Πότε ένα κρασί είναι του καλοκαιριού και πώς τα ξεχωρίζουμε; Καταρχήν, να σας εξομολογηθώ κάτι. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κρασιά του καλοκαιριού και κρασιά του χειμώνα. Απλά υπάρχουν κρασιά που σερβίρονται σε λάθος θερμοκρασίες.
Αν όμως θα έπρεπε να δώσουμε έναν ορισμό στο κρασί του καλοκαιριού, αυτός θα ήταν ένα κρασί που να έχει σχετικά χαμηλό οινόπνευμα, να πίνεται ακόμη και ως κόκκινο δροσερό -άρα να μην έχει πολλές και στυφές τανίνες- και να είναι παιχνιδιάρικο και με ζωηρή οξύτητα.
Επέλεξα τα 10 αγαπημένα μου κρασιά με προσωπικότητα γι’ αυτό το καλοκαίρι και σας συστήνω τις προσωπικότητες που τα παράγουν.
(1)
ΤΟ ΚΡΑΣΙ:
Ασύρτικο Single Vineyard Ασβεσταριά 2018, Οινοποιία Τσικρικώνη
Περιοχή: Mυρτόφυτο Καβάλας
Ποικιλία: Ασύρτικο
Το Ασύρτικο είναι ένα σταφύλι-καθρέπτης του εδάφους από το οποίο προέρχεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα σε μέρη με ιδιαίτερη εδαφική σύσταση.
Αυτό συμβαίνει στη Σαντορίνη, για παράδειγμα, όπου το έδαφος είναι ηφαιστειογενές. Συμβαίνει όμως και στο Μυρτόφυτο της Καβάλας. Εκεί υπάρχει ένα μέρος που οι ντόπιοι το ονομάζουν ασβεσταριά. Μαντέψτε γιατί; Μα φυσικά, διότι το έδαφος έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο.
Πρόκειται για ένα στοιχείο που το Ασύρτικο το απορροφά και το ενσωματώνει μαεστρικά στα υπόλοιπα χαρίσματα του, τα οποία γίνονται εντόνως αισθητά στο άρωμα, όπου μελένια και ανθικά (γιασεμί, αγιόκλιμα) αγγίγματα πλαισιώνουν τον πυρήνα των αρωμάτων που αποτελείται από εσπεριδοειδή και πυρηνόκαρπα φρούτα.
Όλα αυτά “δένουν” με μία αίσθηση κιμωλίας που χαρίζει ορυκτότητα και πολλά “κιλά” γοητείας. Στο στόμα τραγανό, ντελικάτο, αέρινο με μέτριο όγκο και λεμονένια επίγευση.
Λευκόσαρκα ψάρια και ψαράκια, όπως και όστρακα θα το λατρέψουν.
Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ:
Θοδωρής Τσικρικώνης
Η οινοποιία Τσικρικώνη βρίσκεται στο Μυρτόφυτο Καβάλας, ένα πανέμορφο χωριό σκαρφαλομένο στις νότιες πλαγιές του όρους Παγγαίου και σε υψόμετρο 400-500 μέτρα. Η περιοχή είναι κατάφυτη από αμπέλια.
Θα έχουν περάσει 6-7 χρόνια από την πρώτη φορά που δοκίμασα κρασιά του κτήματος. Ήταν μόλις αναλάμβανε ο Θοδωρής περισσότερες ευθύνες στην οικογενειακή επιχείρηση από τον πατέρα του και εξαιρετικό αμπελουργό/αποσταγματοποιό Στάθη, αφού μόλις είχε επιστρέψει από σπουδές οινολογίας στη Γαλλία.
Από εκείνη τη στιγμή η εξέλιξη του παραγωγού ήταν εκθετική. Κάθε χρόνο πολύ καλύτερα, κάθε χρόνο αναζήτηση για το νέο και το ιδιαίτερο, αλλά με απόλυτη αφοσίωση στην παραγωγή απολαυστικών κρασιών.
