Την περίοδο της καραντίνας είχα την ευκαιρία να ξεφυλλίσω άλμπουμ φωτογραφιών και να ανατρέξω σε παιδικές αναμνήσεις από ταξίδια που έκανα με την οικογένειά μου. Στις περισσότερες φωτογραφίες, δεν αναγνώριζα τίποτα από τον τόπο. Κάποιες άλλες μου αποκάλυπταν προορισμούς που αγνοούσα ότι είχα πάει.
Πριν από έναν μήνα, σε ένα παιχνίδι με φίλους, κάθισα και κατέγραψα τις χώρες και τις πόλεις που έχω επισκεφθεί. Σε αυτά πρόσθεσα, φυσικά, και τα επαγγελματικά ταξίδια με την εταιρεία που εκπροσωπούσα. Τι κι αν έμενα σε κάθε πόλη λιγότερες από 72 ώρες. Στο κουτάκι έβαζα «τικ» και χαιρόμουν με τον εαυτό μου για τα χιλιόμετρα που είχα διανύσει και τις πτήσεις-εξπρές που έχω κάνει.
Κεκτημένη Ταχύτητα
Αν με ρωτάτε τι θυμάμαι από όλα αυτά τα ταξίδια, θα σας πω σχεδόν τίποτα.
Ίσως στα περισσότερα να θυμάμαι την αγωνία μου να βρω τον πιο γρήγορο και εύκολο τρόπο να φωτογραφηθώ με φόντο τα τοπόσημα των πόλεων. Να κάνω μια γρήγορη βόλτα στα πιο διάσημα μέρη, να φάω –ίσως– σε ένα τοπικό εστιατόριο με καλή αξιολόγηση στην Google και να ανεβάσω τη φωτογραφία μου στο Instagram. Κάτι σαν ψηφιακό ημερολόγιο.
Αξιολογώντας τα ταξίδια μου, κατάλαβα πως η εμπειρία που ζούσα δεν αντιστοιχούσε πάντα στην αξία του προορισμού τον οποίο επισκεπτόμουν.
Εκτός Ελλάδας
Τα ταξίδια στο εξωτερικό έχουν έναν πιο «εκπαιδευτικό» χαρακτήρα. Ταξιδεύεις για να γνωρίσεις άλλους πολιτισμούς και να μάθεις περισσότερα για την τέχνη και την ιστορία τους. Κάνοντας έναν απολογισμό των δικών μου ταξιδιών στο εξωτερικό, σπάνια αισθανόμουν ξεκούραστη με την επιστροφή μου στην Ελλάδα.
Ο χρόνος ήταν πολύ περιορισμένος και το πρόγραμμα αρκετά απαιτητικό για να πάω σε όλα τα must-see των πόλεων που επισκεπτόμουν. To γνωστό bucket list trip. Μια λίστα από σημεία που έπρεπε να επισκεφθώ, εστιατόρια στα οποία έπρεπε να φάω και στιλάτα καφέ για μηλόπιτα με σαντιγί που έπρεπε να φωτογραφίσω.
Σε όλα αυτά, η κοινή συνισταμένη είναι μία: ο χρόνος. Ο χρόνος που διαθέτεις να αφιερώσεις σε έναν προορισμό. Να τον εξερευνήσεις και να τον ανακαλύψεις. Η έννοια του χρόνου που ήρθε στην επιφάνεια τη μεγάλη περίοδο της καραντίνας.
Αξιολογώντας τα ταξίδια μου, κατάλαβα πως η εμπειρία που ζούσα δεν αντιστοιχούσε πάντα στην αξία του προορισμού τον οποίο επισκεπτόμουν.
Η αξία του επανεκτιμήθηκε και αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την ενέργεια που επενδύουμε στην προσωπική μας ζωή και στις εμπειρίες που επιλέγουμε να ζήσουμε. Γιατί, τα ταξίδια είναι μια εμπειρία που καθένας μας επιλέγει να ζήσει.
Και κάπου εκεί, συνειδητοποίησα πως το να ταξιδεύω αργά, να αφιερώνω χρόνο και ενέργεια σε έναν προορισμό, είναι ο τρόπος με τον οποίο επιθυμώ πλέον να ταξιδεύω.
Slow Tourism / Slow Food / Slow Lifestyle
Η σύνδεση του όρου slow με τον τρόπο ζωής εμφανίστηκε το 1989 στην Ιταλία, έπειτα από το κίνημα του Ιταλού Carlo Petrini «Slow Food», με σκοπό την προώθηση των ντόπιων βιολογικών προϊόντων σε λογικές τιμές, κάτι που θα ωφελούσε καταναλωτές και παραγωγούς.
