Ο Ron Howard, ένας σκηνοθέτης με μακρά και επιτυχημένη πορεία σε ταινίες που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες, επιστρέφει με «Το Νησί» (Eden), ένα σκοτεινό δράμα επιβίωσης που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Η ταινία αποτελεί μια βαθιά ψυχολογική μελέτη για το τι μπορεί να συμβεί όταν η ουτοπία αναμετρηθεί με την ωμή πραγματικότητα και ο πολιτισμός συγκρουστεί κατά μέτωπο με τα πιο πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα.
Η Υπόθεση της Ταινίας και η Πραγματική της Βάση
Η ταινία αφηγείται την αλλόκοτη και τραγική ιστορία μιας ομάδας Γερμανών που, τη δεκαετία του 1930, εγκαταστάθηκαν οικειοθελώς στο ακατοίκητο και απομονωμένο νησί Φλορεάνα των Γκαλαπάγκος, με την ελπίδα να μπορέσουν να δημιουργήσουν μια καινούργια κοινότητα βασισμένη σε μια νέα τάξη πραγμάτων. Η ταινία ξεκινά με τον δρ Friedrich Ritter και τη σύντροφό του, Dore Strauch, δύο διανοούμενους που αμφισβητούν το κατεστημένο και αναζητούν την απόλυτη αυτονομία. Στην αρχή, η ζωή τους στο νησί μοιάζει με φιλοσοφικό πείραμα στις αρχές του νιτσεϊσμού, όμως η πολύ λεπτή ισορροπία στην οποία ακροβατεί σύντομα θα διαταραχθεί. Ο δρ Ritter θα προκαλέσει δημοσιότητα των επιστολών του, η οποία θα αποτελέσει πόλο έλξης και για άλλους τολμηρούς, με διαφορετικά όμως βαθύτερα κίνητρα.
Η άφιξη της οικογένειας Wittmer, ενός ζευγαριού με τον νεαρό γιο τους, προσθέτει ένα φρέσκο στοιχείο στην αφήγηση. Το ζευγάρι επιθυμεί μια απλή και ήσυχη καθημερινότητα κοντά στη φύση, μακριά από τις ταραχές, τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και τα προβλήματα διαβίωσης του πολιτισμένου κόσμου, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί ειδικά μετά τον πόλεμο. Όμως, η ζωή που αναζητά έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ριζοσπαστικές φιλοσοφικές ιδέες του Ritter. Η καταληκτική αποσταθεροποίηση, ωστόσο, για τον επίγειο παράδεισο θα έρθει με την άφιξη της φιλόδοξης βαρόνης Eloise von Wagner-Bosquet και των δύο εραστών της. Η μυστηριώδης, άπληστη και χειριστική βαρόνη ονειρεύεται να μετατρέψει το νησί σε πολυτελές θέρετρο, μια επιθυμία που έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τα σχέδια των άλλων κατοίκων του νησιού και πυροδοτεί μια κλιμακούμενη ένταση.
Αξίζει να τονιστεί ότι η αληθινή αυτή ιστορία έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας και συζήτησης για δεκαετίες. Η ταινία του Howard βασίζεται σε γεγονότα που έχουν τεκμηριωθεί τόσο σε βιβλία με αρχειακό υλικό όσο και σε ένα docufiction με τίτλο «The Galapagos Affair: Satan Came to Eden» (2013), σε σκηνοθεσία των Dan Geller και Dayna Goldfine, στο οποίο χρησιμοποιείται αυθεντικό υλικό, όπως φωτογραφίες και βίντεο των ίδιων των πρωταγωνιστών της ιστορίας, μαζί με επιστολές και μαρτυρίες. Το πρωτότυπο υλικό αποτελεί και την κύρια πηγή για την κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας, προσφέροντας μια απτή σύνδεση με τα αληθινά γεγονότα.
Οι δύο βασικές πρωταγωνίστριες της ιστορίας είχαν καταγράψει τη δική τους εκδοχή για όσα συνέβησαν στο νησί. Πρώτη η Dore Strauch κυκλοφόρησε το βιβλίο «Satan Came to Eden» (1936) και στη συνέχεια η Margret Wittmer απάντησε με το δικό της «Floreana: A Woman’s Pilgrimage to the Galapagos» (1959).
Η ταινία του Howard, αξιοποιώντας αυτό το πλούσιο αρχειακό υλικό, προσφέρει στον θεατή μια καλλιτεχνική ματιά σε μια ακραία ιστορία που παραμένει μέχρι και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια των Γκαλαπάγκος.