Ένα από τα σημαντικά βήματα του παραγωγού είναι η οινική αναβίωση μιας ξεχασμένης ποικιλίας, αφού το 2015 έγινε ο πρώτος παραγωγός που εμφιάλωσε κρασί της ποικιλίας Ροζακί. Οινοποιώντας ένα αμπέλι 60 ετών, το αποτέλεσμα -πέρα από εντυπωσιακό- μας έδειξε για άλλη μία φορά ότι η ελληνική γη διαθέτει πολλούς ακόμη θησαυρούς, τους οποίους πρέπει απλώς να ανακαλύψουμε.
ΤΟ ΚΡΑΣΙ:
Λημνιό 2018, Οικογενειακό Οινοποιείο Ασλάνη
Περιοχή: Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης
Ποικιλία: Λημνιό
Το Λημνιό μπορούμε να πούμε ότι είναι η αρχαιότερη ποικιλία σταφυλιού στον κόσμο, αφού αναφέρεται με το ίδιο όνομα ήδη από τον Όμηρο.
Στο συγκεκριμένο κρασί, ο παραγωγός αγκάλιασε την ποικιλία με πολύ στοργή. Σεβάστηκε τον λεπτό και φίνο χαρακτήρα της. Δεν προσπάθησε να εκβιάσει πυκνότητα, όπως πολύ συχνά γίνεται στο βωμό της εμπορικότητας. Αποτέλεσμα; Ίσως το πιο καλοκαιρινό κόκκινο κρασί της χώρας.
Είναι ό,τι πιο κοντινό σε “Βουργουνδία” έχουμε στην Ελλάδα. Pίνεται ελαφρώς κρύο στους 14-16°C και συνοδεύει από σολομό, ψάρι πλακί και γαρίδες μέχρι και χοιρινές μπριζόλες.
Λάσκαρης Ασλάνης
Τυφλός έρωτας. Έτσι θα χαρακτήριζα τη σχέση του Λάσκαρη με το αμπέλι. Εδώ και μία εικοσαετία έχει αφήσει τη δουλειά που του επέτρεψε να ασχολείται με το αμπέλι και αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου σε αυτό. Άφησε τη ζεστασιά και τη σιγουριά του γραφείου για μία θέση πάνω στο αγαπημένο του τρακτέρ κάτω από τον ήλιο ή μέσα στο κρύο της Νέας Μηχανιώνας.
Καλλιεργούσε βιολογικά, όταν ακόμη η βιολογική καλλιέργεια ήταν στα σπάργανά της, ενώ οινοποιούσε “φυσικά”, όταν το “φυσικό” κρασί δεν ήταν καν στο μυαλό του πιο φανατικού οικολόγου.
Και όλα αυτά με ταπεινότητα και ήθος που σπάνια συναντά κανείς. Μεγάλη αγάπη του Λάσκαρη, πέρα από το κρασί, είναι η φιλοξενία και η παρασκευή “μερακλίδικων” μεζέδων, όπως το χειροποίητο αυγοτάραχο και τα καπνιστά ψάρια, τα οποία προσφέρουν στους τυχερούς που δέχεται μαζί με τη σύζυγό του Σύρμω απλόχερα στο garage οινοποιείο/σπίτι της οικογένειας.
(3)
ΤΟ ΚΡΑΣΙ:
6 Moschopolis 2018, Moschopolis
Περιοχή: Μονοπήγαδο Θεσσαλονίκης
Ποικιλίες: Ασύρτικο, Ξινόμαυρο
Δεν το λες κλασικό κρασί του καλοκαιριού. Με ζύμωση στο βαρέλι και παραμονή σε αυτό για άλλους 6 μήνες (εξού και το όνομά του), το κρασί έχει αποκτήσει δύναμη, βάθος, πλάτος και πολυπλοκότητα που θα ζήλευαν πολλά κόκκινα κρασιά.
Έλα όμως που υπάρχει ένα σημαντικό ακόμη χαρακτηριστικό, που αλλάζει τις ισορροπίες: η οξύτητα, η οποία χτίζεται στο σώμα του κρασιού τόσο από το Ασύρτικο και άλλο τόσο από το Ξινόμαυρο, το οποίο συμμετέχει μόνο κατά 10% στο χαρμάνι.
