Την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου παρακολούθησα την πρεμιέρα της παράστασης U(r)topias από την ομάδα σύγχρονου χορού Αερίτες στο Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο “Μαρία Κάλλας”, με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι συντελεστές, “Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μια ουτοπία που έγινε πραγματικότητα 200 χρόνια μετά. Σήμερα μας φαίνεται αδιανόητη. Έχοντας λοιπόν ως άξονα την ουτοπία και τα συστατικά της, το έργο επιδιώκει να ανακαλύψει τις ιδέες αυτές, βασιζόμενο όμως στη γνώση του παρελθόντος. Και σε αυτό το σημείο, η ουτοπία γίνεται Ur-topia. Το πρόθεμα -Ur, που σημαίνει ‘αρχαίο, πρωτόγονο, πρωτότυπο’, συμβολίζει τον στόχο για τον ορισμό μιας νέας ουτοπίας, που όμως επισκέπτεται την ιστορία μας. Έτσι, στο έργο, οι Αερίτες ανακαλύπτουν κομμάτια και θραύσματα του παλιού, και προβάλλουν τις δικές τους ιδέες προκειμένου να επανεφεύρουν νέους τρόπους μάχης και αντίστασης”.
Η ομάδα παρουσιάζει τη δική της ιδέα για την έναρξη μιας επανάστασης, μιας μάχης. Πόσο δύσκολο είναι όταν πολεμάς μόνος σου, πόση δύναμη έχει, τελικά, η ομάδα. Μέσα από την κίνηση των χορευτών φάνηκε πως, όταν υπάρχει θέληση, όταν παλεύεις για τα πιστεύω σου, όσες φορές και αν πέσεις, πάντα θα σηκώνεσαι και θα πλησιάζεις όλο και πιο κοντά στον στόχο σου, λίγο πιο δυνατός.
Πριν από το κουδούνι της έναρξης, οι χορευτές ήταν ήδη στη σκηνή, ακολουθώντας ένα μοτίβο μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση, μπαίνοντας σιγά σιγά στο πετσί του ρόλου τους. Σημαντικό χορογραφικό στοιχείο όλης της παράστασης ήταν η πτώση και η επαναφορά. Οι πτώσεις των χορευτών ήταν πραγματικά εντυπωσιακές καθώς, έπειτα από μεγάλα άλματα, έπεφταν στο πάτωμα, με την απαραίτητη τεχνική, και πάντα απόλυτα συγχρονισμένοι.
Η ποιότητα των αλλαγών στις κινήσεις και η εκφραστικότητα του προσώπου των χορευτών πρόδιδε πότε οι μάχες τους αποτύγχαναν, ποτέ απογοητεύονταν, αλλά και πότε η επιτυχία γέμιζε με χαρά τα βλέμματα.
Είχε ενδιαφέρον να παρακολουθείς την ομάδα να επικοινωνεί μέσα από κινήσεις, αλλά και με χρήση της φωνής, μέσω μιας δικής τους γλώσσας που, χωρίς να την καταλαβαίνεις, κατανοούσες αυτό που ήθελε να “πει” ο χορευτής.
Σημαντικό στοιχείο της “αφήγησης” και σημείο σύνδεσης του κοινού με τους χορευτές ήταν η παρακίνηση: οι χορευτές μάς ενθάρρυναν να πολεμήσουμε και να επαναστατήσουμε μαζί τους. Σου μετέδιδαν το αισιόδοξο μήνυμα ότι μπορείς να ανέβεις στη σκηνή, σε κάθε σκηνή, όπως αυτή του καθημερινού βίου, και να παλέψεις μαζί τους γι’ αυτό που σε 200 χρόνια από σήμερα ίσως να μη μοιάζει με ουτοπία πια.
Η παράσταση κλείνει με μια γιορτή και ένα παιχνίδι με ένα ενδιαφέρον εφέ μεταξύ των χορευτών, το οποίο δεν θα σας αποκαλύψουμε, που σε γεμίζει ελπίδα και ευφορία. Η δημιουργός Πατρίσια Απέργη δημιούργησε με αισιοδοξία, ζητώντας από εμάς να ψάξουμε νέους τρόπους για να δημιουργήσουμε το μέλλον που θέλουμε.
Τελικά, το αύριο που θέλουμε να κατακτήσουμε μπορεί να μοιάζει με ουτοπία, με κάθε μάχη όμως που δίνουμε ίσως να πλησιάζει όλο και περισσότερο στο να γίνει πραγματικότητα.
Συντελεστές:
Σύλληψη – Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη
Δραματουργία: Roberto Fratini Serafide
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Καμαρωτός
Σκηνικά: Δημήτρης Νασιάκος / Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα / Φωτογραφία: Τάσος Βρεττός
Βοηθός χορογράφου: Εμμανουέλα Σακελλάρη
Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Πανουργιά / Παραγωγή: Τεχνηχώρος, Αερίτες
Χορευτές:
Σεβαστή Ζαφείρα, FuerzaNegra, Γιάννης Οικονομίδης, Κώστας Phoenix, Σοφία Πουχτού, Χάρης Χατζηανδρέου, Ηλίας Χατζηγεωργίου
Πληροφορίες:
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
12, 13, 18, 19, 20 Νοεμβρίου | 21:00
14, 21 Νοεμβρίου | 19:00 & 21:30
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
