«Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα», λέει το γνωστό τραγούδι. Χωρίς κανένα λόγο, πέρα από μια μόνιμη διάθεση για ταξίδι, αποφάσισα να κάνω μια αναδρομή σε δρόμους που για δεκαετίες ένωναν γωνιές της Ελλάδας και που σε αυτούς οι ταξιδιώτες «έγραψαν» άπειρα χιλιόμετρα. Δρόμοι που πλέον χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο.
Βέβαια, θα σας πάω πίσω σε άλλες εποχές, η ζώνη ασφαλείας προαιρετική και μόνο για τον οδηγό και τον συνοδηγό, κασετόφωνο, παράθυρα ανοιχτά το καλοκαίρι και ατελείωτες διαδρομές. Βενζινάδικα ξεχασμένα, χορταριασμένα πάρκινγκ, μια Ελλάδα vintage, αθέατη στις Εθνικές Οδούς.
Όλες οι διαδρομές έχουν πραγματοποιηθεί είτε με μηχανή είτε με αυτοκίνητο τα τελευταία 4 χρόνια. Όσες φορές μου είπαν «από εκεί είναι πιο γρήγορα», εγώ έκανα το αντίθετο. Αυτή τη φορά, πάμε μαζί σε αυτό το ταξίδι που συνδυάζει ταυτόχρονα το παρελθόν και το παρόν…
Κατάρα
Κλασικό θέμα στις ειδήσεις, για χρόνια, για το αν είναι «ανοιχτή» ή «κλειστή» κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μια διαδρομή 18 χιλιομέτρων που αποτελεί τμήμα της παλαιάς Εθνικής Οδού Τρικάλων-Ιωαννίνων και περνάει από ύψος 1.690 μέτρων. Θέα που κόβει την ανάσα και ένας δρόμος γεμάτος στροφές, που κάποτε ένωνε τη δυτική με την ανατολική ηπειρωτική χώρα. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που, αν το αυτοκίνητο «έμενε» στα ψηλά, ο οδηγός του το έβρισκε όταν έλιωναν τα χιόνια.
Πλέον, ένα μεγάλο κομμάτι του, το πιο επικίνδυνο, από την Παναγιά μέχρι το Μέτσοβο, χρησιμοποιείται «με δική σας ευθύνη», αφού υπάρχει πλέον η Εγνατία Οδός και ο παλιός δρόμος ρημάζει. Αξίζει μόνο για βόλτα και με καλό καιρό, καθώς η φύση οργιάζει σε αυτά τα ερημωμένα χιλιόμετρα. Ο σταθμός αποχιονισμού και διάφορα παλιά κτίρια που θα δείτε στην περιοχή χαρίζουν κάτι το αλλόκοτο. Την έχω περάσει καλοκαίρι, τρεις φορές τα τελευταία χρόνια. Πάντα έβρεχε!
Λαμία-Λάρισα από Φάρσαλα
Αν έχετε χρόνο και όρεξη για οδήγηση, η διαδρομή θα σας χαρίσει μια όμορφη περιπέτεια με νότες road trip. Αν και θα κάνετε 50 χιλιόμετρα λιγότερα από ό,τι μέσω της Εθνικής Οδού, θα χρειαστείτε λίγο παραπάνω χρόνο, καθώς οι στροφές είναι αρκετές και οι νταλίκες πάνε με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά. Θα περάσετε από τις γνωστές στροφές πάνω από τη Λαμία με θέα προς όλες τις πλευρές της Στερεάς, της Φθιώτιδας και αργότερα του Νομού Λαρίσης. Η άνοδος έχει δύο λωρίδες για να μπορείτε να προσπεράσετε και η κάθοδος μία.
Έπειτα από λίγη ευθεία, ακολουθούν οι στροφές του Δομοκού, και στο Νέο Μοναστήρι θα στρίψετε για Φάρσαλα, αφήνοντας δεξιά και αριστερά χωράφια με αχυρόμπαλες, τρακτέρ και ποτιστικά. Θα έχετε, επίσης, αρκετές ευκαιρίες για έναν καφέ στο χέρι ή για αγορά διαφόρων κηπευτικών και φρούτων από υπαίθριους πωλητές. Όσο πιο κακοφτιαγμένη είναι η ταμπέλα τόσο πιο νόστιμα είναι.
