Τόπος σκληρός. Τοπίο άγριο. Το φως δυνατό. Η φύση ξεγυμνωμένη. Μια πρωτόγονη ματιά σε μια περιοχή που κάθε φάση της ιστορίας της είχε πολύ αίμα, πολύ δάκρυ και πολύ έρωτα. Στη Μάνη όλα συνηγορούν για να βρεθείς ν’ ακούς ιστορίες όπου ο μύθος μπλέκει με την πραγματικότητα. Με τις εποχές και τους αιώνες ν’ αγκαλιάζονται και να πορεύονται μαζί. Πόσοι δεν έχουν αγναντέψει το πέλαγος, την αχανή θάλασσα, περιμένοντας ότι θα δουν τα πανιά πειρατών; Τώρα πια, αν κατέβεις χαμηλά στο Ταίναρο, το μόνο που θα δεις στο απέραντο γαλάζιο είναι μεγάλα φορτηγά πλοία, να κινούνται αργά και να γίνονται μέρος μιας εικόνας γαλήνιας και ήρεμης.
Σ’ αυτό τον τόπο, όπου τώρα έρχονται για καλοκαιρινές διακοπές και κάνουν ουρές στο Λιμένι για μια καρέκλα στην ψαροταβέρνα του Τάκη, κάποτε στο καπηλιό μοιράζανε περιουσίες οι πειρατές, κι είχαν δίπλα τους αιματοβαμμένα ξίφη.
Αρεόπολη, Γερολιμένας, Οίτυλο, Γύθειο. Οικισμοί και χωριά με ωραίο χρώμα και ατμόσφαιρα άλλης εποχής. Έχει γίνει από το Δήμο της Ανατολικής Μάνης μια τεράστια προσπάθεια να πεζοδρομηθούν δρόμοι, να γίνουν αναπαλαιώσεις, να απομακρυνθούν αυτοκίνητα και μηχανάκια μπροστά από την παραλία. Να αναδειχούν τα μνημεία και να έχει την αισθητική που του αξίζει ο τόπος. Όμως οι περισσότεροι κάτοικοι αντιδρούν. Ποιος θέλει τις αλλαγές, τον πολιτισμό; Όλοι θέλουν την ευκολία τους. Όπου έχει περάσει κάποιο έργο η εικόνα είναι υπέροχη. Η οικονομική άνθιση τεράστια.
Γιατί αν όλη η παραλιακή του Γυθείου γινόταν πεζόδρομος και ποδηλατόδρομος, θα γέμιζε από κόσμο που θα κατανάλωνε και θα απολάμβανε μια ευρωπαϊκής κουλτούρας πόλη. Για τώρα, τα αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα στον πεζόδρομο που είναι για τους περιπατητές και η συνεχής κυκλοφορία και ο θόρυβος από τα μηχανάκια με τις χαλασμένες εξατμίσεις δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις. Οι ιδιοκτήτες φαίνεται να προτιμούν να παρκάρουν δίπλα για να μη περπατάνε, από το να γεμίσει το μαγαζί τους με κόσμο.
Το Γύθειο είναι το μεγάλο κέντρο της περιοχής και έχει προοπτικές για μεγάλη ανάπτυξη. Αν γλιτώσει δε από τα αυτοκίνητα και αναδειχθεί και το πάνω κομμάτι του με τα ωραία κτίσματα, θα αυξηθεί η επισκεψιμότητα. Πάντως, η ψαροταβέρνα 90 Μοίρες έχει εξαιρετική ψαρόσουπα, αξίζει λοιπόν να αντέξετε τη φασαρία της ροής των αυτοκινήτων για ένα ωραίο γεύμα.
Δίπλα είναι η τεράστια παραλία του Μαυροβουνίου που έχει υπέροχη θάλασσα. Όταν μάλιστα κάνει λαδιά, είναι τέλεια. Μπορεί κάποιος και να την περπατήσει και να την τρέξει, γιατί έχει μεγάλο χωματόδρομο παράλληλα με την αμμουδιά. Πολλές ταβέρνες και πολλά αυθαίρετα… Ένας ευλογημένος τόπος, τόσο κοντά σ’ ένα αστικό τοπίο. Για ένα ωραίο δείπνο, δοκιμάστε την ταβέρνα Συνάντηση στην πλατεία του Μαυροβουνίου.
Η Αρεόπολη είναι σα σκηνικό. Εκεί τους θερινούς μήνες έχει τόση κίνηση που δε μπορείς να κάτσεις και να περπατήσεις. Γι’ αυτό, επιλέξτε την άνοιξη για την επίσκεψή σας, όταν ανθίζουν οι πορτοκαλιές. Οι μυρωδιές είναι απίστευτες. Αυτό με τα οπωροφόρα στη Μάνη είναι πάντως κάτι μαγικό. Έχουν όλο το χρόνο καρπούς. Μια βόλτα τώρα στο Γερολιμένα, και νιώθεις ότι παίζεις σε ταινία. Όλα συνηγορούν στο να αφεθείς στο χρόνο. Να πάρεις το βιβλίο του Patrick Leigh Fermor “Μάνη” και να χαθείς στον πυκνό του λόγο. Εκείνος έζησε στην Καρδαμύλη, στη Μεσσηνιακή Μάνη, όμως τη γύρισε όλη.
Η Μάνη θέλει αργούς χρόνους, να σε παρασύρει στο ρυθμό της. Αργόσυρτο και βαρύ. Γι’ αυτό κι αν είσαι δρομέας, μπορεί να βρεις διαδρομές που να αξίζουν περισσότερο απ’ όσο φαντάζεσαι για να τις τρέξεις. Ανηφοριές που σε οδηγούν σε νέες κορυφές. Νομίζεις ότι δεν τελειώνει ποτέ η οροσειρά του Ταϋγέτου. Και όμως, τελειώνει στο ακρωτήρι Ταίναρο. Στο Φάρο που χτίστηκε το 1882 και δίνει ακόμη φως στα πλοία. Εκεί που για να φτάσεις έχεις μια απαιτητική διαδρομή με κροκάλες και πέτρες. Όταν όμως πατήσεις το πόδι σου στη φροντισμένη αυλή του Φάρου, αισθάνεσαι ότι η χώρα αυτή έχει πάντα κάτι παραπάνω να προσφέρει. Η διαδρομή προσφέρεται για όσους έχουν εμπειρία από ορεινό τρέξιμο. Για τους περιπατητές είναι περίπου 40 λεπτά. Το μισό για τους δρομείς.
Εκεί είναι η Πύλη του Άδη, αλλά και ο ναός του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Γιατί όλες οι θρησκείες με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπιζαν τη φύση και τους τόπους. Εκεί, στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Εκεί επέλεξαν από παλιά, από πολύ παλιά να είναι η αρχή μιας άλλης ζωής.
Λίγοι κυκλοφορούν στην περιοχή. Έλληνες ψαγμένοι, ξένοι ενημερωμένοι. Πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί είναι πλούσιοι σε πληροφορίες για τη Μάνη. Υπάρχει και μια εφαρμογή που έχουν δημιουργήσει οι Hιστορισταί της Μαρίας Σαμπατακάκη, με την εταιρεία Clio Muse, η οποία προτείνει διαδρομές πολιτισμού και περιήγησης, με πολλές πληροφορίες.
Η Μάνη είναι τρεις ώρες πλέον από την Αθήνα. Ο δρόμος εύκολος. Μόνο τα διόδια κοστίζουν και είναι άπειρα. Κάθε λίγα χιλιόμετρα. Για να σταματάς και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα, όλα γίνονται λάθος.
