«Ένα καράβι που πλέει». Αυτό απάντησα στην κόρη μου, ψηλά στο πεντακοσιοστό σκαλί του Παλαμηδίου, όταν με ρώτησε τι θα πει «Ναύπλιο». Βέβαια, οι πηγές αναφέρουν τον γιο του Ποσειδώνα, τον θαλασσοπόρο Ναύπλιο, ως πρώτο οικιστή της αρχαίας Ναυπλίας. Με ιστορία που χάνεται στον χρόνο, η όμορφη κωμόπολη της Αργολίδας αποτέλεσε τον προορισμό μας για 36 ώρες. Το αυτοκινητάκι μας, με δυο πιτσιρίκια και τους γονείς, ξεχύθηκε στην Εθνική Οδό από το πρωί.
Εννοείται ότι το «πότε φτάνουμε;» ακούστηκε στα πρώτα 20′, αλλά χαζεύοντας τις κουτσουπιές, τα αμπέλια, ένα ασήμαντο τροχαίο, μερικά διόδια και πολλές ελιές, φτάσαμε στο πανέμορφο Ναύπλιο.
Το φως! Αυτό μου είχε λείψει μετά τον σχετικά βαρύ χειμώνα που θα νόμιζε κανείς ότι κράτησε 2 χρόνια. Το Ναύπλιο με τις κεραμοσκεπές, το Μπούρτζι και το Παλαμήδι μπορεί να γιατρέψει αυτή τη στέρηση. Θυμίζει τόσο τις μικρές ιταλικές πόλεις, που πραγματικά νιώθεις ότι έχεις ταξιδέψει τόσο μακριά, σαν να έχεις αλλάξει χώρα.
Όπως μας είπε ο ευγενικός κύριος της Pension Dafni για το αυτοκίνητο, «θα παρκάρετε και θα το αφήσετε εκεί, δεν θα το χρειαστείτε». Έτσι και έγινε. Ιδανική για παιδιά, η παλιά πόλη του Ναυπλίου δεν χρειάζεται αυτοκίνητο. Αξίζει να την περπατήσετε, να νιώσετε κάθε γωνιά της, να χαζέψετε χάντρες και μπιχλιμπίδια στα πολλά τουριστικά μαγαζιά, αλλά και να ψωνίσετε όμορφα δώρα από αξιόλογα μαγαζιά παντός είδους. Ένα από αυτά που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το Armiriki.
Το Ναύπλιο είναι ιδανικό για μικρά μαθήματα ιστορίας και γεωγραφίας. Ανέβηκα δύο φορές στο Παλαμήδι, μια με την κόρη μου και μια μόνος μου, τρέχοντας. Ο τόπος είναι ιδανικός για δρομείς, άλλωστε διοργανώνονται αγώνες τρεξίματος. Ο γύρος της πόλης προς την «Αρβανιτιά», περιμετρικά της Ακροναυπλίας, είναι περίπου 2-3 χιλιόμετρα και μπορείτε να κάνετε περισσότερα με μερικές παραλλαγές. Οι σκληροπυρηνικοί δρομείς μπορούν να ανέβουν τα 913 σκαλιά μέχρι την είσοδο του Παλαμηδίου. Το κάστρο έχει είσοδο 8 ευρώ, είναι δωρεάν για τους νέους μέχρι 25 χρονών και κλείνει στις 19:00. Ενημερωθείτε για το ωράριο, καθώς το χειμώνα ενδεχομένως να διαφοροποιείται. Φυσικά, μπορείτε να ανεβείτε και με αυτοκίνητο.
Η θέα είναι εκπληκτική! Όλη η Αργολίδα στα πόδια σας. Στο βάθος φαίνεται το κάστρο του Άργους, η ομώνυμη πόλη, δεξιά η Τίρυνθα και ενδιάμεσα χιλιάδες εσπεριδοειδή, αμπέλια και άλλες καλλιέργειες. Ο κόλπος του Ναυπλίου ανοίγει και το μάτι φτάνει μέχρι το Άστρος. Η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας ακούμπησε σε αυτή τη φιλόξενη γη και από τότε είδε την ιστορία της χώρας να ξετυλίγεται.
Από εκεί ψηλά, λοιπόν, φτάσαμε νοητά μέχρι τα αντικριστά σπίτια του Δημήτρη Υψηλάντη και της Μαντώς Μαυρογένους, στη δολοφονία του Καποδίστρια στον Άγιο Σπυρίδωνα, στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, στην άφιξη του Όθωνα, στη Ναυπλιακή επανάσταση του 1862. Πήγαμε ακόμα πιο πίσω στον χρόνο, καθώς οι δρόμοι κρύβουν οθωμανικές κρήνες και γωνιές με αρχαία.