Μετά τα Φάρσαλα, όπου αξίζει να φάτε ένα γλυκό στην πλατεία, θα ανεβοκατεβείτε μαλακούς λόφους μέχρι την πεδιάδα της Λάρισας, περνώντας μικρά αγροτικά χωριά. Αν στα απέραντα χωράφια σας συγκινούν τα μοναχικά δέντρα, τότε είστε στο σωστό άρθρο!
Αχλαδόκαμπος
Πραγματικός Γολγοθάς για να φτάσει κανείς στη Σπάρτη ή στην Καλαμάτα. Από τους Μύλους στην Αργολίδα, μια φιδωτή ανάβαση, βγαλμένη από τα όνειρα των οδηγών του WRC, οδηγεί ψηλά προς τον Αχλαδόκαμπο. Η θέα και πάλι είναι καταπληκτική προς τον Αργολικό Κόλπο, ενώ πλέον τα παλιά καφέ είναι ερημωμένα. Ο δρόμος, άδειος, είναι απολαυστικός, ενώ οι πιο παρατηρητικοί θα δουν αριστερά τους την παλιά σιδηροδρομική γραμμή και τις κοιλαδογέφυρές της. Το κατέβασμα προς την Τρίπολη είναι εύκολο πια και μπορείτε να βάλετε βενζίνη και να πάρετε έναν καφέ στην οδό Ναυπλίου, που οδηγεί στο κέντρο της πόλης.
Ριο-Αντίρριο-Αμφιλοχία-Άρτα
Γράφοντας το άρθρο, προσθέσαμε και το πέρασμα με το καραβάκι, την «παντόφλα», καθώς, αν το καλοσκεφτείτε, είναι ο μόνος τρόπος για να θαυμάσεις τη γέφυρα. Οι παλιές, καλές εποχές με τα σουβλάκια εκατέρωθεν των ακτών έχουν περάσει, αλλά ακόμα θα βρείτε 2-3 καντίνες για καφέ και φαγητό, ειδικά στο Ρίο. Επίσης είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να ξεκουραστείτε για 15-20 λεπτά.
Στη συνέχεια, πρέπει να ξέρετε καλά τον τρόπο για να βγείτε στον παλιό επαρχιακό (OK, βάλτε GPS) και η διαδρομή για Μεσολόγγι, Αμφιλοχία και Άρτα θα σας περάσει από τον Εύηνο, κοντα στη Λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού, στη λίμνη Οζερού και την Αμβρακία. Περάσματα από γέφυρες και αγροτικά χωριά, αθάνατη, σκληρη άσφαλτος 30 χρόνων. Στην Αμφιλοχία μπορείτε να κάνετε μια στάση για βενζίνη και καφέ προτού μπείτε στις στροφές μέχρι το Μενίδι και στις ευθείες για την Άρτα.
Θεσσαλονίκη-Ασπροβάλτα από Βόλβη
Θα πρέπει να προσέχετε γιατί, αν στα αριστερά σας βλέπετε νερό, δεν είναι θάλασσα, αλλά η λίμνη Βόλβη. Όσοι και όσες έχετε δει την ταινία «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη θα «πιάσατε» το αστείο. Περίπου 80 χιλιόμετρα σε ανοιχτές ευθείες με λίγες στροφές αλλά πολλά περάσματα από οικισμούς. Οι δύο γειτονικές λίμνες είναι η Κορώνεια και η Βόλβη. Post kitsch καφετέριες με εξωτικά ονόματα. Στα δεξιά σας ο Χορτιάτης και τα χαμηλά βουνά που οριοθετούν τη Χαλκιδική. Αξίζει να σταματήσετε στα παλιά λουτρά της Βόλβης, αν και ρημάζουν πλέον, αλλά και στην Αγία Μαρίνα.
Στις διαδρομές αυτές σημασία έχει το ταξίδι, τα χιλιόμετρα για τα χιλιόμετρα. Μια επιστροφή σε κάτι που ίσως έχει οριστικά χαθεί, αντιμέτωποι με την ομορφιά του κόσμου, ιδανικά μόνοι. Μη φοβηθείτε! Όλα είναι δρόμος!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
48 Ώρες στη Βαρκελώνη | Τροφή για Σκέψη Επιστρέφοντας στις Πόλεις μας
