Η εικαστικός, περφόρμερ και ερευνήτρια Μαίρη Ζυγούρη, συνεχίζοντας την πολύχρονη ενασχόληση με τις εικαστικές πρακτικές της Ιδιοτοπικής Επιτέλεσης ή αλλιώς site specific performance, παρουσιάζει το νέο της πρότζεκτ «ΛΥΣΙΣ» στον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαρείου Ωρωπού, το σπουδαίο ονειροθεραπευτήριο και ονειρομαντείo της κλασικής αρχαιότητας, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, με την υποστήριξη και χορηγία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
Τα ερείπια της τοπογραφίας των ιερών, το φυσικό περιβάλλον και η γεωμορφολογία του Αμφιάρειου είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένα με τη φύση του ονείρου.
Η θεραπευτική πρακτική του ονειρομαντείου στηριζόταν στους εξής άξονες: α. τελετουργία κάθαρσης και εξαγνισμού, β. προετοιμασία, και γ. ίαση μέσω της εγκοίμησης. Στο Αμφιάρειο μελετούν και ερμηνεύουν τα εγκοιμητικά όνειρα ή αλλιώς θεραπευτικά όνειρα. Το όνειρο ήταν το όχημα, το φάρμακο, αλλά και μια υπόσχεση για αποκατάσταση και θεραπεία.
«Βλέπε Όνειρα/Γράψε τα Όνειρά σου»
Η Μαίρη Ζυγούρη, κατά τη διάρκεια της περιόδου της βιωματικής διαδικασίας και της en-situ πρακτικής στο Αμφιάρειο του Ωρωπού (12 Μαΐου-12 Ιουνίου), επιχείρησε να υιοθετήσει μια διαφορετική οπτική γωνία και προοπτική, πέρα από τους ανθρωποκεντρικούς δυϊσμούς. Θέλησε να καλλιεργήσει βαθύτερη σύνδεση με το φυσικό τοπίο, βασισμένη στο σώμα, στις αισθήσεις, στο συναίσθημα, στη φαντασία. Προσπάθησε να αφουγκραστεί το τοπίο, να ψηλαφήσει την επιδερμίδα του και να ακούσει την ονειρική δύναμη που μεταφέρουν τα νερά του, από τότε μέχρι σήμερα. Επιδίωξε να εξερευνήσει μια σύνδεση συγγένειας με τον τόπο, έτσι ώστε η παραγωγή του νοήματος από τα υλικά ίχνη του παρελθόντος να προκύψει με τρόπο ενιαίο και οργανικό.
Οι ερευνητικοί άξονες που αποτελούν πυρήνα και πυξίδα για το πρότζεκτ, βασίζονται: α. στη διερεύνηση της επιτελεστικότητας του ύπνου και του ονείρου, β. στο βίωμα του αρχαιολογικού χώρου ως τόπου του Άλλου, γ. στη σημασία του υδάτινου στοιχείου και στη σχέση του με το όνειρο.
Η ΛΥΣΙΣ είναι η στιγμή που ξεπετάγεται η αλλαγή. Προηγείται μια στιγμή δημιουργικής παύσης για ενδοσκόπηση και βαθιά ενόραση, απόφαση και επιλογή, έτσι ώστε η ΛΥΣΙΣ να προκύψει ως διαδικασία περάσματος και μεταμόρφωσης.
Το πρότζεκτ ΛΥΣΙΣ είναι μια παραστατική πρακτική αμφιταλάντευσης. Μεταξύ των εγγραφών του αρχαιολογικού τόπου και του φυσικού τοπίου. Μεταξύ του τοπίου του ονείρου και του τόπου του σώματος. Η περφόρμανς ΛΥΣΙΣ επιχειρεί μια εύθραυστη ισορροπία «ανάμεσά» τους.
