Το “αδελφάκι” του Brunello στο Κολωνάκι είναι ένα ιταλικό εστιατόριο με formaggeria και τμήμα delicatessen.
To χωριό Barolo βρίσκεται στους λόφους του Πιεμόντε στη βορειοδυτική Ιταλία και φημίζεται για τα ερυθρά του κρασιά. Από ‘κεί πήρε το όνομά του το ομώνυμο ιταλικό εστιατόριο που έχει ανοίξει εδώ και μερικούς μήνες στη “νέα” αγορά του Ψυχικού, με το μενού να το επιμελείται ο chef Μιχάλης Νουρλόγλου (Premiere, Brunello, Salt).
Το κόκκινο κρασί, τώρα, Barolo έχει αναγνωριστεί ως Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG), παράγεται από την ποικιλία Nebbiolo στις πλαγιές λόφων σε συγκεκριμένες γεωγραφικές ενότητες, ενώ πρέπει να παλαιωθεί για τουλάχιστον 38 μήνες μετά τη συγκομιδή των σταφυλιών, από τους οποίους οι 18 σε ξύλινα βαρέλια. Θα το βρείτε φυσικά στον κατάλογο του deli-store του εστιατορίου και, απ’ ό,τι, πληροφορήθηκα δεν ενδείκνυται μόνο για pairing με κόκκινο κρέας, αλλά συνιστάται και με πίτσα και πάστα…
Έχοντας υπόψη πως το εστιατόριο είναι “αδελφάκι” του καθιερωμένου Brunello στο Κολωνάκι, ήμουν θετικά προϊδεασμένη για νόστιμες comfort food γεύσεις από τη μαμά Ιταλία και αποφάσισα να τις δοκιμάσω at home, όπως επιτάσσει η περίοδος.
Το μενού
Η σαλάτα Burrata με ντοματίνια, παρθένο ελαιόλαδο και ανθό αλατιού ήταν πραγματικά απολαυστική και επαλήθευσε το ρητό “το απλό είναι και το ωραίο”. Η Bolognese ήταν νόστιμη, αλλά η τιμή της όχι απαραίτητα δικαιολογημένη αναλογικά με την ποσότητα.
Σχετικά με την πίτσα, ο chef δημιουργεί pizzetti σε ορθογώνιο σχήμα, έναντι του στρογγυλού που έχουμε συνηθίσει, αλλά δεν αντιλήφθηκα κάποια διαφορά ως προς το μέγεθος. Το pizzetti με mascarpone, αυγό, καπνιστή πανσέτα και σιγοψημένο πράσο ήταν εκρηκτικό και συγχρόνως αρκετό από μόνο του.
Όσο για το pizzetti “prosciutto”, απογοητεύτηκα λίγο όταν είδα πως επρόκειτο για prosciutto cotto (ζαμπόν) και όχι crudo, όπως το είχα φανταστεί. Η περιγραφή στο μενού παραγγελίας μέσω εφαρμογών μπορεί εύκολα να αποπροσανατολίσει, καθότι αναγράφεται “prosciutto” σκέτο, χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση.
Παρόλα αυτά, οφείλω να συγχαρώ το εστιατόριο για την εξυπηρέτηση, αφού με αντιμετώπισαν πολύ φιλικά κατά την επικοινωνία μας την επόμενη μέρα, προβαίνοντας σε διορθωτικές κινήσεις ως προς τη διευκρίνιση και προσφέροντάς μου για την επόμενη παραγγελία ένα pizzetti με prosciutto crudo, όπως το είχα ονειρευτεί!
Η πρόκληση “branding και delivery”
Ομολογώ πως τον “all day wine bistro” χαρακτήρα του εστιατορίου δεν τον αντιλήφθηκα, εφόσον δεν υπήρχε επιλογή κρασιών στο μενού παραγγελίας από εφαρμογές, κάτι που με προβλημάτισε από άποψη branding του εστιατορίου, καθότι έχει όνομα κρασιού. Επίσης, θα έλεγα πως το μενού δεν αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία μιας osteria, η οποία βασίζεται σε πολύ χαμηλές τιμές και basic πιάτα.
Η συγκεκριμένη γευστική δοκιμή με έβαλε σε σκέψεις για το κατά πόσο το ιταλικό “χάνει” πόντους όταν δεν το γεύεσαι στο χώρο του, εκείνη την ώρα. Παράλληλα, επιβεβαιώθηκε το πόσο σημαντικό είναι να διατηρείται αναλλοίωτος ο χαρακτήρας που επικοινωνεί ένα εστιατόριο, ακόμα και μέσα από το delivery.
Σκέφτομαι να κάνω δοκιμή και από κοντά, αφού έμαθα πως διαθέτει formaggeria και τμήμα delicatessen με επιλεγμένα προϊόντα και ετικέτες κρασιού από τον γαλλικό και ιταλικό αμπελώνα.
Άλλα άρθρα της Μαρίας Λουίζας Βαφειαδάκη:
Ekiben: Tο Eισιτήριο για την Ιαπωνία από τον Άρη Βεζενέ
