Αν το ψάξετε λίγο, “crawdad” είναι η ποταμίσια καραβίδα. Αυτό βέβαια δεν μειώνει τον ταξιδιάρικο τίτλο ενός υπέροχου βιβλίου που διαδραματίζεται στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας από τη δεκαετία του 1950 και φτάνει… ίσως δεν πρέπει να γράψω μέχρι πού φτάνει!
Ο τίτλος προκύπτει από τα όρια που έβαζε η μητέρα της Delia Owens στην κόρη της, αφήνοντάς τη να εξερευνήσει και να πάει “ως εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες”. Τελικά, οι εξερευνήσεις της Owens μαζί με τον πρώην σύζυγό της -βιολόγοι και οι δύο- τους οδήγησαν στα πιο όμορφα μέρη του πλανήτη.
Στο βιβλίο μας τώρα. Πρόκειται για την ιστορία της μικρής Κάια, η οποία εγκαταλείπεται από όλους στο άθλιο σπίτι της οικογένειάς της από την ηλικία των 7 ετών και καταφέρνει, σαν άλλο αγρίμι, να επιβιώσει, αποκτώντας μια μοναδική γνώση της ζωής του βάλτου. Μια ιστορία ενηλικίωσης, ένα μοναχικό “Stand By Me”, στατικό, αλμυρό, εξαιτίας της θάλασσας, και συνάμα σκληρό.
Το μικρό κορίτσι μεγαλώνει, αποκτά γνώσεις και παραλληλίζει τον κόσμο των ζώων με αυτό τον ανθρώπων. Η ποίηση μπαίνει στη ζωή της και δεν θα την αφήσει ποτέ. Οι άνδρες και ο έρωτας θα χτυπήσουν την πόρτα με πολλούς τρόπους. Ο έρωτας, άλλωστε, έχει πολλούς τρόπους για να εμφανίζεται, να φεύγει και κάποιες φορές να επιστρέφει.
Η μικρή πρωταγωνίστρια μετατρέπεται σε “πιτσιρίκα του βάλτου” και με την απομόνωσή της προξενεί φόβο, αποτροπιασμό, αλλά και περιέργεια. Ένας φόνος στα υγρά μονοπάτια του βάλτου θα αναστατώσει τους πάντες στο μικρό ψαροχώρι Barcley Cove και θα ρίξει φως σε μυστικά που μια κλειστή κοινωνία δεν θέλει να ξέρει.
Οι γνώσεις της συγγραφέως-βιολόγου Owens, μεταφέρονται στο βιβλίο και γίνονται κτήμα της μικρής Κάια, εφόδιο ζωής, ακόμα και βιοπορισμού. Με αρκετά βιογραφικά στοιχεία, η συγγραφέας παίρνει κομμάτια της ζωής της ως ερευνήτριας σε απομονωμένα μέρη της Γης και μπολιάζει τους όρους της μοναξιάς, της μοναχικότητας και της οικειοθελούς απομόνωσης.
Η συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή της Βόρειας Καρολίνας αποτελούσε πάντα καταφύγιο για πειρατές, σκλάβους που το έσκασαν, παράνομους και οποιονδήποτε outsider της εκάστοτε κοινωνίας. Αυτή η “υγρή γη” αποτελεί και το σκηνικό όπου οι έννοιες του κοινωνικού αποκλεισμού, οι μαύροι που υφίστανται τον ρατσισμό και μένουν εκτός του χωριού, οι macho άνδρες και κυρίως οι γυναίκες, που η θέση τους ήταν ιδιαίτερα ευάλωτη σ’ ένα κόσμο ανδρικό, καλλιεργούν έναν όμορφο ιστό, πάνω στον οποίο δένει άψογα η ιστορία της Owens.
Οι γνώσεις της συγγραφέως-βιολόγου Owens, μεταφέρονται στο βιβλίο και γίνονται κτήμα της μικρής Κάια, εφόδιο ζωής, ακόμα και βιοπορισμού.
Τα μικρά “νευρικά” κεφάλαια, τα περάσματα στο μέλλον και τα γυρίσματα στο παρελθόν απογειώνουν το βιβλίο, ειδικά μετά τα μισά του, καθώς αναρωτιέσαι “πού το πάει η συγγραφέας, πού το πάει η πρωταγωνίστρια”. Η ποίηση, κινείται υπόγεια μέσα στο βιβλίο και μπλέκει όμορφα με τη βιολογία, χωρίς να αποκαλύπτει πολλά, ενώ θα μπορούσε… Με τους παραλληλισμούς ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα, όπως η αλεπού ή το ελάφι, ερχόμαστε πιο κοντά σ’ ένα κόσμο άγνωστο. Θα βρούμε λεπτομέρειες από τον κόσμο των εντόμων, το μικρόκοσμο της βιολογίας, αλλά και τις συνήθειες των ζώων, ιδιαίτερα τις ερωτικές, που συμβάλλουν στην υπόθεση του βιβλίου.
Να σημειώσουμε ότι το “Εκεί Που Τραγουδάνε οι Καραβίδες” κλείνει πάνω από ένα χρόνο που βρίσκεται στη λίστα των New York Times Bestsellers, δικαίως κατά την άποψή μου. Η προσεγμένη μετάφραση είναι της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου και το βιβλίο θα το βρείτε από τις Εκδόσεις Δώμα.
ΥΓ. Δύο μικρά extra tips. Λατρεύω τους χάρτες στα βιβλία, καθώς σε εντάσσουν τόσο όμορφα στον φανταστικό-αληθινό κόσμο της ιστορίας. Επίσης, η ιστορία της Κάια πρόκειται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο με πρωτοβουλία της Reese Witherspoon, που λάτρεψε το βιβλίο.
