιπάλους.
Τι από αυτά που κάνατε προτού γίνετε πολιτικός αποδείχτηκαν πολύτιμα στην πολιτική σας πορεία;
Είχα πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για την κοινωνία και οι παρέες που επέλεγα αποτελούνταν από ανθρώπους με πολιτικό ενδιαφέρον, αναζητήσεις και ερωτήματα. Μέσα από την ενασχόληση αυτή και την επαφή με κόσμο, έμαθα πώς να προσεγγίζω τους ανθρώπους.
Απολύτως χρήσιμες αποδείχτηκαν επίσης οι σπουδές μου. Σπούδασα βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανα master για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία στο Μάντσεστερ. Πριν συμπληρωθεί μια δεκαετία από το τέλος των σπουδών μου, ήρθε ο κορωνοϊός και ζήσαμε τη μεγαλύτερη κρίση δημόσιας υγείας των τελευταίων 100 ετών. Και βεβαίως, ζούμε και θα ζήσουμε την εποχή της κλιματικής κρίσης και της κλιματικής αποσταθεροποίησης με τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες.
«Οι απόψεις, είτε πλειοψηφικές είτε μειοψηφικές, πρέπει να εκπροσωπούν αξίες».
Έχετε αισθανθεί ποτέ μειονότητα σε κάτι (σε ό,τι αφορά είτε την ταυτότητά σας είτε τα πιστεύω σας);
Το 1990, στην Α′ Δημοτικού, ως αριστερόχειρας στο σχολείο. Ήταν δύσκολο, αλλά ευτυχώς ήμασταν στο 1990 και όχι στο 1960. Όσο για τα πιστεύω, πολλές φορές! Ανήκω όμως σε μια γενιά τυχερών που, εάν και πολλοί λοιδορούσαν, θεωρούσαν μειοψηφικά ή ακόμα και γραφικά όσα πιστεύαμε, τελικά ζήσαμε ηλικιακά νωρίς την επιβεβαίωση όσων λέγαμε – φυσικά δεν είχαμε σε όλα δίκιο, όμως δικαιωθήκαμε σε πολλά. Θαυμάζω τις προηγούμενες γενιές που άντεξαν στα «πέτρινα χρόνια» υπερασπίζοντας τις απόψεις τους, που τελικά επιβεβαιώθηκαν, όταν μάλιστα οι περισσότεροι είχαν ήδη φύγει, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης και ο Γρηγόρης Γιάνναρος. Οι απόψεις, είτε πλειοψηφικές είτε μειοψηφικές, πρέπει να εκπροσωπούν αξίες.
Κλιματική αλλαγή: τι πολιτικές έχετε αναπτύξει ή υποστηρίξει για την αντιμετώπισή της;
Ως παγκόσμιο φαινόμενο απαιτεί παγκόσμιες πολιτικές, με τοπικές εφαρμογές και δράσεις. Η περιβαλλοντική κρίση συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου που κυριάρχησε στον σύγχρονο, άνισο κόσμο. Η στροφή των οικονομιών και των κοινωνιών προς ένα «πράσινο» μοντέλο ανάπτυξης αποτελεί σήμερα μονόδρομο.
Οι προοδευτικές δυνάμεις εδώ και πολλά χρόνια έχουν φέρει μια πολιτική, προγραμματική, αξιακή πρόταση στη δημόσια συζήτηση στην οποία το περιβάλλον, η κοινωνία και η οικονομία αποτελούν αδιαίρετη ενότητα. Στο επίκεντρο είναι ο σύγχρονος άνθρωπος και οι ανάγκες του σε αρμονία με την περιβαλλοντική αντοχή και τη βιωσιμότητα. Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής και στην Ελλάδα. Οι κλιματικές προκλήσεις του μέλλοντος θα είναι τεράστιες και για τη χώρα μας αλλά και για την ασταθή περιβαλλοντικά και γεωπολιτικά γειτονιά μας.
Πολιτική ορθότητα: χρήσιμη ή επικίνδυνη;
Αναγκαία, όχι μόνο στην εκφορά αλλά και στο βάθος του περιεχομένου της. Στην εποχή μας, «πολιτική ορθότητα» θεωρούμε σχεδόν αποκλειστικά τους περιορισμούς στην αναπαραγωγή λέξεων και εκφράσεων που πληγώνουν κοινωνικές ομάδες οι οποίες έχουν υποστεί διαχρονικά διακρίσεις. Σε μια εποχή που έχουμε δεκάδες γυναικοκτονίες, εγκλήματα εις βάρος παιδιών και προσφύγων, επιθέσεις και εγκλήματα με κίνητρο το ρατσιστικό μίσος, που προσπαθούμε ακόμη να συνθλίψουμε το φίδι του φασισμού, που στην Ιταλία έχουν ανάκαμψη της ακροδεξιάς και η απειλή για επιστροφή σε ένα ζοφερό παρελθόν με εθνικιστές κορόνες είναι παρούσα, η πολιτική ορθότητα είναι αναγκαία ως περιεχόμενο και όχι ως υποκριτικό επιφανειακό κέλυφος που καλύπτει σκοτεινές απόψεις και συμπεριφορές.
Social media: ευχή ή κατάρα;
Και τα δύο, όπως κάθε μεγάλη τεχνολογική πρόοδος. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν τους δικούς τους κανόνες και γι’ αυτό προϋποθέτουν γνώση και επίγνωση της χρήσης. Είναι πλέον καθημερινά στη ζωή μας και οι κίνδυνοι ποικίλλουν. Μπορεί να μας φέρουν πιο κοντά και να μας δώσουν πληροφορίες, αλλά αντίστοιχα μπορεί να οδηγήσουν στην αποξένωση και στη διαστρέβλωση ειδήσεων.
