Μπορεί και να έχουμε το έργο της χρονιάς. “Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού” στο Θέατρο Γκλόρια, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα με τον Πάνο Βλάχο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του γελωτοποιού, επί 100 λεπτά δεν αφήνει τον θεατή σε ησυχία. Δεν κοιτάς το ρολόι, δεν κοιτάς το κινητό, μπαίνεις σε tunnel vision και μπροστά σου έχεις μια καθηλωτική παράσταση.
H Έμπνευση Πίσω Από τον “Τυχαίο Θάνατο Ενός Αναρχικού”
Για να γίνει κατανοητή η παράσταση, οφείλει κανείς να ψάξει λίγο την ιστορία πίσω από το έργο. Στην Ιταλία του ’60-’70, η πολιτική κατάσταση είναι ταραγμένη. Βόμβες ακροδεξιών σκοτώνουν και τραυματίζουν πολίτες, με την ανοχή ενός διεφθαρμένου κράτους. Αναρχικοί και αριστεροί χρεώνονται επιθέσεις που δεν έχουν διαπράξει.
Σε μία από αυτές, ο αναρχικός, σιδηροδρομικός στο επάγγελμα, Giuseppe Pinelli ή Pino κατηγορήθηκε για τη βομβιστική επίθεση στην Πιάτσα Φοντάνα στο Μιλάνο στις 12/12/1969 και στη διάρκεια της ανάκρισης εκπαραθυρώθηκε, στις 15/12, βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο.
Η ιστορία κέντρισε τον Dario Fo, ο οποίος τη μετέτρεψε ιδιοφυώς σε θεατρικό έργο. Να συμπληρώσουμε ότι τα επόμενα τρία χρόνια, οι αρνητικοί πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας δολοφονήθηκαν, ώστε να επικρατήσει πέπλο σιωπής. Άλλωστε, οι αυτόπτες μάρτυρες και η προχειρότητα των αστυνομικών αποκάλυψαν την αλήθεια.
Ο Dario Fo, ουσιαστικά, έγραψε μια φάρσα, μια πικρή κωμωδία στο ύφος των μεσαιωνικών θεατρικών μοτίβων και του αρχετυπικού “γελωτοποιού”.
Με τα Λόγια του Dario Fo
Και ερχόμαστε σε κάτι κομβικό που είχε πει: “Δεν θεωρώ ένα έργο μου ολοκληρωμένο, αλλά ανοιχτό σε συνεχείς διαφοροποιήσεις. Ακόμη και σήμερα όποιος ανεβάζει κείμενά μου σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου πρέπει να ξέρει πως έχει να κάνει με ένα υλικό ρευστό, ικανό να το προσαρμόσει κανείς και να το πλάσει στα μέτρα της δικής του πραγματικότητας και να ανασύρει αναφορές που θα κάνουν την πλατεία του θεάτρου να θυμώσει, να σκεφτεί, να γελάσει”.
Σκηνοθετικά Άψογο
O Γιάννης Κακλέας έκανε ακριβώς αυτό. Πείραξε, πανέξυπνα, τους διαλόγους, τους έφερε στο σήμερα –της χώρας μας και όχι μόνο– και κέρδισε επάξια το χειροκρότημα στην πρεμιέρα. Σε όλο το έργο, με σπιρτόζικο τρόπο, με χιούμορ, κατακεραυνώνει με πάθος την αυθαιρεσία της εξουσίας, τη δικαιοσύνη που καλύπτει τα κακώς κείμενα, αντί να αποτελεί καταφύγιο για τον αδικημένο, αλλά και την αστυνομία που, δυστυχώς, αντί να υπηρετεί τον πολίτη, είναι διαβρωμένη, σκληρή και ενίοτε φονική.
Καθώς εκτυλίσσεται η παράσταση, θα αναγνωρίσετε πολλά στοιχεία από τον πανέμορφο κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μικρές στιγμές από τον Μπακαλόγατο, τον Andy Kaufman, τον Γιάννη Οικονομίδη. Πραγματικά απολαυστικό μέχρι το τέλος, με φινάλε που μπορείτε να “επιλέξετε” εσείς!
