We were having dinner at our favourite suvlaki parlour when our eyes met. She was a black and white furry ball with a black and white nose. We knew we were meant to be together….
Κάπως έτσι θα άρχιζε μια έκθεση στα αγγλικά με θέμα «Τέσσερα πόδια και μια ουρά φωλιάζουν στην καρδιά μου». Κάπως έτσι αρχίζει και στην πραγματικότητα μια συνάντηση ζωής που έμελλε να αλλάξει πολλές ζωές ακόμη. Μικρών και μεγάλων παιδιών και τετράποδων χνουδωτών τρυφερών γάτων και σκύλων που, όλοι μαζί, μαθαίνουν αγγλικά.
Η καθοριστική συνάντηση έγινε ανάμεσα στην κυρία Άννα Καρανικόλα και τη γάτα Νιάνια, που παρακολουθεί μαθήματα στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών Καρανικόλα, το οποίο βρίσκεται σε έναν όμορφο και απομακρυσμένο τόπο, στη Λέρο, όπου η καθηγήτρια και ιδιοκτήτριά του είχε την έμπνευση να δημιουργήσει το πρώτο pet friendly φροντιστήριο στην Ελλάδα.
Πώς προέκυψε η ιδέα να εντάξετε στα μαθήματα του φροντιστηρίου σας γάτες και σκύλους; Πού βρήκατε αυτά τα ζώα;
Η πρώτη γάτα μου, που βρήκαμε αδέσποτη, είναι η Νιάνια. Της έχω αδυναμία, το ίδιο κι εκείνη. Είναι 7 χρονών. Έπειτα βρήκαμε τον Σιάκη, πάλι στο δρόμο, μετά ήρθε η Νάλα και η Μπελ, η κόρη της. Τα υιοθέτησα όλα.
Το φροντιστήριο είναι ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου. Στην αρχή τα γατάκια μου έμπαιναν στις τάξεις χωρίς να ρωτήσουν! Από φέτος που πήραμε την Ίριδα, έναν σκύλο από το καταφύγιο, μας κρατά κι εκείνη παρέα. Θέλω να πω, η συνύπαρξη των μαθητών με τα ζώα την ώρα του μαθήματος ήταν σαν τη φυσική ροή των πραγμάτων.
Τι νομίζετε πως προσφέρει στη μαθησιακή διαδικασία ένα ζώο;
Ένα ζωάκι στην τάξη αποπνέει κυρίως γαλήνη και ηρεμία. Έπειτα, τα παιδιά με ΔΕΠΥ νιώθουν πολύ πιο ήρεμα και συγκεντρώνονται καλύτερα. Και φυσικά, μπορούμε να κάνουμε και μάθημα με θέμα τα ίδια τα ζώα.
Πώς τα υποδέχτηκαν τα παιδιά;
Τα περισσότερα παιδιά στην αρχή χάρηκαν παρά πολύ, υπήρξαν όμως και ορισμένα που φοβήθηκαν. Κάποια ξεπέρασαν τον φόβο, κάποια όχι. Σεβόμαστε αυτά τα παιδιά και βγάζουμε από την αίθουσα τα ζωάκια. Υπήρξε και παιδί που κλότσησε τη Νιάνια, όμως του εξήγησα ότι ήθελε να γίνει φίλη του και έως το τέλος του μαθήματος ήταν πάνω στα πόδια του και τη χάιδευε. Όταν υπάρχει αγάπη, υπάρχει λύση.
Πώς το αντιμετώπισαν οι γονείς των παιδιών;
Οι γονείς ήταν πολύ υποστηρικτικοί και μάλιστα κάποιοι με ευχαρίστησαν που βοήθησα τα παιδιά να ξεπεράσουν τον φόβο τους. Υπήρξαν γονείς που με ευγενικό τρόπο μου ζήτησαν να μην είναι κοντά στα παιδιά, γιατί ένιωθαν άβολα. Χωρίς τη βοήθεια των γονιών, πάντως, δεν θα έκανα τίποτα από όλα αυτά.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο σε ένα δημόσιο σχολείο;
Έχει γίνει κάτι παρόμοιο σε ένα νηπιαγωγείο εδώ, στη Λέρο με ένα σκυλάκι.
Τι ηλικίες έχουν οι μαθητές σας;
Τα περισσότερα είναι νηπιαγωγείου και δημοτικού. Έχω και εφήβους, αλλά η πλειονότητα είναι μικρότερα παιδιά.
Τους έχετε βάλει ποτέ έκθεση ή έχετε κάνει συζήτηση με θέμα «Ο καλύτερός μου φίλος»;
Όχι, δεν τους έχω βάλει τέτοια έκθεση… Μου δώσατε μια καλή ιδέα για να το κάνω τώρα!
Ισχύει ότι η Λέρος είναι νησί που αγαπάει και φροντίζει τα ζώα;
Ισχύει. Βέβαια πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Όμως το φιλοζωικό μας σωματείο κάνει θαύματα και το στηρίζουμε.
Αν και πρόκειται για μάθημα αγγλικών, κουβεντιάζετε ποτέ για την κακοποίηση που υφίστανται αμέτρητα ζώα στην Ελλάδα;
Πάντα κουβεντιάζουμε για την κακοποίηση των ζώων και πολλοί μαθητές μου που τώρα είναι ενήλικες δεν επισκέπτονται ούτε ζωολογικά πάρκα ούτε τσίρκο. Και είμαι υπερήφανη για αυτό και για αυτούς.
Τελικά, ποιος αγαπάει ένα ζώο; Ή, αλλιώς, ποιοι δεν αγαπάνε τα ζώα;
Αυτός που δεν αγαπάει τα ζώα δεν έχει δεχτεί ποτέ αγάπη, εγώ αυτό ξέρω. Ούτε από την οικογένεια ούτε από το ευρύτερο περιβάλλον.
Εάν σας έβαζα εγώ μια έκθεση στα αγγλικά με θέμα «Τέσσερα πόδια και μια ουρά φωλιάζουν στην καρδιά μου», πώς θα την ξεκινούσατε;
We were having dinner at our favourite suvlaki parlour when our eyes met. She was a black and white furry ball with a black and white nose. We knew we were meant to be together… Πρόκειται για αληθινή περιγραφή. Έτσι βρήκαμε τη Νιάνια μας.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ και στο μηνιαίο newsletter No Man’s Land – στο οποίο μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας εδώ.
Όταν η Πόρτα του Γυναικείου Καφενείου Ανοίγει…
Μωρά by Γουατεμάλα. Μια Τραγική Βιομηχανία Υιοθεσιών