Καθηλωτικές Ερμηνείες
Ένα από τα πλεονεκτήματα της ταινίας είναι αναμφίβολα το εξαιρετικό της cast. Κάθε ηθοποιός παραδίδει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία, ζωντανεύοντας τους σύνθετους και προβληματικούς χαρακτήρες της ιστορίας.
Ο Jude Law ως δρ Friedrich Ritter μας δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του ως αλαζονικός μισάνθρωπος, ένας δογματικός φιλόσοφος που προσπαθεί να επιβάλλει τις ιδέες του στην άγρια φύση και στους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν. Η μεταμόρφωσή του, από έναν τολμηρό ιδεαλιστή σε έναν απόλυτο τύραννο, δεν είναι μόνο πειστική αλλά και προφητική για το πώς μια εμμονική ιδεολογία μπορεί να μετατραπεί σε ένα απολυταρχικό συμπεριφορικό καθεστώς.
Η Vanessa Kirby ως Dore Strauch (σύντροφος του Ritter) ενώ αρχικά φαίνεται να έχει τυφλή πίστη στα ουτοπικά τους ιδεώδη, σταδιακά αρχίζει να αμφισβητεί τις επιλογές του Ritter και να αποκαλύπτει τη δική της εσωτερική σύγκρουση, μέσα από μια ερμηνεία γεμάτη τρυφερότητα, ευαισθησία και δύναμη.
«Το Νησί» είναι μια σκοτεινή ταινία αργής καύσης, που αναμετριέται με μια πραγματικά ανατριχιαστική και περίπλοκη ιστορία.
Η Ana de Armas στον ρόλο της βαρόνης Eloise von Wagner-Bosquet κλέβει την παράσταση ως εκκεντρική και αινιγματική προσωπικότητα, με δεξιοτεχνία στη χειραγώγηση. Με παρουσία που μαγνητίζει, ενσαρκώνει ιδανικά την αποσταθεροποιητική δύναμη που καταρρίπτει την πλασματική ηρεμία του νησιού.
Τέλος, η Sydney Sweeney στον ρόλο της Margret Wittmer προσφέρει μια ώριμη και συγκρατημένη ερμηνεία, υποδυόμενη την πιο λογική και προσγειωμένη μεταξύ των ιδιόρρυθμων συγκατοίκων της. Η ηρεμία της, σε πλήρη αντίθεση με την παράνοια που επικρατεί γύρω της, τη μετατρέπει σε αξιόπιστο αφηγητή της ιστορίας.
Ο Friedrich Ritter και η σύντροφός του, Dore Strauch
Φωτογραφία και Μουσική: Δύο Μεγάλα Ατού
Ο Mathias Herndl κάνει εξαιρετική δουλειά στη φωτογραφία, αποτυπώνοντας την άγρια ομορφιά του νησιού και ταυτόχρονα την απειλητική φύση των Γκαλαπάγκος. Η κάμερα του Herndl συλλαμβάνει την οπτική αντίθεση μεταξύ του παραδεισένιου τοπίου και της εσωτερικής φθοράς των χαρακτήρων. Οι ευρυγώνιες λήψεις του νησιού αναδεικνύουν την απομόνωση και το μεγαλείο της φύσης, ενώ οι κοντινές λήψεις τόσο στα ζώα όσο και στα πρόσωπα των ηθοποιών αποκαλύπτουν τον ψυχικό τους αγώνα και την περιρρέουσα απειλητική συνθήκη στην οποία έχουν εγκλωβιστεί.
Ξεχωριστή θέση στην ταινία έχει και η μουσική του Hans Zimmer, ενός από τους πιο αναγνωρίσιμους συνθέτες του κινηματογράφου. Ο Zimmer καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που ακολουθεί και ενισχύει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της ταινίας: την αίσθηση του κινδύνου και της παράνοιας. Οι συνθέσεις του αποτελούν μια ενεργή δύναμη που αντικατοπτρίζει τον ψυχολογικό τρόμο που βιώνουν οι χαρακτήρες.
«Το Νησί» είναι μια σκοτεινή ταινία αργής καύσης, με cast σε εξαιρετική φόρμα, αριστοτεχνική φωτογραφία και υποβλητική μουσική, με δυνατούς φιλοσοφικούς διαλόγους και μηνύματα, που αναμετριέται με μια πραγματικά ανατριχιαστική και περίπλοκη ιστορία, υπενθυμίζοντάς μας ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν βρίσκεται στην άγρια φύση, αλλά μέσα μας και ότι, για άλλη μια φορά, η αληθινή ζωή ξεπερνάει πάντα και την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Το Πατρικό» ή Το Σπίτι της Ψυχής | Ένα Graphic Novel στη Μεγάλη Οθόνη
Ντοκιμαντέρ στο Βουνό: Ένα Κινηματογραφικό Camp στον Ταΰγετο
