Αν και η ιστορία του έχει το σκοτάδι του Μεσαίωνα, η αξία του μετριέται σε καράτια. Όπως και τα πολύτιμα διαμάντια.
Το “Unorthodox” είναι η σειρά του Netflix που σε κάνει να μένεις με το στόμα ορθάνοιχτο από την έκπληξη για όλα όσα διαδραματίζονται στην οθόνη. Γιατί ό,τι συμβαίνει εκεί είναι βγαλμένο από μία αληθινή ιστορία των ημερών μας και όχι του πάλαι ποτέ. Από μία ιστορία που εξακολουθεί να συμβαίνει στο μαγευτικό, εμπορικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του κόσμου, το Μανχάταν και όχι σε κάποιο ξεχασμένο απ΄ την εξέλιξη μακρινό χωριό ενός αλλοτινού κόσμου. Από μια ιστορία που σε κάνει να σταυροκοπιέσαι από αγαλλίαση που δεν γεννήθηκες σε σκληροπυρηνικό θρησκευτικό περιβάλλον.
Αν δεν είστε ένας από τα εκατομμύρια θεατές που δεν έχουν ήδη παρακολουθήσει αυτή την τεσσάρων επεισοδίων και 215 λεπτών συνολικής διάρκεια σειρά του Netflix, ίσως ήρθε η ώρα να πατήσετε το play. Τουλάχιστον εάν συμπεριλαμβάνεστε σ΄ αυτούς που πιστεύουν πως το θέαμα έχει και παιδευτικό χαρακτήρα.
Η Βραβευμένη με Emmy Σειρά του Netflix
Η μίνι σειρά, η οποία, παρεμπιπτόντως, ήταν υποψήφια για οκτώ Emmys και κέρδισε αυτό της σκηνοθεσίας της Maria Schrader, αφηγείται την αληθινή ιστορία της Deborah Feldman, έτσι όπως περίπου την δημοσιοποίησε η ίδια στο best seller της “Unorthodox: The Scandalous Rejection of my Hasidic Roots” (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος με τον τίτλο “Unorthodox – Το Τίμημα της Προσωπικής μου Ελευθερίας”).
Το “Unorthodox” ξύνει πληγές με το θάρρος κάποιου που είναι σε θέση να φροντίσει για την επούλωση των τραυμάτων. Όχι να δημιουργήσει κι άλλα, ούτε όμως να παραστήσει πως είναι ανύπαρκτα.
Η Ιστορία της Deborah Feldman
Η μικροπαντρεμένη Esty, λοιπόν, κατά κόσμον Deborah, αναζητά τρόπο να ξεφύγει από το καταπιεστικό περιβάλλον της. Ψάχνει διέξοδο όπως, δυστυχώς, αμέτρητες άλλες γυναίκες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική μέχρι και σήμερα.
Ακόμη κι έτσι ωστόσο, η υπόθεση παραμένει εκτός από αποκρουστική και πρωτότυπη. Το κορίτσι του “Unorthodox” είναι χασιδική αμερικανοεβραία που ζούσε στο Williamsburg του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Ήταν δηλαδή γέννημα θρέμμα του γκέτο των σκληροπυρηνικών Εβραίων που αρνούνται να αντιληφθούν πως το φρικιαστικό Ολοκαύτωμα είναι μια μαύρη σελίδα της Ιστορίας που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Οι Χασιδιστές Εβραίοι
Το Williamsburg δημιουργήθηκε από Ρουμάνους και Ούγγρους Εβραίους που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έστησαν όλη τους την κουλτούρα πάνω στον φόβο της απειλής της εξαφάνισης τους. Τα μέλη αυτής της φανατικής θρησκευτικής οικογένειας θεωρούν τον ραβίνο κάτι σαν τον επίγειο Θεό και δεν διανοούνται να αμφισβητήσουν τον λόγο του, ο οποίος διαμορφώνει την καθημερινότητα όλων. Διαβάζουν ολημερίς την Τορά και οι άντρες φορούν στο κεφάλι τους το σύμβολο της πίστης τους, το κιπά.