Μια ωραία ιδέα είναι η επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου φυλάσσεται η «μοναδική» πανοπλία των Δενδρών, κατασκευασμένη κατά τη Μυκηναϊκή εποχή. Ακόμα, φημισμένο είναι το Μουσείο Κομπολογιού, με τις χάντρες και τον μονότονο ήχο τους να μαγνητίζει μαθημένους και άμαθους στην τέχνη του κομπολογιού.
Κατεβαίνουμε από τα ψηλά… Ένα παγωτό το δικαιούμαστε. Οι περισσότεροι ξέρουν το παγωτό του «Ιταλού» στη γωνιά του Ιερού Ναού Γενεσίου της Θεοτόκου. Υπάρχουν, όμως, κι άλλα αξιόλογα παγωτατζίδικα, όπως του Κουστένη, αλλά και τα «Gelarto Nafplio» και «Gelateria da Roberto». Προσωπικά, μετά και τον οικογενειακό διαγωνισμό που κάναμε, δηλώνω ότι μου άρεσε περισσότερο το παγωτό του Κουστένη.
Μπορείτε να φάτε οτιδήποτε και οπουδήποτε, από απλά σουβλάκια μέχρι ελαφρύ gourmet. Αποφεύγω τις προτάσεις, καθώς κάθε γωνιά είχε όμορφα μικρά ή μεγαλύτερα μαγαζιά με καλό φαγητό. Όπως θα ξέρετε, αν έχετε μικρά παιδιά, δεν τρως ακριβώς με τη φιλοσοφία του slow food, αλλά μπουκώνοντας τα πάντα σαν τον Cookie Monster στο «Sesame Street». Έτσι, η μόνη πρόταση για καφέ και φαγητό, με δόσεις ησυχίας, είναι στο Φουγάρο, 2 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Μια Τεχνόπολη στο Ναύπλιο. Ωραίος χώρος, ήρεμος με διάφορα δρώμενα που «τρέχουν» όλο τον χρόνο.
Μπορείτε πάντα να περάσετε απέναντι στο Μπούρτζι με καραβάκι, αλλά και να νοικιάσετε τετράτροχο ποδήλατο ώστε να βολτάρετε στα στενά και να γελάσετε με την ψυχή σας.
Η περατζάδα είναι γοητευτική όταν ο ήλιος δύει αργά και μελαγχολικά πίσω από τα βουνά της Πελοποννήσου. Στην άκρη της υπάρχει και παιδική χαρά, ενώ με δική σας ευθύνη μπορείτε να περάσετε προς την «Αρβανιτιά». Δυστυχώς, οι βράχοι είναι ασταθείς και στη διαδρομή πέφτουν κομμάτια. Πραγματικά, αξίζει να γίνει μια παρέμβαση και να διορθωθεί το πρόβλημα. Ακόμα, θεωρώ αναγκαίο να ενωθεί ξανά το Ναύπλιο σιδηροδρομικά με τον προαστιακό και την Κόρινθο, που είναι τόσο κοντά. Αναμφίβολα, θα ωθήσει ακόμη περισσότερο τουριστικά την ιστορική κωμόπολη και μάλιστα με μια «πράσινη» μορφή μετακίνησης.
Εννοείται ότι το Ναύπλιο διαθέτει τράπεζες, ΑΤΜ, υποκαταστήματα εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και ό,τι άλλο χρηστικό και αχρείαστο, όπως το τοπικό νοσοκομείο. Το μεγάλο parking του λιμανιού δίνει λύσεις στο παρκάρισμα, ενώ σε όλες τις εξόδους της πόλης θα βρείτε βενζινάδικα και μεγάλα σούπερ μάρκετ.
Ακόμα, για όσους ενδιαφέρονται, πολύ κοντά είναι οι αρχαιολογικοί χώροι της Τίρυνθας, των Μυκηνών, και με λίγη όρεξη για στροφές, η Επίδαυρος.
Περπατήστε το! Ζήστε το! Του αξίζουν πολλές βόλτες. Αποχαιρετήσαμε το γλυκό Ναύπλιο και δώσαμε υπόσχεση για μια επίσκεψη περισσότερων ημερών.
Περισσότερα ταξίδια στην αθηΝΕΑ:
