Ακολουθώντας τη διάθεση του προηγούμενου άρθρου, θα συνεχίσω να γράφω για το χαρτί. Είναι μάλλον το υλικό που αντιπροσωπεύει καλύτερα το κλίμα της εποχής, παραπέμποντας στα εύθραυστα φύλλα που διακοσμούν το φθινοπωρινό τοπίο.
Αυτή την εβδομάδα, το σκηνικό μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη, και συγκεκριμένα στη συλλογή Diamonstein-Spielvogel, που αποτελεί μέρος των δημοπρασιών Impressionist & Modern Art Evening Sale (14/11/2017) και Contemporary Art Evening Auction (16/11/2017) του οίκου Sotheby’s.
Η συλλογή συνίσταται από πραγματικά αριστουργήματα, μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα έργων σε χαρτί, φιλοτεχνημένα από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες των τελευταίων 100 ετών. Στη συλλογή αυτή ξεχωρίζει η έντονη ποικιλομορφία της σχεδίασης – διαπιστώνουμε ότι ο κάθε καλλιτέχνης προσεγγίζει το έργο του από διαφορετική οπτική γωνία, κάνοντας χρήση των υλικών που αντιπροσωπεύουν τη δική του δημιουργική ταυτότητα.
Ανάμεσα στα έργα που ξεχώρισα βρίσκεται το Hydra Diptych (1991) του Brice Marden, το οποίο -όπως μπορεί ήδη να καταλάβατε- εμπνέεται από την πολυσύνθετη φύση του νησιού της Ύδρας. Ελικοειδείς καλλιγραφικές γραμμές περιπλέκονται σε γήινα και διαυγή χρώματα, διαμορφώνοντας μια “οργανική” σύνθεση που παραπέμπει στο φως, τη θάλασσα και τα βουνά του νησιωτικού τοπίου.
Άλλο έργο που μου τράβηξε την προσοχή είναι το Untitled (1951) του Jackson Pollock (βλ. κεντρική φωτογραφία του άρθρου). Πρόκειται για ένα θεσπέσιο παράδειγμα της δουλειάς του δημοφιλούς καλλιτέχνη, όπου φαίνεται ο απαράμιλλος λυρισμός και η εύγλωττη εκφραστικότητα της ιδιοφυΐας του. Tο συγκεκριμένο έργο πρόκειται για ένα από τα απορροφητικά χαρτιά τα οποία ο Pollock έβαζε σε στίβες, στην κορυφή των οποίων άφηνε χρώμα να ρέει, προκειμένου αυτό να διαπεράσει όλα τα στρώματα. Στο τέλος, άφηνε την τύχη να ολοκληρώσει τη δημιουργική διαδικασία.
Θα προσθέσω ως τελευταίο το έργο Trois Danseuses (c.1889) του Edgar Degas, που πραγματεύεται το αγαπημένο θέμα του καλλιτέχνη, το μπαλέτο. Το σκιτσάρισμα που έκανε ο Degas στα παρασκήνια, του επέτρεπε να μελετάει, αφενός τις αυθόρμητες χειρονομίες των χορευτριών που ξεκουράζονταν, αφετέρου τις στιλιζαρισμένες πόζες του κλασικού μπαλέτου. Ο Degas πειραματίστηκε εδώ με διάφορα χρωστικά μέσα, κοσμώντας το έγχρωμο χαρτί του με “πινελιές” από παστέλ, κάρβουνο και κιμωλία.
Άλλες σπουδαίες υπογραφές των καλλιτεχνών που συνθέτουν τη συλλογή, είναι αυτές των Jasper Johns, Mark Rothko, Barnett Newman, Roy Lichtenstein, Joan Miró, René Magritte, Lucian Freud και Pablo Picasso. Παρόλο που τα μηδενικά που συνοδεύουν την αξία των παραπάνω έργων είναι πολλά, αξίζει τα έργα αυτά να προστεθούν στη συλλογή κάποιου που αγαπά την τέχνη.
