Ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Όλοι περιμένουμε το Σαββατοκύριακο. Ακόμα και η κόρη μου που βαριέται να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό. Στα 3.5! Θεέ μου… Εκεί έξω υπάρχουν 50.000 άτομα που ζουν ανάμεσα σας και το περιμένουν εδώ και πολύ καιρό. Τρώνε αυτές τις μέρες μακαρόνια, πατάτες, ρύζι, τρέμουν στην ιδέα να χτυπήσουν ακόμα και το μικρό δάχτυλο του χεριού τους και βασικά κοιτάνε τον καιρό. Τέτοια αγωνία για τον καιρό δεν συμβαίνει για κανένα άλλο λόγο, εκτός αν είσαι αγρότης.
Ήρθε η ώρα, λοιπόν. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας έφτασε, επιτέλους. Το κέντρο της Αθήνας θα γεμίσει με τους δρομείς από τα 5άρια (πρωινό και απογευματινό) και το 10άρι, ενώ μέχρι αργά το μεσημέρι θα έρχονται δρομείς από το Μαραθώνα. Για την ώρα, η πόλη φοράει τα γιορτινά της (πολύ ήθελα να το γράψω αυτό) και οι δρομείς ποστάρουν στο Facebook τα bib numbers, βαθυστόχαστα μηνύματα, κείμενα σαν αυτό και φωτογραφίες από παλιούς μαραθωνίους. Το βασικό θέμα συζήτησης είναι όπως σας είπα και παραπάνω ο καιρός, καθώς μάλλον θα είναι άστατος φέτος και ίσως βραχούμε. Προβλέπω σκληροπυρηνικές καταστάσεις, αν βρέξει.
Κάθομαι για λίγα λεπτά μπροστά στο Καλλιμάρμαρο. Νιώθω ότι με καταπίνει. Δεν μπορεί! Έβαλαν ένα μαγνήτη όταν το έφτιαξαν που σε τραβάει από πολλά χιλιόμετρα μακριά.
Τελικά, ένα χτύπημα στη ρουτίνα είναι όλο αυτό. Και είναι ωραίο. Η όλη κατάσταση μοιάζει με μεγάλο πάρτι. Η expo του Μαραθωνίου που γίνεται στο Φάληρο, στο γήπεδο του Tae Kwo Do, θα κρατήσει από την Πέμπτη μέχρι το Σάββατο, τα pasta party που οργανώνονται από παρέες και φορείς βοηθούν τις γνωριμίες, τη χαλάρωση από τη συσσωρευμένη ένταση που υπάρχει, ενώ τροφοδοτούν με υδατάνθρακες το σώμα μας, για να έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια την Κυριακή.
Θέλω κάτι να γράψω για τους αθλητές με ειδικές ανάγκες, για τη Μαριλένα, για την Αλεξάνδρα, για το Νίκο, αλλά δεν ξέρω τι λέξεις να βάλω.
Κάθομαι για λίγα λεπτά μπροστά στο Καλλιμάρμαρο. Νιώθω ότι με καταπίνει. Δεν μπορεί! Έβαλαν ένα μαγνήτη όταν το έφτιαξαν που σε τραβάει από πολλά χιλιόμετρα μακριά, όταν πλήττεις στο 23ο χιλιόμετρο, και όταν είσαι έτοιμος να σκάσεις στο 28ο! Σε τραβάει στην ανηφόρα, κάτω από τις 2 γέφυρες της Μεσογείων, και σε απογειώνει στην κατηφόρα της Ηρώδου Αττικού, για να τερματίσεις μέσα στην αστραφτερή, μαρμάρινη αγκαλιά του.
Κάθε αγώνας νοηματοδοτείται με κάποιο τρόπο και για κάποιο λόγο. Θέλω κάτι να γράψω για τους αθλητές με ειδικές ανάγκες, για τη Μαριλένα, για την Αλεξάνδρα, για το Νίκο, αλλά δεν ξέρω τι λέξεις να βάλω. Ίσως, λοιπόν, οι λέξεις να μη χωράνε την προσπάθειά τους, αλλά όλοι μαζί να μπορούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα, να μετρηθούμε πόσο ζωντανοί είμαστε, και να συμμετάσχουμε στο Μαραθώνιο της Αθήνας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βγούμε νικητές.