Αυτό το 10% όμως προέρχεται από ανώριμα ακόμη σταφύλια. Έτσι, το κρασί εμφανίζεται γεμάτο, αλλά και πολύ ζωηρό. Πολυδιάστατο, αλλά ποτέ βαρετό, και με φανταστική εξέλιξη στο χρόνο.
Καλοκαιρινό-καλοκαιρινό, ωστόσο θέλει μεγάλο ψάρι στη σχάρα, μεγάλες γαρίδες ή αστακό σε όλες τις εκδοχές που έχουν καλό βούτυρο, αλλά και όλα τα κρεατικά που θέλετε να απολαύσετε το καλοκαίρι, αλλά όχι με κόκκινο.
Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ:
Γιώργος Γερμάνης
Το κτήμα Moschopolis είναι μία από κοινού προσπάθεια του Γεωπόνου Γιώργου Γερμάνη, με τον γιό του Θοδωρή και τον γαμπρό του Δημήτρη Παραλίδη. Ωστόσο, επέλεξα να εστιάσω στον Γιώργο, διότι είναι από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού κρασιού, χωρίς ωστόσο να του έχουν απονεμηθεί οι δάφνες που του αξίζουν.
Τον γνώρισα πριν δυόμησι δεκαετίες ως συνάδελφο και ειδικό επιστήμονα αμπελουργίας και εδαφολογίας. Από τότε μέχρι σήμερα έχει διαγραψει μια μοναδική πορεία, συμβουλεύοντας
Ειδικότητά του ήταν πάντα να δίνει λύσεις στα δύσκολα. Αυτό όμως που θαυμάζω σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι παρά την τεράστια προσφορά του, διαθέτει μία σχεδόν παιδική περιέργεια, αλλά και σεβασμό για την “άλλη” άποψη.
Έτσι και στο κτήμα Moschopolis, έχει βάλει τις βάσεις και είναι εκεί για τα δύσκολα. Αφήνει όμως πάντα χώρο για τη διαφορετικότητα και τις νέες τάσεις, και αυτό φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στα μεγάλης κλάσης κρασιά του κτήματος.
(4)
ΤΟ ΚΡΑΣΙ:
Νάουσα Alta 2018, Αμπελώνες Θυμιόπουλου
Περιοχή: Μακεδονία (ΠΟΠ Νάουσα)
Ποικιλία: Ξινόμαυρο
Άλλο ένα κόκκινο κρασί στην παρέα των κρασιών του καλοκαιριού. Ένα κρασί “σταθμός” για το ξινόμαυρο και τη Νάουσα.
Από σταφύλια που προέρχονται από ορεινούς και ημιορεινούς βιολογικούς αμπελώνες της ζώνης ΠΟΠ της Νάουσας. Εκεί το Ξινόμαυρο, όταν το αφήσεις να ωριμάσει καλά, αποκτά μοναδικό φρούτο, το οποίο αν ο οινοποιός το διαχειριστεί κατάλληλα, όπως το κάνει εδώ ο Θυμιόπουλος, θυμίζει και μπορεί να τα βάλει με εξαιρετικές και πολύ ακριβότερες από αυτό “Βουργουνδίες”.
Εξαιρετικό και ζωηρό κόκκινο φρούτο, “πασπαλισμένο” με ωραία βοτανικότητα και πολλούς μπαχαρένιους τόνους. Η μαγεία εκτιλύσσεται στο στόμα, όπου μπορούμε να μιλήσουμε για ένα δροσερό κρασί, με τραγανή οξύτητα. Παρότι αέρινο στο σώμα του, έχει μπόλικο εκχύλισμα, σχεδόν χωρίς τανίνες και με κάπως υπόγλυκη γεύση.
Μπορεί να είναι η καλοκαιρινή σας επιλογή για κάθε είδους κρεατικό.
Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ:
Απόστολος Θυμιόπουλος
Κόντρα στο ρεύμα, δημιουργώντας νέο ρεύμα. Αυτό είναι ο Απόστολος. Όταν πριν από 14 χρόνια παρουσίασε το πρώτο του κρασί “Γη και Ουρανός”, τάραξε τα… κρασιά της Νάουσας, αφού οι βελούδινες τανίνες του και το γεμάτο σώμα του δεν θύμιζαν σε τίποτε τις μέχρι τότε “Νάουσες”.