Η περφόρμανς «ΛΥΣΙΣ», θα είναι μια ιδιοτοπική περιήγηση ανάμεσα στα ερείπια του αρχαίου ονειροθεραπευτηρίου και του περιβάλλοντα χώρου. Μεγεθυμένα ομοιώματα από μέλη του πάσχοντος σώματος προς θεραπεία, υπό μορφή αναθημάτων («τύπια») (μάτι, αφτί, λάρυγγας, φωνητικές χορδές και άλλα), θα νοηματοδοτούν τις έξι σκηνές/ σταθμούς μέσα στα όρια του αρχαιολογικού χώρου (Ναός, Ρωμαϊκό θέατρο, Στοά, Ιερή Πηγή, Λουτρά, Κλεψύδρα).
Η περφόρμανς «ΛΥΣΙΣ» είναι η προβολή μιας ονειρικής αφήγησης. Τρεις αλλόκοτες περσόνες, κατοπτρισμοί του πολλαπλού εαυτού του υποκειμένου, κινούνται, σε μια συνειρμική ροή δράσεων και επιτελέσεων, από το εσωτερικό ονειρικό τοπίο στο εξωτερικό περιβάλλον του Αμφιαρείου. Είναι σκιές του θεραπευτικού ονείρου: α. Μια ανόργανη πορτοκαλί οντότητα – Άννα Τζάκου (περφόρμερ, σκηνοθέτις και ερευνήτρια των παραστατικών τεχνών), β. Ένας μικροκέφαλος γίγαντας – Δημήτρη Τσιάμης (ηθοποιός και σκηνοθέτης). γ. Μια Λευκή θηλυκή κολώνα – Μαίρη Ζυγούρη.
Η καταληκτική περφόρμανς, που θα λάβει χώρα στις 18 Σεπτεμβρίου στις 11:00 π.μ., θα αποτελέσει μια ιδιότυπη επιτελεστική ξενάγηση, όπου το κοινό καλείται να ακολουθήσει και να συμμετάσχει. Η καλλιτέχνις καλεί τον θεατή να βιώσει τον αρχαιολογικό χώρο, ανοιχτό και ενεργοποιημένο εντός μιας συλλογικής επιτελεστικής εμπειρίας περάσματος στο κοινό «εδώ και τώρα».
*Ο όρος «λύσις» μπορεί ως έννοια να προσεγγιστεί και να χρησιμοποιηθεί πολύπλευρα. Από την ιατρική του σημασία, που προϋποθέτει την εκδήλωση της κρίσης. Στη φιλοσοφική της εκδοχή ως θάνατος, «λύσις σώματος». Στην τελετουργική της διάσταση ως πλασματικός, εσωτερικός, ψυχικός θάνατος ή κατάβαση, που αποτελούν την προϋπόθεση της ψυχικής ανάστασης-ανάβασης. Ο Θάνατος δε ήταν αδελφός των Ονείρων και του Ύπνου. Ως προσωνύμιο του Διονύσου («λύσιος»), ακριβώς γιατί μέσω της μυστηριακής λατρείας του αναζητείται η κάθαρση, η λύτρωση, ο μετασχηματισμός. Μέχρι τη θεατρική του εννοιολόγηση: το τέλος του δράματος, το τέλος του παιχνιδιού.
Συντελεστές
Σύλληψη-Ιδέα-Σκηνοθεσία: Μαίρη Ζυγούρη | Περφόρμερ: Μαίρη Ζυγούρη, Άννα Τζάκου, Δημήτρης Τσιάμης | Επιστημονικός συνεργάτης: Νένα Σαμιώτη | Βιντεοσκόπηση-Καταγραφή: Παναγιώτης Ίσαρης | Φωτογραφίες: Ζαφείρω Βλάχου | Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη | Διοργάνωση: Polus Collective
Πληροφορίες
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022 | Ώρα Έναρξης: 11:00 π.μ. | Διάρκεια: 60’ | Είσοδος Δωρεάν (εισιτήριο μόνο για την είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο) | Τηλέφωνο κράτησης θέσεων: 698 6811609 (οι θέσεις είναι περιορισμένες)
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φθινόπωρο στα Θέατρα: Προτάσεις για Παραστάσεις
Μπιενάλε Βενετίας: Η Ελληνική Συμμετοχή της Λουκίας Αλαβάνου
