Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ αισθάνομαι πως υπάρχει ένας άτυπος, ακήρυχτος πόλεμος ανάμεσα σε εμάς και τους εκτυπωτές. Τείνω να θεωρώ πως δεν είναι απλές συσκευές, αλλά κάποιου είδους αντικείμενα «του διαβόλου», που έχουν βαλθεί να μας ταλαιπωρούν και να δοκιμάζουν τα όριά μας.
Ταυτιστείτε ελεύθερα: θέλετε να εκτυπώσετε μια εργασία, ένα συμβόλαιο, μια ιατρική γνωμάτευση, μια παρτιτούρα, ένα εισιτήριο, κάτι απαραίτητο τέλος πάντων. Βιάζεστε. Όλα δείχνουν καλά. Ο εκτυπωτής είναι online, το αρχείο έτοιμο. Πατάτε «Εκτύπωση». Τίποτα. Ελέγχετε τα καλώδια, το Wi-Fi, το preview του αρχείου. Όλα ΟΚ. Το μικρό φως στο μηχάνημα αναβοσβήνει με νόημα. «Εκτύπωση». Και τότε… «Error: o εκτυπωτής δεν ανταποκρίνεται». Μήπως τελείωσε το μελάνι;
Ξανατσεκάρετε. Αποφασίζετε να παρακάμψετε την ασύρματη σύνδεση και να συνδέσετε το USB καλώδιο. Και ξαφνικά, ο εκτυπωτής ξυπνά και εκτυπώνει… τέσσερις δοκιμαστικές σελίδες, ένα manual που δεν ζητήσατε ποτέ, αλλά πουθενά εκείνη την f@%*# (συγχωρέστε μου τα «αγγλικά») παρτιτούρα! Γκρρρ… Δεν θα του κάνετε το χατίρι: επανεγκαθιστάτε τους drivers −μια διαδικασία σχεδόν 10′− και κάνετε επανεκκίνηση. Και τότε ο εκτυπωτής τριζοβολάει ανέμελα και λειτουργεί ξανά. Τουλάχιστον μέχρι να ξαναχρειαστεί να εκτυπώσετε κάτι σημαντικό.
Τι Συμβαίνει με τους Εκτυπωτές;
Οι inkjet εκτυπωτές παρουσιάστηκαν τη δεκαετία του ’80, ενώ οι laser εκτυπωτές λίγο αργότερα. Γιατί όμως παρά τις αλματώδεις εξελίξεις που βιώνουμε στην πληροφορική, τα όλο-και-«εξυπνότερα» τηλέφωνα, την ΑΙ κ.λπ., η τεχνολογία των printers φαίνεται να έχει βαλτώσει κάπου στη δεκαετία του ’90; Ναι, μπορεί να παρατηρούμε κάποιες βελτιώσεις στην ταχύτητα και στην ποιότητα εκτύπωσης, ωστόσο η εμπειρία χρήσης εξακολουθεί να διέπεται από ένα μυστήριο, ενίοτε τραυματικό.
Ας ξεκινήσουμε από τη συνδεσιμότητα. Σε μια εποχή όπου μπορούμε να ελέγχουμε ολόκληρα σπίτια με φωνητικές εντολές ή εξ αποστάσεως, το να εγκαταστήσουμε και να συνδέσουμε έναν εκτυπωτή στο Wi-Fi μας μοιάζει περισσότερο με «Πυρηνική Φυσική». Κάποιοι εκτυπωτές απαιτούν συγκεκριμένες μπάντες συχνοτήτων, άλλοι αποσυνδέονται μυστηριωδώς από το δίκτυο και σχεδόν όλοι απαιτούν επανεγκατάσταση drivers (τις ψηφιακές οδηγίες που συνδέουν τον εκτυπωτή με τον υπολογιστή), downloading 2-3 διαφορετικών προγραμμάτων, τακτικές ενημερώσεις για να παραμείνουν λειτουργικοί και… ξόρκια και προσευχές! Ακόμα και οι «έξυπνοι» εκτυπωτές, που υποτίθεται ότι διευκολύνουν τα πράγματα, απαιτούν πολύπλοκες διαδικασίες και τα firmware updates τους προκαλούν περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνουν. Γιατί όμως;
Εκτυπωτές: Τα Πρώτα «Freemium» Προϊόντα
Ένας σοβαρός λόγος είναι πως, στην πραγματικότητα, οι εταιρείες που κατασκευάζουν τους εκτυπωτές επιλέγουν τα φθηνότερα και αμφιβόλου ποιότητας εξαρτήματα, αφού έχουν ελάχιστα κίνητρα για να καινοτομήσουν για τη δημιουργία αξιόπιστων, εξελιγμένων μηχανημάτων.
