Περπατώντας στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων τα τελευταία χρόνια, μπαινοβγαίνοντας σε καφέ, σε σταθμούς τρένων, σε βιβλιοπωλεία και καταστήματα, και ακούγοντας αυτό που ονομάζουμε “ήχο της πόλης”, νιώθω ότι κάτι έχει αλλάξει στο καθημερινό “περιβάλλον” μας, στην καθημερινή μας ζωή. Ειδικά στη μουσική που “ακούγεται” στις πόλεις. Οι διαφορές από παλιότερες εποχές και δεκαετίες, όπως του ’90 και των ’00, είναι χαώδεις.
Δεν ζούμε πια την κυριαρχία του ενός μαζικού ήχου του mainstream, άλλωστε εδώ και χρόνια δεν υπάρχει πλέον μία και μοναδική κατεύθυνση. Τίποτε το λαμπερό και στημένο, όπως οι εικόνες και ο ήχος της στιλιζαρισμένης δεκαετίας του ’80. Δεν ακούγονται μέσα από τους χώρους των καταστημάτων megahit τύπου Spice Girls, Madonna, Michael Jackson και Kylie Minogue… Οι star της μουσικής του σήμερα είναι η Billie Eilish και η Lorde, και θυμίζουν μια πιο δημιουργική πλευρά της μουσικής του ’70, παρά την όλο έπαρση και glam μουσική του ’80.
Περπατώντας τις μέρες αυτές στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων, είτε είναι οι δρόμοι των Βρυξελλών και της Λωζάνης, είτε του Άμστερνταμ, του Βερολίνου και των Αθηνών, βρίσκει τον εαυτό του σε μεγέθη πιο μικρά και εναλλακτικά. Βρίσκει χαρά και απόλαυση στους ψιθύρους της μουσικής παρά σε κραυγές… Ίσως γιατί ο θόρυβος και οι ταχύτητες που παράγει η τεχνολογία είναι πέραν των δυνατοτήτων που έχουν αυτές οι γενιές για προσαρμογή.
Οι διαφορές από παλιότερες εποχές και δεκαετίες, όπως του ’90 και των ’00, είναι χαώδεις.
Για μένα είναι πάντα χαρά και παρηγοριά ταυτόχρονα να πηγαίνω σε ένα εστιατόριο ή σε ένα καφέ και να ανακαλύπτω ότι παίζονται υπέροχες μουσικές από καλλιτέχνες άγνωστους και δημιουργικούς. Aλλά κυρίως, απόλαυση…
Καλό και ευρωπαϊκά βροχερό Σαββατοκύριακο!
