Ο Roger Federer κέρδισε προ ημερών το 20ό Γκραν Σλαμ στην καριέρα του – από μόνο του αυτό θα αρκούσε για να τον ανακηρύξει ως τον κορυφαίο τενίστα όλων των εποχών. Αυτό όμως που τον κάνει μοναδικό και για πολλούς ανεπανάληπτο είναι ότι τον Αύγουστο θα κλείσει τα 37 του χρόνια. Μπορεί στο τρέξιμο, στις μεγάλες αποστάσεις (π.χ. μαραθώνιος) οι 40χρονοι να είναι σε θέση να νικήσουν τους νεότερούς του και να μην αποτελεί αυτό μεγάλη έκπληξη, όμως στο τένις χρειάζεται ταχύτητα, δύναμη, εκρηκτικότητα, αλτικότητα, και φυσικά, αντοχή στη διάρκεια.
Το τελευταίο είναι μάλιστα αυτό που χρειάστηκε κατά τη διάρκεια του τελικού του Australian Open στη Μελβούρνη. Στα υπόλοιπα παιχνίδια, ο Federer χρησιμοποίησε την εμπειρία και τη διαδρομή του. Οι αντίπαλοί του δεν είχαν ούτε το σθένος, ούτε το ταλέντο, και κάποιοι, ούτε την απαραίτητη ψυχολογία να τον αντιμετωπίσουν. Ο Κροάτης Marin Cilic όμως στον τελικό ήξερε ότι μόνο αν το παιχνίδι πήγαινε στο πέμπτο σετ και ο Ελβετός είχε κουραστεί θα είχε ελπίδα να νικήσει. Αλλά ο Federer έχει δείξει ότι το πλεονέκτημα το έχει εκείνος που είναι καλύτερα προετοιμασμένος και προπονημένος. Γιατί στον τελικό δεν έπαιξε με την εμπειρία του, αλλά με τα ψυχικά του αποθέματα και, φυσικά, με τη δύναμη που του έχει προσδώσει η επιμονή και υπομονή στο χρόνο.
Ο Roger είναι ένας αθλητής που δεν είναι σέξι. Δεν είναι κάποιος που τροφοδοτεί τα μίντια με ειδήσεις για την εξωγηπεδική του ζωή. Δεν έχει ενδιαφέρον ούτε ως ομιλητής σε συνεντεύξεις που έχει δώσει. Είναι ένας αθλητής που ακολούθησε την εξαίρεση και έχει κάνει όλους τους επιστήμονες του αθλητισμού να εκλιπαρούν να τον έχουν στη διάθεσή τους για να πραγματοποιήσουν τις έρευνές τους. Πώς γίνεται ένας τενίστας να βρίσκεται σε τέτοια δαιμονιώδη φόρμα και να κερδίζει τίτλους πλησιάζοντας τα 37 του χρόνια, όταν όλοι οι άλλοι είναι απόντες, ουσιαστικά και κυριολεκτικά;
Ο Rafael Nadal τραυματίας, ο Novak Djokovic ταλαιπωρείται από ερωτικές περιπέτειες, ο Andy Murray έχει μείνει στο Λονδίνο και στο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Αλλά και όποιος πήγε να ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια, φαντάζει λίγος. Και το ενδιαφέρον είναι ότι όλοι αυτοί είναι μικρότεροι του Ελβετού. Τον βρήκαν, κάποιες στιγμές τον πέρασαν, τον έριξαν από την πρώτη θέση, αλλά εκείνοι φαίνεται ότι έχουν κλείσει τον κύκλο τους, ενώ ο Roger συνεχίζει.
Τα ρεκόρ του θα μείνουν αξεπέραστα. Δύσκολα θα εμφανιστεί πιο σταθερός και με τέτοια διάρκεια τενίστας στον πλανήτη Γη. Υπήρξαν πιο θεαματικοί, πιο δυνατοί, πολύ καλοί τενίστες, αλλά όχι για τόσα χρόνια. Αν μείνει άλλα δύο χρόνια θα μιλάμε για παγκόσμιο αθλητικό φαινόμενο που όμοιό του μόνο σε κάποια αθλήματα όπως η κωπηλασία ή ο στίβος μπορεί να συναντήσει κανείς.
Αυτό που πρέπει όλοι να συγκρατήσουμε και να μεταφέρουμε στη δική μας ζωή, είναι οι αρχές και οι αξίες του κορυφαίου τενίστα. Nα παλέψουμε τον χρόνο, όπως κάνει εκείνος. Γιατί αυτό είναι το μήνυμά του. Ότι μεγαλώνουμε όσο αφήνουμε το σώμα μας και το πνεύμα μας να το κάνει. Εκείνος, μπροστάρης στη μάχη με το χρόνο, έχει καταφέρει να είναι πρωταγωνιστής για δύο δεκαετίες.
Ο αθλητισμός χρειάζεται ήρωες και θρύλους. Ο Roger Federer είναι ήδη εν ενεργεία θρύλος. Όταν κάποιος όχι μόνο ξεπερνάει τον εαυτό του, αλλά και τη μάχη με τον αδυσώπητο χρόνο, τότε φαντάζει στα μάτια όλων ως ένας μεγάλος ήρωας.
Λευθέρης Πλακίδας Δημοσιογράφος & Εμπορικός Διευθυντής