Στην πορεία των χρόνων ο όρος διευρύνθηκε, περιλαμβάνοντας τον τρόπο με τον οποίο συνολικά επιλέγουμε να ζούμε και, κατ’ επέκταση, τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να ταξιδεύουμε.
Παρατηρήθηκε πως ο έντονος ρυθμός ζωής στην καθημερινότητά μας, γεμάτος χρονοδιαγράμματα, διορίες και έντονο στρες, μεταφέρθηκε και στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ταξιδεύουν. Προγράμματα μαζικού τουρισμού, λίστα με τα απαραίτητα αξιοθέατα, αλλά και η λογική του bucket list, οδήγησαν στην ανάγκη της δημιουργίας του slow traveler.
Οι Τρεις Άξονες του Slow Tourism
Η slow tourism κουλτούρα (αργός ή ήπιος τουρισμός) βασίζεται σε τρεις άξονες, όπως αυτοί περιγράφονται στο βιβλίο του Janet E. Dickinson Slow Travel and Tourism:
- Περιβάλλον: Ο slow traveler αποφεύγει τα μεγάλα αστικά κέντρα. Επιλέγει την απόδραση στην επαρχία και στη φύση. Και αυτό γιατί είναι ευαισθητοποιημένος για το περιβάλλον. Έτσι, προτιμά να επισκέπτεται προορισμούς που συνεισφέρουν στη βιώσιμη ανάπτυξη και καταναλώνει αγαθά και υπηρεσίες με μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο.
- Μετακίνηση: Για τον slow traveler σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Δεν επιλέγει μεταφορικά μέσα με κριτήριο την εξοικονόμηση του χρόνου. Έτσι, περιορίζει τη χρήση του αεροπλάνου και του αυτοκινήτου και επιλέγει τρένα, ποδήλατα, αλλά και περπάτημα. Χρησιμοποιεί εναλλακτικούς τρόπους για να φτάσει σε έναν προορισμό, αλλά και για να περιπλανηθεί μέσα και γύρω από αυτόν.
- Ταξίδι: Ο slow traveler επιλέγει έναν προορισμό και αφιερώνει χρόνο για να τον γνωρίσει. Δεν επιζητεί να επισκεφθεί μια σειρά από αξιοθέατα, αλλά να βιώσει με ενσυναίσθηση την κουλτούρα και την καθημερινότητα των ντόπιων και τους κρυμμένους θησαυρούς. Αναζητά παραδοσιακά εστιατόρια και καφέ όπου συχνάζουν οι ντόπιοι. Συνομιλεί μαζί τους και τους ζητά προτάσεις. Εξερευνά πώς διασκεδάζουν. Τρώει παραδοσιακά φαγητά και ζητάει να μάθει πώς φτιάχνονται. Μαθαίνει τους παραδοσιακούς χορούς. Μαθαίνει τη γλώσσα. Αγοράζει τοπικά προϊόντα από τοπικούς παραγωγούς και μαθαίνει για τον τρόπο παραγωγής τους.
Ο Κύβος Ερρίφθη!
Ναι, είμαι μια slow traveler. Μελετώντας για την κουλτούρα του slow travel συνειδητοποίησα πως σε όλα τα ταξίδια που έχω κάνει, τα αγαπημένα μου μέρη για καφέ είναι τα καφενεία, εκεί δηλαδή όπου συχνάζουν η ντόπιοι.
Τα αγαπημένα μου φαγητά είναι αυτά από τον κήπο της περιοχής και αγαπημένη μου ξενάγηση είναι οι ποδηλατάδες και οι βόλτες σε άγνωστα από τουριστικούς οδηγούς δρομάκια. Σε όλα, ο καλύτερος οδηγός είναι οι locals που με ιστορίες, θρύλους και την ανάδειξη όψεων της καθημερινότητας σε ξεναγούν στην κουλτούρα και στον πολιτισμό κάθε τόπου.
Μετά την καραντίνα, αποφάσισα να αφιερώσω ενέργεια στα ταξίδια μου και στους ανθρώπους που συνθέτουν το άλμπουμ των φωτογραφιών μου. Ο χρόνος είναι πολύτιμος, για τις εμπειρίες μας, για το περιβάλλον και για το μέλλον μας.
Ας τον αξιολογήσουμε σωστά και ας απολαύουμε ό,τι μας προσφέρεται.
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Slow Food και… Στην Υγειά μας!
Τι Είδε Ένας Καλαμοκανάς στη Σάνη
Η Υπομονή είναι Αρετή και στο Κρασί: Wine Tasting στο Κτήμα Αργυρού στη Σαντορίνη
