Στον “Εραστή” του Νομπελίστα Harold Pinter, η καθημερινότητα φθείρει τον έγγαμο βίο, με αποτέλεσμα το ζευγάρι να κρύβεται πίσω από ρόλους και προσωπεία για να σώσει την τελματωμένη σχέση του. Το ερωτικό παιχνίδι που επινοείται για να ξεπεραστεί η σεξουαλική πλήξη λειτουργεί ως υποκατάστατο του συναισθηματικού κενού των δύο ηρώων, που αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν ο ένας τον άλλο ξεκάθαρα και προτιμούν την προσποίηση. Κατά τη διάρκεια αυτού του παιχνιδιού διεισδύουν όλο και περισσότερο στα βαθύτερα προβλήματα της σχέσης τους, ενώ μέσω των προσωπείων που επιλέγουν να φορέσουν, ανακαλύπτουν κρυμμένες πλευρές του εαυτού τους, εκφράζοντας συναισθήματα και ενδόμυχες σκέψεις που εξωτερικεύονται με λέξεις.
Αν και στο ξεκίνημα της η παράσταση κινείτο σε ρυθμούς πιο άτονους, προς το μέσον οι ρυθμοί ανεβαίνουν, μεταβάλλοντας την πεζότητα των αρχικών σκηνών. Η σκηνή με το τύμπανο και οι σκηνικές σεξουαλικές συνευρέσεις του ζευγαριού μπορούν να θεωρηθούν σκηνοθετικά εύστοχες, καθώς αναδεικνύουν τις ψυχολογικές μεταβάσεις των ηρώων.
Εν τέλει, η παράσταση κατάφερε να αναδείξει, χωρίς να απογειώσει, το λόγο του Pinter, που δείχνει την ανάγκη για ουσιαστική επαφή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με κρίση ταυτότητας, που θέλουν να σπάσουν τα τείχη του καθωσπρεπισμού, πίσω από τα οποία κρύβουν τον πραγματικό εαυτό τους.
