1821: Μια χρονολογία ορόσημο για την ελληνική ιστορία, που είναι ταυτισμένη με Έλληνες επαναστάτες και μάχες σε ξηρά και θάλασσα. Ο Λουκής Λάρας είναι ένας αφηγητής της Ιστορίας την ώρα που γράφεται. Η αποχή του από την πρώτη γραμμή, λόγω ψυχικής και σωματικής αδυναμίας, αποτελεί μέρος της ομολογίας της μύχιας σκέψης και εξιστόρησης της οικογενειακής του ιστορίας. Ο Λουκής, αν και φαίνεται να δειλιάζει, διακατεχόμενος από φόβο και πανικό, με έντονη την επιθυμία της επιβίωσης και της ευημερίας, έχει ευαίσθητες πλευρές και αγαπάει με έναν δικό του τρόπο την πατρίδα.
Ως έργο, δοσμένο σε απλή καθαρεύουσα με ιδιωματισμούς και στοιχεία δημοτικής, δεν είναι ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά προσιδιάζει στην ηθογραφία, περιγράφοντας γλαφυρά τις συνθήκες που επικρατούσαν τη χρονική περίοδο της Επανάστασης και την εξέλιξη του εμπορίου σε τοποθεσίες-σταθμούς (Χίος, Μύκονος, Τήνος, Σύρος).
Σε ένα σκηνικό με συμβολικές vintage καρέκλες τοποθετημένες σε σειρά, έργο της προσφάτως εκλιπούσας Έλλης Παπαγεωργακοπούλου που ολοκλήρωσε η Όλγα Μπρούμα, ο Μανώλης Μαυροματάκης είναι φύσει και θέσει ο Λουκής Λάρας. Υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Λευτέρη Γιοβανίδη, δίνει πνοή σε έναν μέσο απλό άνδρα, που δεν θυμίζει τον ήρωα που συνειρμικά μάς έρχεται σαν εικόνα αλλά μέλλει να γίνει πρότυπο εμπόρου, αφού ο Λουκής φέρει αντιθέσεις ως προσωπικότητα: δειλός και έντρομος, αλλά συγχρόνως σθεναρός, δυναμικός και μεγάθυμος.
Οι θεατρικοί προβολείς φωτίζουν την ιστορία του Λουκή εν μέσω της Ελληνικής Επανάστασης, εστιάζοντας περισσότερο στη δυναμικότητα της αφήγησής του και λιγότερο στο ιστορικό γεγονός, καθώς ο Λουκής Λάρας αποτελεί μια αφήγηση για τους μη επώνυμους ήρωες που έδωσαν έναν δικό τους αγώνα για την επιβίωση την περίοδο του πολέμου της ανεξαρτησίας.
Ο Λουκής Λάρας του Έλληνα λόγιου Δημητρίου Βικέλα, ο άλλοτε “κομπάρσος της ζωής” πρωταγωνιστεί, μεταφέροντας μέσω του δύσκολου αλλά όχι δυσνόητου λόγου ένα μέρος του βίου που διήγαγε, συνιστώντας μια εναλλακτική θεατρική πρόταση για τον εορτασμό της επετείου της Επανάστασης του 1821 από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Με το έργο του Δημητρίου Βικέλα εγκαινιάστηκε η νέα σκηνή, Σκηνή Ωμέγα, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Παράλληλα φιλοξενείται η έκθεση “Ο Πολυταξιδεμένος Δημήτριος Βικέλας (1835-1908)”, που διοργανώνεται από τη Βιβλιοθήκη της Βουλής με τη συνεργασία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πειραιά.
Δείτε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Αξύριστα Πηγούνια: Ξεγύμνωμα Ανθρώπινων Ψυχών Επί Σκηνής
Προμηθέας: Σύγχρονη Ανάγνωση Από τον Νίκο Καραθάνο
Αγώνας Νέγρου και Σκύλων, του Bernard-Marie Koltès στο Θέατρο Τζένη Καρέζη
