Ψάρι ή κρέας; Το δίλημμα εύλογο, ο κατάλογος πλούσιος, οι επιλογές ακαταμάχητες. Από τη μία, θάλασσα –αχιβάδες στον ατμό, φαγκρί, καραβίδες και «αστακός γιουβέτσι»– και, από την άλλη, Γη – αρνί, wagyu κοπές, côte de boeuf, tomahawk κ.ο.κ. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι διαχρονικές σπεσιαλιτέ του Βεζενέ: παστίτσιο tartar και αχινομακαρονάδα. «Να σας δώσω λίγο ακόμα χρόνο να το σκεφτείτε;» Χρειαζόμουν χρόνο, όχι μόνο για να επιλέξω από το μενού, αλλά και για να διεισδύσω στο περιβάλλον.
Η απόκοσμη ομορφιά της Καλντέρας από το πιο υψηλό της σημείο, το Ημεροβίγλι, σαν κινηματογραφικό σκηνικό, ξετυλίγεται γενναιόδωρα μπροστά μου. Από την πρώτη στιγμή, γίνεται αντιληπτός ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του εστιατορίου. Ο αέρας «εξωτερικού», που οφείλεται εν μέρει και στο αμερικανικό διαβατήριο του Άρη Βεζενέ, μπαίνει στο ίδιο κάδρο με το ελληνικό στοιχείο.
Οι ντόπιες πρώτες ύλες και η λογική του open fire grill επισφραγίζουν τη μαγειρική φιλοσοφία του Vezene, προσδίδοντας στο φαγητό γευστικό βάθος. Παρατηρώ στην ανοιχτή κουζίνα μια πρωτότυπη εστία με διαφορετικές θέσεις, όπου ψήνονται αρνιά και premium κοπές βοδινών.
Παράλληλα, αντικρίζω έτοιμους δίσκους με φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, χύτρες και τηγάνια όπου μελώνουν σπαγγετάδες.
Ταξίδι στον Κόσμο της Γεύσης
Το γαστρονομικό ταξίδι ξεκίνησε με τη σαλάτα αλμυρίκι, από αλμύρα, ασύρτικο σταφύλι, σύκο, αρσενικό Νάξου και ξίδι. Τα υλικά έδεναν περίτεχνα μεταξύ τους και στη γεύση επικρατούσε ισορροπία, με τη γλυκιά γεύση του σύκου να «σβήνει» την οξύτητα της αλμύρας. Συνεχίσαμε με το φημισμένο παστίτσιο tartar, που το συνθέτουν παλαιωμένο μοσχάρι tartar, χειροποίητα φύλλα ζυμαρικών και αφρός γραβιέρας. Η απόλυτη τελειότητα, όπως πάντα. Οι υφές ήταν μοναδικές και το γευστικό αποτέλεσμα έδινε ρεσιτάλ. Θεωρώ πως όποιος δειπνήσει στο Vezene, είτε στην Αθήνα είτε στη Σαντορίνη, δεν μπορεί να παραλείψει το συγκεκριμένο πιάτο.
Για κυρίως πιάτο, επιλέξαμε τα εκλεκτά Wagyu Chuck Flap και Wagyu Côte de Boeuf 35 ημερών ωρίμανσης με marbling 9+, τα οποία ήταν αριστοτεχνικά τόσο σε γεύση όσο και σε όψη. Εξάλλου, ο Βεζενές αποτελεί καθιερωμένο στέκι για τους λάτρεις κρεατοφάγους.
Ως προς το κρασί, κινηθήκαμε με safe επιλογή, το Chateau Miraval, μάλλον γιατί δεν είχαμε πολύ μεγάλη διάθεση για εξερεύνηση. Η ποικιλία της κάβας μεγάλη, με πρωταγωνιστές τη Γαλλία στη σαμπάνια και στις επιλογές του ροζέ, τη Σαντορίνη στο λευκό και ένα mix στο ερυθρό κρασί.
Κλείσαμε με το πιάτο sweet trinity, με μαύρη σοκολάτα, namelaka, αφρό καραμέλας, crue de cacao και παγωτό βανίλια. Ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν μετά την «αλμυράδα» των κρεάτων.
Η Ατμόσφαιρα
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω την ατμόσφαιρα με μια λέξη, αυτή θα ήταν «fun». Τη μουσική επιμελούνταν επιτελείο διεθνών DJs και μου άρεσε το ότι δίπλα από το εστιατόριο υπήρχε κόσμος που, με το ποτό στο χέρι, χόρευε με την ψυχή του και διασκέδαζε αληθινά. Πιο κάτω, κάποιοι χαλάρωναν by the pool με ναργιλέ, κοιτάζοντας τα αστέρια. Σαν ένας πολυχώρος διασκέδασης, όπου συνυπήρχαμε όλοι, χωρίς όμως να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο.
Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να δοκιμάσω κάποιο πιάτο από τα ωμά του καταλόγου, αποτελεί μια ιντριγκαδόρικη επιλογή. Αν και τη δύναμη της πρώτης ύλης την αντιλήφθηκα στο παστίτσιο και με το παραπάνω. Σε επόμενή μου επίσκεψη, προβληματίζομαι αν θα με κέρδιζε το θαλασσινό κεφάλαιο έναντι του κρεατικού, αλλά δεν είμαι σίγουρη, καθώς σκέφτομαι ότι πρόκειται για τον Vezene – τον meat expert.
Το τίμημα βέβαια κοστίζει όταν προσδοκάς το finest. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για οικονομική επιλογή. Σημειωτέον πως το 90% του κόσμου ήταν ξένοι. Θα μου άρεσε να ακούω περισσότερα ελληνικά. Το προσωπικό μάς μιλούσε στα αγγλικά, ενώ θα προτιμούσα να μη με αντιμετωπίζουν ως τουρίστρια στη χώρα μου. Επιπλέον, θα ήθελα να είχαμε ασχοληθεί περισσότερο με το κρασί, ο sommelier να μας είχε παρουσιάσει περισσότερες ετικέτες βάσει των γευστικών επιλογών μας.
Λένε πως ένα εστιατόριο θεωρείται κορυφαίο όταν συνδυάζει το τρίπτυχο γεύση, ατμόσφαιρα και τοποθεσία. Βάσει αυτών, το εστιατόριο «έγραψε». Και κέρδισε άλλον ένα returning customer. Την επόμενη φορά που θα δειπνήσω στο Vezene της Αθήνας, είμαι σίγουρη πως κρυφά μέσα μου θα αναπολώ τη Σαντορίνη.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
To Tudor Hall Ξανασυστήνεται και Εντυπωσιάζει
Εστιατόριο MILOS: Less is More
