Συγγραφείς! Ποιοι και ποιες είναι τελικά; Τι περνάει από το μυαλό τους και με ποιον τρόπο φτάνουν να αποτυπώσουν στο χαρτί τις ιστορίες που σκαρφίζονται;
#ExRay: η στήλη του newsletter μας για το βιβλίο –με τίτλο ένα παιχνίδι ανάμεσα στο Ex Libris και στην «ακτινογραφία» αγγλιστί (x-ray)– φιλοξενεί κάθε φορά έναν/μία συγγραφέα.
Με χιουμοριστική διάθεση αλλά και αγνή, πραγματική περιέργεια, τους καλούμε να καταθέσουν ό,τι προαιρούνται από τα εσώψυχά τους και να αυτοσχεδιάσουν απαντώντας σε 10 –φαινομενικά απλές– ερωτήσεις. Καλεσμένη αυτού του μήνα είναι η Κωνσταντία Σωτηρίου.
Η Κωνσταντία Σωτηρίου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Τµήµατος Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου Κύπρου και κάτοχος µεταπτυχιακού στην ιστορία της Μέσης Ανατολής από το Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ. Εργάζεται στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δηµοκρατίας.
Το µυθιστόρηµά της «Η Αϊσέ Πάει Διακοπές» βραβεύτηκε µε το Athens Prize for Literature, ενώ συμπεριλαμβανόταν στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Κύπρου και Ελλάδας. Οι «Φωνές από Χώµα» επίσης συμπεριλαμβανόταν στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Κύπρου και Ελλάδας. Η νουβέλα της «Πικρία Χώρα» βραβεύτηκε µε το Κρατικό Βραβείο Κύπρου στην κατηγορία Διήγηµα/Νουβέλα, ενώ ήταν και στη βραχεία λίστα του περιοδικού Ο Αναγνώστης, στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Ελλάδας και υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 2021. Το «Brandy Sour» βραβεύτηκε µε το Κρατικό Βραβείο Κύπρου στην κατηγορία Μυθιστόρηµα, ενώ κυκλοφόρησε στα αγγλικά (Foundry Editions, Ιούνιος 2023) και είναι υπό έκδοση στα γαλλικά (Éditions Héloïse d’Ormesson). Αναδείχθηκε νικήτρια του λογοτεχνικού Βραβείου της Κοινοπολιτείας 2019 της περιφέρειας Ευρώπης και Καναδά για το διήγηµά της «Έθιµα Θανάτου», που αποτελεί µέρος της «Πικρίας Χώρας».
Έχει επίσης γράψει το παιδικό βιβλίο «Η Κουβέρτα του Τζον» (Τελεία, 2024), καθώς και θεατρικά έργα για ανεξάρτητες σκηνές και τον Θεατρικό Οργανισµό Κύπρου. Έχει συµµετάσχει σε ανθολογίες διηγηµάτων στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Διηγήµατά της έχουν µεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα ιαπωνικά, στα σερβικά, στα δανικά και στα ιταλικά.
Ποιo είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε;
Θυμάμαι πολύ τα κλασικά εικονογραφημένα, που ήταν βιβλία σε μορφή κόμικ και ήταν μάλλον αυτά που με οδήγησαν στο να αναζητήσω τα ίδια τα βιβλία. Είχα τεράστια συλλογή και τα λάτρευα. Θυμάμαι επίσης πολύ τα βιβλία του Jules Verne, που τα λάτρευα μικρή, αλλά και κάτι μικρά χαρτόδετα παραμυθάκια με τις ιστορίες του Hans Christian Andersen.
Το αγαπημένο σας βιβλιοπωλείο; (Ναι, κάντε του διαφήμιση!)
Στην Κύπρο θα πω το Σολώνειο, στο κέντρο της Λευκωσίας, πάντα ενημερωμένο και ζεστό. Υποστηρίζει πολύ εμάς τους συγγραφείς. Στην Ελλάδα λατρεύω το Μικρό Καράβι, ένα βιβλιοπωλείο -κόσμημα στα Χανιά.
Συγγραφέας που θα καλούσατε σε δείπνο (Ή μήπως σε δείπνο… κυανίου; Διευκρινίστε, όμως, για να μη γίνει κάποιο λάθος!)
Θα καλούσα τη Διδώ Σωτηρίου. Το καλοκαίρι διάβασα πάλι τα βιβλία της και την ανακάλυψα ξανά. Υπέροχη συγγραφέας και, από ό,τι ακούω, ήταν και υπέροχος άνθρωπος. Ωραία παρέα για δείπνο.
Βιβλίο που θα θέλατε να έχετε γράψει;
Τον «Γαλατά» της Anna Burn. Τρομερή γραφή, για την αγαπημένη Ιρλανδία και τις περιβόητες «φασαρίες» που τόσο πολύ μοιάζουν με τις δικές μας στην Κύπρο. Αυτός ο ατέλειωτος μονόλογος του τραύματος με εξιτάρει.
Το βιβλίο που διαβάζετε τώρα;
Αυτές τις μέρες διαβάζω το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!» του William Faulkner. Σε μία μετάφραση-άθλο της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου. Δύσκολο βιβλίο, που το είχα καιρό στο περίμενε, αλλά νομίζω τώρα ήρθε η ώρα του να διαβαστεί.
Αλήθεια, γιατί γράφετε;
Γιατί μου αρέσει να γράφω, με γεμίζει την ίδια ώρα αγωνία και γαλήνη, αλλά και επειδή πιστεύω πως έχω κάτι να πω. Το γράψιμο είναι ένα απίστευτα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαι.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιρροή σας; (Όχι απαραίτητα από τον χώρο των Γραμμάτων.)
Η μητέρα μου, νομίζω. Με τις ιστορίες της και τον τρόπο με τον οποίο με μεγάλωσε. Το καταλαβαίνω τώρα πως γράφω μέσα από τον κόσμο της.
Σελιδοδείκτης, τσάκισμα σελίδων ή «λίγο μπρος, λίγο πίσω δεν χάθηκε ο κόσμος»;
Τσάκισμα σελίδων. Και κάποτε (σπάνια) σημειώσεις στο περιθώριο. Τα βιβλία μου δείχνουν πως κάποιος τα έχει διαβάσει (και τα έχει αγαπήσει και κρατήσει σφιχτά στην αγκαλιά του).
Τι εκτιμάτε σε έναν εκδοτικό οίκο;
Την υποστήριξη, την αγάπη, τις καλές συνθήκες εργασίας, την τιμιότητα. Αυτά που διαθέτει ο εκδοτικός οίκος Πατάκη στον οποίο εκδίδω τα βιβλία μου εδώ και δέκα χρόνια.
Με τι κάνει ιδανικό ζευγάρι ένα βιβλίο;
Με μια υπέροχη μέρα στη θάλασσα.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
10 Ερωτήσεις Αναζητούν Συγγραφέα | Χρήστος Αστερίου
