Το «Όνειρο Ενός Γελοίου», με σκηνικό επιμελημένο από την Έφη Μπίρμπα, που εκτελεί και χρέη σκηνοθέτη, πραγματώνει ένα φανταστικό αφήγημα του Dostoyevsky, συστήνοντάς μας την εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης με αρνητικό πρόσημο, μέσα από ματιά φιλοσοφική, θρησκευτική, κοινωνική και ψυχολογική. Στο πρόσωπο του «γελοίου ανθρώπου» δημιουργείται ένα ψυχογράφημα του συστήματος λειτουργίας μιας ολόκληρης κοινωνίας, όπως είναι και όπως ιδανικά πρέπει να είναι.
O ήρωας δεν βρίσκει ενδιαφέρον σε τίποτα, ούτε πιστεύει ή προσδοκά κάτι. Σε σύγχυση επιδιώκει να κάνει το απονενοημένο διάβημα, μέχρι που η παρουσία ενός κοριτσιού και το όνειρο που είδε τον οδήγησαν στην αποκάλυψη της αλήθειας, των ηθών και των αξιών που απομακρύνει τον άνθρωπο από την αθωότητα και την αλληλεγγύη.
Η ονειρική μετάβαση του Γελοίου επαναπροσδιορίζει, πέρα από τα όρια πραγματικού και φανταστικού, υλικού και άυλου, αλήθειας και ψευδαίσθησης, την κοινωνική του ταυτότητα, φέρνοντας αλλαγές στον εσώτερο εαυτό του, που έρχεται σε σύγκρουση με τον εξωτερικό κόσμο που επιτακτικά πρέπει να αλλάξει, σε μια προσπάθεια να βγει από τον λαβύρινθο της ψυχής του.
Μια Εκ Νέου Συνάντηση
Στην εκ νέου συνάντησή του με έργο του Dostoyevsky, ο Σερβετάλης με την Μπίρμπα, όπως και στον «Σωσία», διερευνούν βαθιά, με θεατρικές μεθόδους, την αλήθεια της ανθρώπινης ψυχής.
Με μια απλή, στακάτη διαδοχή κινήσεων σε λιτό, ψυχοδραματικό, οντολογικό και ομοιογενές σκηνοθετικό επίπεδο, η δυνατή, βιωματικά δοσμένη, ερμηνεία του Σερβετάλη αναδεικνύει τη δυνατότητα που έχει σαν χαμαιλέοντας να ανταποκρίνεται σε κάθε σκηνική συνθήκη, πάντα συνδυάζοντας υποκριτικά την έμφυτη συστολή του, το αδιαπραγμάτευτο πηγαίο ταλέντο του και την κινησιολογική του ευελιξία-πλαστικότητα, στοιχεία παρόντα σε κάθε του θεατρική και κινηματογραφική εμφάνιση.
Σε μια σκηνική εγκατάσταση που χρησιμοποιεί το υγρό στοιχείο και σκηνικά αντικείμενα –στην πλειονότητά τους έπιπλα από ξύλο–, εξυπηρετώντας συμβολισμούς, η Μπίρμπα προσφέρει μια ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή, χωρίς να είναι φορτωμένη, σκηνοθετική εικαστική προσέγγιση, που συνάδει με το κομμάτι του εκφερόμενου λόγου.
Ο λόγος του Dostoyevsky αποτελεί πάντα σπουδαίο υλικό, με πνευματικό υπόβαθρο, και αξιοποιείται επαρκώς και εύστοχα από το δίδυμο Μπίρμπα-Σερβετάλη, που παρουσιάζουν κάθε έργο ως σκηνική μελέτη, δημιουργώντας ατμόσφαιρα καθηλωτική.
Σύνοψη του Έργου
Συνοψίζοντας, το «Όνειρο ενός Γελοίου» βρίσκει πλήρη σκηνική ανταπόκριση ως εκφραστική έλλογη και σωματική performance, με τον Άρη Σερβετάλη να είναι σαν εύπλαστος πηλός, ονειρικός, ενσαρκώνοντας τις ντοστογιεφσκικές ιδέες και παίζοντας σε ένα σκηνικό εικαστικής ευρηματικότητας.
Το «Όνειρο Ενός Γελοίου» βρίσκεται σε περιοδεία και οι σταθμοί του είναι:
Πέμπτη 14 Ιουλίου | 21:30 | Βεάκειο Θέατρο, Πειραιάς
Παρασκευή 15 Ιουλίου | 21:00 | Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου
Δευτέρα 18 Ιουλίου | 21:30 | Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ-Φρόντζου, Ιωάννινα
Τρίτη 19 Ιουλίου | 21:30 | Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων
Τρίτη 30 Αυγούστου | 21:00 | Θέατρο Ορέστης Μακρής, Χαλκίδα
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου | 21:00 | Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής»
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Μέρες Πολιτισμού στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου 2022
Ο «Άγγλος» Pedro Almodóvar σε Νέες Περιπέτειες
Έλη Δρίβα: Συμπεριληπτικότητα, Λειτουργικότητα, «Όχι Άλλη Δύναμη Ψυχής»