Τηρούν το «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», αφού το πραγματικό τους κέρδος προέρχεται από την πώληση μελανιών και όχι εκτυπωτών. Πρόκειται για το επιχειρηματικό μοντέλο που συναντάμε και στην αγορά μηχανών καφέ/κάψουλων ή παιχνιδιών για κινητά: το αρχικό προϊόν είναι φτηνό ή δωρεάν, αλλά οδηγούμαστε σε ένα ακριβό και περιοριστικό σύστημα κατανάλωσης.
Στοχεύοντας λοιπόν στα μελάνια, οι εταιρείες προβαίνουν και σε άλλα κολπάκια: π.χ. ανανεώνουν την εμφάνιση στις συσκευασίες μελανιών μειώνοντας την ποσότητα, αναγκάζοντας έτσι τους χρήστες να αγοράζουν πιο συχνά. Επιπλέον, τα μηχανήματα είναι σχεδιασμένα όχι μόνο να παρουσιάζουν σφάλματα ή να μειώνουν την απόδοσή τους όταν δεν χρησιμοποιούνται τα δικά τους μελάνια, αλλά ακόμη και να «αρνούνται» να εκτυπώσουν αν δεν είναι όλα τα χρώματα σε επαρκείς ποσότητες, ακόμη κι όταν τους ζητάμε ασπρόμαυρες εκτυπώσεις.
Λιγότερο Χαρτί
Ένας ακόμη λόγος που κάνει τους κατασκευαστές ακόμη πιο απρόθυμους στο να επενδύσουν σε βελτιώσεις στους εκτυπωτές είναι η παγκόσμια τάση μετάβασης σε ένα οικολογικό, βιώσιμο, «paperless» περιβάλλον.
Θεμιτό και κατανοητό, ωστόσο θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη πως ούτε το άλλο άκρο είναι ιδανικό. Τα ψηφιακά αρχεία, όσο βολικά και αν είναι, ενέχουν σημαντικούς κινδύνους, αφού μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλαπούν, να χαθούν λόγω τεχνικών σφαλμάτων ή να καταστούν απροσπέλαστα εξαιτίας περιορισμών πρόσβασης ή αλλαγών σε εταιρικές πολιτικές. Τα φυσικά αντίτυπα θα αποτελούν πάντα μια απτή, ανθεκτική και προσβάσιμη λύση.
Τι Μπορούμε να Κάνουμε;
Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα επιλογή είναι να στραφούμε σε ορισμένα νέα μοντέλα εκτυπωτών που περιλαμβάνουν ink-tank σύστημα, δηλαδή μόνιμες θήκες που επαναγεμίζονται με μελάνι, κάτι που εξαλείφει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα με τις πανάκριβες αναλώσιμες ανταλλακτικές κασέτες μελανιού και κάνει τη χρήση του εκτυπωτή λίγο πιο ανεκτή.
Επίσης, η αγορά laser αντί ink jet εκτυπωτή, παρόλο που αρχικά δείχνει ακριβότερη λύση, μακροχρόνια έχει σημαντικά πλεονεκτήματα: το toner (σκόνη μελανιού) στο οποίο βασίζεται η λειτουργία τους διαρκεί περισσότερο από τα μελάνια, είναι πιο γρήγοροι, ειδικά για μεγάλους όγκους εκτυπώσεων, χρειάζονται λιγότερη συντήρηση (καθαρισμό κεφαλών εκτύπωσης, αστοχίες μελανιού κ.λπ.). Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως δεν είναι κατάλληλοι για εκτύπωση φωτογραφιών ή έγχρωμων εικόνων.
Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν πάντα τα εξειδικευμένα καταστήματα εκτυπώσεων/φωτοτυπιών. Μας έρχεται μάλλον οικονομικότερα η εκτύπωση σε αυτά –ειδικά αν δεν εκτυπώνουμε μεγάλες ποσότητες–, ενώ παρέχουν και άλλες δυνατότητες, όπως επιλογή χαρτιού εκτύπωσης, έγχρωμη εκτύπωση ακριβείας, βιβλιοδεσία κ.ά. Ε, κι εκεί τουλάχιστον, αφήνουμε κάποιον επαγγελματία να τιθασεύσει τα «θηρία»!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Αλγόριθμοι: οι Νέοι «Επιμελητές» της Κουλτούρας
