Τι σας έρχεται στο νου όταν ακούτε τη λέξη “κέντημα”; Θα υποθέσω αυθαίρετα πως οι περισσότεροι φαντάζονται παραδοσιακά κεντήματα λαϊκής τέχνης, τα οποία μάλιστα ίσως και να έχουν κατακλύσει τα σεντούκια της γηραιότερης γενιάς ή μπορεί ακόμα να διακοσμούν τοίχους και έπιπλα. Λίγοι νομίζω θα τοποθετήσουν το “κέντημα” μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης εικαστικής κουλτούρας. Ωστόσο, φαίνεται πως υπάρχει τελευταία μια επιστροφή στα υλικά της λαϊκής μας παράδοσης, τα οποία εκτιμώνται εκ νέου από σύγχρονους καλλιτέχνες, οι οποίοι αναζητούν νέους κώδικες έκφρασης.
Ο εικαστικός Στέφανος Ρόκος, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Αντιόπη Πανταζή, επανεφευρίσκουν τη σημασία της κεντητικής τέχνης και μας παρουσιάζουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα μέσα από την έκθεση Στέφανος Ρόκος – Αντιόπη Πανταζή. Δύο Κεντήματα, η οποία εγκαινιάζεται από το Μουσείο Μπενάκη στις 8/5, στο χώρο της Κλωστοϋφαντουργίας Μέντης.
Η έκθεση περιλαμβάνει τα έργα “Κέντημα I: Le merveilleux tableau d’Edvard Munch à Paris” και “Το κέντημα ΙI”, τα οποία δημιουργήθηκαν μεταξύ 2013 και 2016 και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην έκθεση του Στέφανου Ρόκου με τίτλο “Η Εποχή Του Ηλεκτρισμού”. Ουσιαστικά, πρόκειται για τη μεταφορά δύο ζωγραφικών έργων του Ρόκου σε εργόχειρο από την Αντιόπη Πανταζή.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την επιμελήτρια της επικείμενης έκθεσης Μάρια Μπαχά, η οποία εύστοχα αναφέρει πως η Αντιόπη Πανταζή “με ένα παραδοσιακό υλικό […] καταφέρνει να αποδώσει υφές υδάτινων υλικών όπως η ακουαρέλα ή τα μελάνια. Να σχεδιάζει, να χρωματίζει, να φωτίζει με οικονομία και ευρηματικότητα επιτυγχάνοντας μια οπτική απόλαυση, η οποία προϋποθέτει χιλιόμετρα πολύχρωμης κλωστής, χιλιάδες εργατοώρες, δεκάδες πολυχρησιμοποιημένες βελόνες”. #MustSee