Ο ζωντανός θρύλος της ενόργανης γυμναστικής, ο Λευτέρης Πετρούνιας, κατέκτησε ένα ακόμη μετάλλιο, το τρίτο του σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων – χρυσό στο Ρίο, χάλκινο στο Τόκιο και χάλκινο στο Παρίσι. Με μακρά παρουσία ως πρωταγωνιστής, στα 33 του δεν σκέφτεται να «κλείσει» την καριέρα του, θέλει να συνεχίσει να αγωνίζεται και να διεκδικήσει και μια τέταρτη συμμετοχή το 2028, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι πρότυπο αθλητή. Καθώς στην ενόργανη γυμναστική ξεκινούν να κάνουν πρωταθλητισμό από μικρά παιδιά, μετράει 25 χρόνια προπόνησης και αγώνων, σε μια διαδρομή, όπου η ψυχολογική και συναισθηματική κούραση έρχεται να συνδεθεί με τη σωματική. Δεν είναι απλό το να υποστηρίζεις όλα αυτά τα χρόνια μια καθημερινότητα που υπολείπεται σε ευκαιρίες για χαλάρωση και ξεκούραση, όταν μάλιστα έχεις να αναμετρηθείς με τραυματισμούς αλλά και μια εγχείρηση.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας αποτελεί έμπνευση για πολλούς και όχι μόνο στην Ελλάδα. Και είναι αυτή η μεγάλη παρακαταθήκη και κληρονομιά του, πέρα από τις αθλητικές του διακρίσεις.
Είναι σημαντικό το ότι αυτή την καθημερινότητα εμψυχώνει και η σύντροφός του, η Βασιλική Μιλλιούση, πρωταθλήτρια και η ίδια της ενόργανης γυμναστικής, που γνωρίζει από υψηλό πρωταθλητισμό και είναι εξοικειωμένη με τον τρόπο ζωής ενός Ολυμπιονίκη.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας ανήκει στο πάνθεον του παγκόσμιου αθλητισμού, μια τεράστια κατάκτηση από έναν σεμνό και πολύ καλό αθλητή. Στην Ελλάδα, είναι πολύτιμος για την ενόργανη γυμναστική, αλλά πρέπει στα βήματά του σύντομα να «περπατήσουν» και να αναδειχθούν και άλλοι αθλητές, ώστε να υπάρχει συνέχεια. Σε ένα άθλημα, βέβαια, πολύ απαιτητικό και σκληρό, που απαιτεί πολύωρη προπόνηση από μικρή ηλικία.
Αξίζει μια αναφορά στον προπονητή του, τον Δημήτρη Ράφτη, έναν διαχρονικά πολύ μεγάλο προπονητή, με πάνω από 30 χρόνια πορείας, κατά την οποία έχει αναδείξει και αλλους Ολυμπιονίκες – παλιότερα και τον Βλάση Μάρα. Γιατί χωρίς καλούς προπονητές, δεν βγαίνουν Ολυμπιονίκες!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