Με το Alta και την αέρινή του υπόσταση έβαλε το Ξινόμαυρο εκ νέου σε καινούργια βάση. Το ίδιο έκανε με τη Ραψάνη του, την οποία ονόμασε Terra Petra, όπως και στη Σαντορίνη με την Acroterra – εκεί που οι παραγωγοί μας χάριζαν εξαιρετικά αλλά και βαριά, γεμάτα κρασιά, ο Θυμιόπουλος έκανε μια Σαντορίνη που ξεχειλίζει από φινέτσα και ζωντάνια.
Ανάμεσα στις πολλές πρωτιές του Θυμιόπουλου, η πιο σημαντική είναι ίσως και η πιο πρόσφατη, αυτή του πεντασέλιδου άρθρου στο Decanter (το σημαντικότερο οινικό περιοδικό του κόσμου) από την αρχισυντάκτρια του περιοδικού Sarah Jane Evans MW. Ένα αφιέρωμα που ανοίγει το δρόμο των ξένων αγορών, όχι μόνο για τα κρασιά του Απόστολου, αλλά για ολόκληρο τον ελληνικό αμπελώνα.
(5)
ΤΟ ΚΡΑΣΙ:
Μαλαγουζιά 2019, Κτήμα Ιατρίδη
Περιοχή: Λάκωμα Χαλκιδικής
Ποικιλία: Μαλαγουζιά
Όταν ένα κρασί κατακτά τον τίτλο του καλύτερου λευκού κρασιού από την Ελλάδα στον καταξιωμένο Διεθνή Διαγωνισμό Mundus Vini, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για τυχαίο κρασί. Σε καμία περίπτωση αυτοί οι τίτλοι δεν είναι απόλυτοι, ωστόσο όταν ένας νέος παραγωγός τον κατακτά, αυτό σημαίνει ότι έχει κάνει πολλά καλά για να φθάσει σε αυτό το αποτέλεσμα.
Την εξέλιξη του συγκεκριμένου παραγωγού την επιβεβαίωσα επανειλημμένως, αφού η Μαλαγουζιά του κτήματος μου έκανε τρομερή εντύπωση ήδη από την πρώτη χρονιά της κυκλοφορίας της πριν από 3 χρόνια.
Έντονο, αλλά σε καμία περίπτωση ενοχλητικό άρωμα πυρηνόκαρπων φρούτων (κυρίως ροδάκινου), με υπέροχες νύξεις από εύοσμα άνθοι αγιοκλίματος και γιασεμιού. Γεύση γεμάτη, αλλά τόσο αρμονικά ισορροπημένη με την οξύτητα, που καταντά εθιστική. Εθισμός που επιδεινώνεται από την υπέροχη και μακρά επίγευση.
Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ:
Τα τρία αδέλφια Ιατρίδη
Εκτόξευση. Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις παραγωγών που καταφέρνουν και δημιουργούν εξαιρετικής ποιότητας και χαρακτήρα κρασιά από την πρώτη στιγμή.
Τα τρία αδέλφια Ιατρίδη απέδειξαν ότι με το σωστό προσανατολισμό και τη στόχευση ψηλά, μπορούν να γίνουν οινικά θαύματα. Πήραν από τον πατέρα τους έναν υποδειγματικό αμπελώνα και άρχισαν να δημιουργούν εξαιρετικά κρασιά.
Ο Πόλης και ο Νίκος είναι Γεωπόνοι, ενώ ο Ηλίας σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Ένας συνδυασμός εξαιρετικός, αν κρίνουμε από τα αρχικά αποτελέσματα. Από το πρώτο τους κρασί, τη Μαλαγουζιά, φαίνεται ότι επιλέγουν το δύσκολο δρόμο της ποιότητας και τον βαδίζουν με γοργούς ρυθμούς.
Η Μαλαγουζιά έκανε από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της μεγάλη αίσθηση στη Χαλκιδική. Φέτος με τον “Αμπελουργό”, ένα σοβαρό ροζέ από Ασύρτικο και Ξινόμαυρο, επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες ενός οινικού αστεριού του μέλλοντος.
Βρείτε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος εδώ.