Δείτε τι ζημιά έχει προκαλέσει στον δημόσιο διεθνή διάλογο η ιδιοκτησία ενός από τα βασικά διεθνή μέσα πολιτικού διαλόγου από έναν εκκεντρικό επιχειρηματία. Δείτε πόσο ταχύτερη είναι η διάδοση των fake news απ’ ό,τι των πραγματικών ειδήσεων και τι σημαντικό πρόβλημα δημιουργεί. Αντί να αναζητούμε τη γνώση, κυνηγάμε να σβήσουμε το ψέμα.
Θρησκεία και πολιτική. Ποια η σχέση τους σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία;
Όπως σε κάθε σύγχρονη, φιλελεύθερη δημοκρατία, οι ρόλοι θα πρέπει να είναι διακριτοί με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση. Το λέει άριστα το Ευαγγέλιο: «απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Έχουμε να κάνουμε πολλά βήματα από κοινού σε αυτή την κατεύθυνση και πιστεύω ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις γίνονται με μεγάλες συμφωνίες και όχι με συγκρούσεις.
«Μάχη ενάντια στην παρακμή, τη μιζέρια, τον κακό μας εαυτό, τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το ριζικό. Αξιοπρέπεια, γιατί εμείς κρατάμε στα χέρια μας τη μοίρα μας».
Ένα guilty pleasure.
Μωσαϊκό (το γλυκό)!
Αν γίνονταν αύριο εκλογές, ποιο θα ήταν το σύνθημα το οποίο θα σας εκπροσωπούσε;
Νίκη της Δημοκρατικής Παράταξης για κοινωνική δικαιοσύνη και δίκαιη ανάπτυξη. Και φυσικά, αξιοπρέπεια! Νομίζω αυτό είναι που μας λείπει περισσότερο απ’ όλα.
Μάχη ενάντια στην παρακμή, τη μιζέρια, τον κακό μας εαυτό, τον κακό μας τον καιρό, το κακό μας το ριζικό. Αξιοπρέπεια, γιατί εμείς κρατάμε στα χέρια μας τη μοίρα μας.
Σωτήριον έτος 2040. Πώς μοιάζει η Ελλάδα;
Το 2040 είναι δίπλα! Και για αυτό θα ήθελα όχι ένα άλλά ένα σύνολο πραγμάτων. Τα παραθέτω ως δεκάλογο ευχών:
1. Να ζούμε ειρηνικά με τους γείτονές μας.
2. Να είμαστε στην πρώτη ταχύτητα των χωρών της ΕΕ.
3. Να υπάρχει ΕΕ με πολιτικό βάθος και με πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών.
4. Να έχουμε ανακάμψει δημογραφικά – δύσκολο.
5. Να πλησιάζουμε τον στόχο για μηδενικές εκπομπές CO2.
6. Να έχουμε παραγωγική και εξωστρεφή οικονομία και να έχουμε αναστρέψει το brain drain.
7. Να έχουμε κοινωνικό κράτος και κράτος πρόνοιας στα ευρωπαϊκά πρότυπα και λιγότερες ανισότητες.
8. Να έχουμε ταχεία απονομή δικαιοσύνης.
9. Να μην έχουμε πρωθυπουργό κάποιο γόνο μεγάλης οικογένειας του παρελθόντος.
10. Να έχει πάρει τουλάχιστον τα μισά πρωταθλήματα –δηλαδή άλλα 8– ο Παναθηναϊκός.
Με λίγα λόγια, η Ελλάδα να είναι ισχυρή και δίκαιη και να στέκεται στο ιστορικό ύψος και μέγεθός της. Να είναι μια χώρα ανθεκτική στις κρίσεις, να μπορεί να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις και να διασφαλίζει την ποιότητα ζωής για τους πολίτες της.
***
Δεν ξέρω τελικά ποιο από όλα αυτά που εύχεται ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι πιο εφικτό. Σίγουρα όχι τα πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού. Αλλά, σε μιαν άλλη λογική, το ανέφικτο ίσως να είναι η αφετηρία για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να ξεφύγουμε από όλα όσα θεωρούμε δεδομένα επειδή απλώς δεν θέλουμε να αλλάξουμε. Είναι βαθιά πολιτική πράξη να γνωρίζεις τα όρια του εφικτού και του ανέφικτου. To όριο ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα και το όνειρο. Όπως λέει και ο ποιητής Οδυσσέας Ιωάνου: «Τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες;».
Μικρό Πορτρέτο
Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι το 1985. Αποφοίτησε από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και, το 2010, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Περιβάλλον και Δημόσια Υγεία», στο Μάντσεστερ. Ανέπτυξε πολιτική δράση κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων στην Αθήνα. Μέλος της Νεολαίας ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από το 2003 και, από το 2013 έως σήμερα, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Την περίοδο 2010-2015 εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρξε διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από τον Οκτώβριο του 2015 έως και την ημερομηνία προκήρυξης των εθνικών εκλογών του 2019, οπότε και εξελέγη βουλευτής.
Περισσότερες συνεντεύξεις της στήλης του Γιώργου Αλοίμονου «Political Animals» εδώ.
***
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Βασίλης Σιδερής: «Καλύτερα να Προλαμβάνουμε Παρά να Ψάχνουμε Θεραπείες»
Μανώλης Ισχάκης: «Οι Άνθρωποι δεν Φτιάχνουν, Όπως και δεν Χαλάνε»
Γυμναστήριο Eight | Χώρος Αποδοχής και Χαράς για Άτομα στο Φάσμα του Αυτισμού