Όλοι τους είναι απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν χρησιμοποιούν internet. Δεν μορφώνονται. Σκοπός της ζωής τους είναι να κάνουν παιδιά. Πολλά παιδιά. Κατά μέσο όρο οκτώ κάθε οικογένεια. Για να μεγαλώσουν ως έθνος. Για να αποκαταστήσουν τους ανθρώπους τους που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Αυτό υποστηρίζουν.
Για να το πετύχουν παντρεύονται από μικροί. Αμούστακα αγόρια με κορίτσια που παίζουν ακόμη με τις κούκλες τους. Άπειροι κι οι δύο από τη ζωή κι απ΄ τον έρωτα κι απ΄ το σεξ. Υποχρεωμένοι να αυξηθούν και να πληθύνουν χωρίς να ξέρουν τον τρόπο. Με τους άντρες να θεωρούν πως έχουν εκ γενετής το δικαίωμα να διαφεντεύουν και τις γυναίκες να υπακούν χωρίς να διανοούνται ότι κάτι δεν πάει καλά.
Εκείνες ξυρίζουν το κεφάλι τους μόλις παντρευτούν και φορούν πανομοιότυπες περούκες ως ένδειξη αποστροφής στη φιλαρέσκεια. Κάνουν σεξ από χρέος. Για να διαιωνισθεί το είδος. Όχι για να απολαύσουν τη ζωή. Για να υπηρετήσουν το σύζυγό τους. Για να πιστοποιήσουν τον ανδρισμό του. Επειδή το ορίζει η παράδοση. Μια παράδοση που ακολουθούν πιστά όλοι, ανεξαρτήτως φύλου.
Η Απόδραση
Η Deborah Feldman δεν κατάφερε να ακολουθήσει αυτήν την παράδοση. Παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών μ΄ έναν άντρα που είχε γνωρίσει μόνο για τριάντα λεπτά, αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη σχέση για έναν ολόκληρο χρόνο. Κι έτσι το άγχος και η ντροπή την κατέβαλαν. Το άγχος γιατί δεν μπορούσε να παίξει σωστά το ρόλο της και η ντροπή γιατί δεν έκανε ό,τι η μικροκοινωνία της την πρόσταζε.
Παρ΄ όλα αυτά αντέδρασε. Με τη φυγή της. Εγκατέλειψε το Williamsburg και κατέφυγε στο Βερολίνο, όπου ζει πλέον με τον γιο της, απαλλαγμένη από τα φαντάσματα του παρελθόντος που στοιχειώνουν τους χασιδιστές Εβραίους.
Το “Unorthodox” του Netflix μπορεί να μην είναι ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα της μικρής οθόνης. Είναι όμως μία καλογυρισμένη σειρά, ουσιαστική και όχι φλύαρη, που χρησιμοποιεί την εβραϊκή γλώσσα, τα γίντις, και ξύνει πληγές με το θάρρος κάποιου που είναι σε θέση να φροντίσει για την επούλωση των τραυμάτων. Όχι να δημιουργήσει κι άλλα, ούτε όμως να παραστήσει πως είναι ανύπαρκτα.
Σαν την Deborah Feldman, που παρότι ζει μακριά από την ασφυκτική κοινότητα στην οποία γεννήθηκε, εξακολουθεί να λέει “είμαι περήφανη που είμαι Εβραία. Πιστεύω πως την ελευθερία της σκέψης μου την οφείλω στην καταγωγή μου”.
Στην αθηΝΕΑ βλέπουμε πολύ τηλεόραση! Διαβάστε επίσης:
“Τι Προτείνεις;” Σειρές και Ταινίες από Ertflix, Netflix και Cinobo
Ted Lasso: Ένας Ήρωας για τη Δική μας Εποχή
“Μήλα” του Χρήστου Νίκου: Νόστιμα με Καλή Επίγευση
