Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;
#ExRay: η στήλη αυτή του newsletter μας για το βιβλίο, με τίτλο ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και την «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray), φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένη αυτού του μήνα, η Κωνσταντία Σωτηρίου.
Το 2022 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το βιβλίο της «Brandy Sour. Μυθιστόρημα σε Είκοσι Δύο Δωμάτια». Αναδείχθηκε νικήτρια του λογοτεχνικού Βραβείου της Κοινοπολιτείας 2019 της περιφέρειας Ευρώπης και Καναδά και παγκόσµια νικήτρια του διαγωνισµού για το διήγηµά της «Έθιµα Θανάτου» που αποτελεί µέρος της «Πικρίας Χώρας».
Έχει συµµετάσχει σε ανθολογίες διηγηµάτων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει δηµοσιεύσει διηγήµατα και κριτικές βιβλίων σε λογοτεχνικά περιοδικά στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Διηγήµατά της έχουν µεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα δανέζικα, στα τουρκικά, στα ιαπωνικά, στα σερβικά, στα ουκρανικά και σε άλλες γλώσσες. Έχει γράψει θεατρικά έργα για ανεξάρτητες σκηνές και για τον Θεατρικό Οργανισµό Κύπρου.
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
«Είκοσι Χιλιάδες Λεύγες Κάτω από την Θάλασσα». Όταν ήμουν μικρή, διάβαζα μετά μανίας Ιούλιο Βερν και με συνάρπαζε αυτός ο συνδυασμός λογοτεχνίας και επιστημονικής φαντασίας. Από τότε, και μπορεί να μη μου φαίνεται από τα βιβλία που γράφω, έχω μια αδυναμία σε τέτοιου είδους αναγνώσματα. Επίσης να πω πως πολλά βιβλία τα γνώρισα στην πρώτη τους φάση στα κλασικά εικονογραφημένα, κληρονομιά από ένα θείο που μας έκανε αυτή την άτυπη εισαγωγή στο τι θα πει λογοτεχνία.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Στην Κύπρο μου αρέσει το Σολώνειο, είναι ζεστό και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Έχει υπέροχες γωνιές και πολύ όμορφα βιβλία να εξερευνήσεις. Μου αρέσει να χάνομαι στις γωνιές του. Μπορεί να περάσω εκεί ώρες. Στην Ελλάδα, αν και σχετικά καινούργιο, μου αρέσει πολύ το Ζάτοπεκ. Είναι ο ιδανικός συνδυασμός βιβλιοπωλείου με καφέ, όπου μπορείς να κουρνιάσεις και να απολαύσεις βιβλία και ανάγνωση.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε όμως για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Μπα, δεν νομίζω να ήθελα να σκοτώσω κάποιον συγγραφέα. Είμαστε πολύ λιγότερο ενδιαφέροντες από ό,τι θα νόμιζε κάποιος για να αναμοχλεύσουμε τέτοια πάθη. Θα καλούσα τον David Park. Είναι ένας Ιρλανδός συγγραφέας που τελευταία ανακαλύπτω τα βιβλία του και στα αγγλικά και με συναρπάζει πολύ η γραφή του. Νιώθω να πλησιάζουν οι ιδιοσυγκρασίες μας. Και μαζί του μια άλλη Ιρλανδή, την Anna Burns, τη συγγραφέα του «Γαλατά». Μου αρέσουν οι Ιρλανδοί, γράφουν όπως οι Κύπριοι και τους απασχολούν, όπως κι εμάς, οι δικές τους «φασαρίες».
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Το «Διπλό Βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή. Είναι το βιβλίο στο οποίο επανέρχομαι πάντα. Έχει μια απλότητα και μια ανθρωπιά που με συγκινεί.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Μόλις τέλειωσα το «Bournville» του Jonathan Coe. Η αρχή του με ενθουσίασε περισσότερο από το τέλος του, αλλά ο Coe είναι ένας συγγραφέας που θαυμάζω απίστευτα, βαθιά πολιτικός, χωρίς να σταματά ποτέ να είναι λογοτεχνικός. Ένας αριστερός συγγραφέας που γράφει για μια μεγάλη χώρα και προφανώς έχει μια δύσκολη σχέση μαζί της που, κατά κάποιο τρόπο, αν και είναι όλα όσα γράφει πολύ εγγλέζικα, νιώθεις να σε αφορούν προσωπικά.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Κατά καιρούς δίνω διάφορες απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Και παραδόξως όλες οι απαντήσεις ισχύουν. Γράφω για να θεραπεύσω το τραύμα μου, γράφω για να βρω απαντήσεις, γράφω για να εκτονωθώ, αλλά κυρίως γράφω επειδή μου αρέσει το γράψιμο.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Δεν ξέρω, νομίζω ότι με επηρεάζουν πολλά πράγματα. Τα βιβλία που διαβάζω, η μουσική που ακούω, οι άνθρωποι που γνωρίζω. Ίσως περισσότερο από όλα με επηρεάσαν οι σπουδές για να γίνω η συγγραφέας που είμαι.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Τσάκισμα σελίδων, λίγο στην ακρούλα, τα βιβλία ανάποδα, λίγο πίσω να διαβάσω κάτι που ζήλεψα.
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Να είναι επαγγελματίες, να υπογράφεις ένα σωστό συμβόλαιο, να γίνεται σωστή διανομή και προώθηση του βιβλίου σου. Επιπλέον, να νιώθεις ότι ο οίκος αυτός σε νοιάζεται. Εγώ νιώθω τον Πατάκη σαν οικογένεια και δεν το λέω ελαφρά τη καρδία αυτό.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Με μια υπέροχη μέρα στη θάλασσα!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Δέκα Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Λένα Διβάνη
Δέκα Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Δημήτρης Αλεξίου
Δέκα Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
