Αυτό το λεξικό δεν ταξινομεί λέξεις σε αλφαβητική σειρά, δεν δίνει πληροφορίες γραμματικές και συντακτικές. Παίζει όμως με την ερμηνεία των λέξεων που επιλέγονται, μία κάθε μήνα, χωρίς σειρά, χωρίς ταξινόμηση. Για την ακρίβεια, χωρίς λεξικογραφική ταξινόμηση. Ακολουθεί μόνο εκείνη των σκέψεων και προβληματισμών, των αναγκών, των επιθυμιών, των βιωμάτων μας.
Αυτό το λεξικό δεν αναπτύσσει, δεν συγκεντρώνει τους όρους ενός επιστημονικού κλάδου. Παίζει όμως με την ετυμολογία των λέξεων. Όχι με τους όρους και τους κανόνες της Γλωσσολογίας. Ψάχνει τόσο ώστε να ανοίξει ένα μονοπάτι στις ρίζες κάθε λέξης, όπου συχνά, σχεδόν πάντα, κρύβεται και η αλήθεια τους.
Αυτό το λεξικό δεν στοχεύει στην επικοινωνία μιας γλωσσικής κοινότητας, αλλά ελπίζει να δημιουργήσει μια «κοινότητα», λέξεων αλλά και ανθρώπων, που «παιδεύονται» με αυτές καθημερινά. Παιδεύονται και με τις δύο σημασίες του ρήματος, «γαλουχούνται» αλλά και «τιμωρούνται». Γιατί, όπως λέει κι ένα γνωστό και αγαπημένο γνωμικό: Words create Worlds. Οι λέξεις μας φτιάχνουν κόσμους οριοθετημένους, στους οποίους μαθαίνουμε αλλά και παθαίνουμε.
Η ιδέα γεννήθηκε μαζί με το μηνιαίο newsletter της αθηΝΕΑς για την έμφυλη ισότητα, το Νο Man’s Land. Και θα εμπλουτίζεται με λέξεις που ανακύπτουν από τους προβληματισμούς μας στο εργαστήρι αυτό. Της έμφυλης ισότητας.
Η λέξη του Ιανουαρίου είναι ο «μισογυνισμός».
Μισογυνισμός: Από τις Λέξεις «Μισώ» + «Γυνή»
«Από αυτήν», γράφει ο Ησίοδος, «κατάγονται όλες οι γυναίκες και το θηλυκό γένος. Από αυτήν προήλθε το καταστροφικό γένος των γυναικών».
Την έλεγαν Πανδώρα.
Την έλεγαν Εύα στον Κήπο της Εδέμ. Την έλεγαν Κακιά Βασίλισσα και Μάγισσα στα παραμύθια όταν μπορούσε να ορίζει τη μοίρα της. Την έλεγαν Χιονάτη, Σταχτοπούτα, Ωραία Κοιμωμένη όταν φρόντιζε και δεν αμφισβητούσε, όταν υπέμενε, όταν περίμενε, όταν δεν αντιστεκόταν και δεν προκαλούσε.
Την έλεγαν Υπατία στην αρχαία Αλεξάνδρεια και ήταν σοφή, η μοναδική στην ιστορία των επιστημών για δεκαπέντε ολόκληρους αιώνες, εκείνη που τόλμησε να διδάξει δημόσια πριν ο όχλος της κόψει το δέρμα με κοφτερά κοχύλια, προτού διαμελίσει και κάψει το σώμα της.
Τις έλεγαν Temperance Lloyd, Mary Trembles, Susannah Edwards και άφησαν την τελευταία τους πνοή στην αγχόνη του Bideford επειδή αόρατα σημάδια και αόριστες φήμες για αφύσικες δυνάμεις που κατείχαν έκαναν ψιθυριστά τον γύρο της πόλης.
Την έλεγαν Fawza Falih και ζούσε στις μέρες μας, ανάμεσά μας, πριν καταδικαστεί σε θάνατο για τα μαγικά της ξόρκια.
Γυναίκες επώνυμες και ανώνυμες, δυνατές και αδύναμες, που κρίθηκαν ένοχες για την παραβίαση μιας προαιώνιας τάξης. Γυναίκες που παραδειγματίστηκαν για μια τους λέξη, μια επιθυμία, για ένα λοξοκοίταγμα στις προκατασκευασμένες νόρμες και προσδοκίες, επειδή δυνητικά μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνες. Γυναίκες που επιβίωσαν επειδή υπήρξαν «καλές», υπάκουες και αδρανείς.
Γυναίκες βρομοθήλυκα, πόρνες, χαζογκόμενες, στρίγκλες, αντρογύναικες, στερημένες, γυναίκες-στόχοι ενός βαθιά εσωτερικευμένου μίσους, κακοποιητικού, που χωρίζει τις «καλές» από τις «κακές» και τιμωρεί τις δεύτερες.
Ενός μισογυνισμού θεατού και αθέατου, χρήσιμου για την επιβολή κανόνων και προσδοκιών, απαραίτητου όχι για να δίνει άλλοθι την πατριαρχία, αλλά για να αστυνομεύει και να τιμωρεί όσες και όσους παρεκκλίνουν από αυτή.
→ Μπορείτε να δείτε όλες τις λέξεις που έχουν προστεθεί έως τώρα στο Γλωσσάρι της Έμφυλης Ισότητας εδώ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ και στο μηνιαίο newsletter No Man’s Land:
Η Δαιδαλώδης Διαδρομή των Φεμινιστικών Σπουδών
Ruth Bader Ginsburg: Η Δύναμη της Μειοψηφούσας Γνώμης
