«Το μέγιστο καλό που μας χαρακτηρίζει είναι το ότι δουλεύουμε για το εφήμερο. Η δόξα και η χαρά διαρκούν τόσο όσο η κάθε δουλειά μας βρίσκεται στην αγορά. Έτσι, δεν θα στήσουμε ποτέ μόνοι μας μνημείο του εαυτού μας». | Γιώργος Βακιρτζής
Όταν η κάμερα παρακάμψει το μεταλλικό διαχωριστικό της πρόσοψης του «Αττικόν», διασχίσει τα καμένα εκδοτήρια και κατέβει τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο άθικτο φουαγιέ του «Απόλλωνα», θα αντικρίσει τα έξι κορνιζαρισμένα έργα/στάδια υλοποίησης δύο πορτρέτων γιγαντοαφισών.
Ύστερα, από την εσωτερική σκάλα υπηρεσίας, θα αναδυθεί, μέσω των παρασκηνίων του «Αττικόν», στο στενάκι που οδηγεί στη Χρήστου Λαδά 11, εκεί όπου επί χρόνια φιλοξένησε το εργαστήρι παραγωγής κινηματογραφικών γιγαντοαφισών του Γιώργου Βακιρτζή (1923-1988).
Μια Ζωή «Γιγαντοαφίσα»
Για τους ανθρώπους του κινηματογράφου και τους σινεφίλ ο Γιώργος Βακιρτζής δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Οι παλιότεροι Αθηναίοι θαύμαζαν κάθε εβδομάδα τις κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες που δημιουργούσε για τις μαρκίζες των κεντρικών κινηματογράφων της πρωτεύουσας και οι νεότεροι τον γνώρισαν από τις εκθέσεις και τις Εκδόσεις των Φίλων της Starlets Collection, που παραχώρησαν και όλες τις φωτογραφίες του άρθρου.
Πρόκειται για αυτόν για τον οποίο η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη είπε: «όταν τα όνειρα διοχετεύονταν σε αίθουσες κινηματογράφων, όταν το δάκρυ “εκείνης” κυλούσε από τα μάτια μας, και το μαχαίρι “εκείνου” σημάδευε την καρδιά μας, η φυγή άρχιζε από το πρώτο εκείνο βλέμμα που ακουμπούσαμε στις τεράστιες ζωγραφιές στην πρόσοψη του σινεμά και που φορές περνάγαμε για να ξαναδούμε. Η φυγή και το όνειρο συνεχίζονται ακόμη για μερικούς. Και κάποιοι ξεχασμένοι ρομαντικοί ψάχνουν ακόμη στο τέλος του έργου για τη μισοσκισμένη γιγαντοαφίσα».
Τέχνη των 7 Ημερών
«Ατελείωτα μέτρα χαρτιού ξεδιπλώνονται και προετοιμάζονται από τον δάσκαλο και τους βοηθούς του», γράφει η θεωρητικός τέχνης Σάνια Παπά, «για να καταληφθούν ελεύθερα και γενναιόδωρα αλλά και με απόλυτη κυριαρχία των μέσων από τις εικόνες ονείρων, αυτές τις υπερμεγέθεις συνθέσεις που ανήκουν νόμιμα στην παγκόσμια αναπαραστατικότητα και στην παγκόσμια αφαίρεση, προαναγγέλοντας συχνά σημαντικές στιγμές όχι μόνο της μεταπολεμικής αλλά και της σημερινής αμερικάνικης και ευρωπαϊκής ιστορίας της ζωγραφικής, κυρίως των χρόνων του ’80 και ’90 (Edward Hopper, Arshile Gorky, Philip Guston, Stuart David, James Rosenquist, Malcom Morley, David Salle, Eric Fischl, Richard Prince κ.ά.)», τοποθετώντας έτσι τους δημιουργούς της «τέχνης των 7 ημερών» στο πάνθεον της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας.
Πληροφορίες
Μέχρι τις 9 Απριλίου 2023 | Καθημερινά (εκτός Τρίτης) 9:00-16:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00-15:00 | Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, οδός Ι. Παπαρρηγοπούλου 5-7, πλατεία Κλαυθμώνος (σταθμός μετρό: Πανεπιστήμιο)
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογραφικό Ταξίδι με τη Μοναδική Nelly’s στο Μουσείο Μπενάκη
Θέατρο και Βιωσιμότητα: Ένα Πείραμα σε Έναν Κόσμο που Εξαφανίζεται
«Τα Πνεύματα του Ινισέριν» ή Γιατί η Στενοκεφαλιά Είναι Καταστροφή