Δυνατές Ερμηνείες
Για τις ερμηνείες τι να πρωτογράψουμε; Ο Πάνος Βλάχος κρατάει όλο το έργο πάνω του, αλλάζει κοστούμια, ρόλους, τραγουδάει και παίζει μπάσο επί σκηνής, ενώ και οι στίχοι των τραγουδιών είναι δικοί του. Η ενέργειά του είναι καθηλωτική. Πρέπει να το δείτε για να καταλάβετε!
Μαζί του, όμως, και ο Φοίβος Ριμένας, ο οποίος και μόνο με τις εκφράσεις του έκανε το θέατρο να γελάει. Πολύ καλός στις κινήσεις και στο τραγούδι. Άξιοι στους ρόλους τους με τον δικό τους πρωταγωνιστικό χρόνο ο Θοδωρής Σκυφτούλης και ο Κωνσταντίνος Μαγκλάρας. Στη σκηνή που καταφθάνει ο “δικαστής” Πάνος Βλάχος βοήθησαν να δημιουργηθεί τρομερή ατμόσφαιρα.
Αν και με μικρότερους ρόλους, ο Στέλιος Πέτσος και η Ιφιγένεια Αστεριάδη συμπληρώνουν όμορφα τη διανομή.
Τη μουσική επιμελήθηκε ο Βάιος Πράπας, ο οποίος παίζει live την ώρα της παράστασης. Άνθρωπος-ορχήστρα, ρυθμίζει ήχους, κάνει εφέ και παίζει κιθάρα μόνος ή μαζί με τον Πάνο Βλάχο.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια αποτελούν ατού για την παράσταση, “υπηρετώντας” τον ρόλο τους και συμβάλλοντας στο να απολαύσει το έργο ο θεατής.
“Είμαι εδώ / είμαι μια στιγμή, αφορμή για ρωγμή
με τιμή, χωρίς τιμή
είμαι το παν – δωρεάν.
Έχω περίεργες ορέξεις / για λέξεις
με λόγια κοφτερά / κόβω τα φτερά
σε ψεύτες και απατεώνες.
Άλλα λόγια τα κάνω λάμες
που κόβουν τις παλάμες
αυτών που κλέβουν τους αγώνες
που βάζουν ψέματα στα βλέμματα
σε όσους γελάνε για να ξεγελάνε.
Όχι δεν διψάω για αίμα,
θέλω να ρίξω φως στο ψέμα
σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια,
σ’ αυτούς που σκότωσαν με χάδια.
Πήρα ανάσα μα δεν την κράτησα
Κοίτα πώς τρέχω,
ποτέ δεν σταμάτησα
βρήκα την τέλεια ευκαιρία / να πω αυτή την ιστορία:
“Τον τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού”.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία/Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη, Γιάννης Κακλέας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική σύνθεση: Βάιος Πράπας
Στίχοι τραγουδιών: Πάνος Βλάχος
Χορογραφίες: Αγγελική Τρομπούκη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου, Ρέα Σαμαροπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού
Βοηθός φωτίστριας: Στέβη Κουτσοθανάση
Παίζουν:
Πάνος Βλάχος, Φοίβος Ριμένας, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Στέλιος Πέτσος
Μουσικός επί σκηνής: Βάιος Πράπας
Πληροφορίες
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη, 20:00 / Πέμπτη, 21:00
Παρασκευή, 21:00 / Σάββατο, 18:00 και 21:00
Κυριακή, 20:00
Διάρκεια: 100 λεπτά
Θέατρο Γκλόρια, Ιπποκράτους 7, Αθήνα
Τηλ.: 210 3600832
Διαβάστε ακόμα στην αθηΝΕΑ:
“Το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ” του Edgar Allan Poe στο Θέατρο Δρόμος
