Είναι γεγονός ότι η διαχείριση ενός παιδιού με ιδιαιτερότητες, όπως είναι ο Κρίστοφερ, ο πρωταγωνιστής του έργου του Simon Stephens “Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα” που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Mark Haddon και ανεβαίνει αυτό τον καιρό στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η εφαρμογή κανενός εγχειριδίου δεν μπορεί να είναι πλήρως αποτελεσματική, όταν υπάρχει ο αστάθμητος ψυχοσυναισθηματικός παράγοντας και όταν το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια που χρειάζεται ένα τέτοιο παιδί.
Η ιδιαιτερότητα του Κρίστοφερ έγκειται στην οξύνοια, στην αυξημένη αντίληψή του για τον κόσμο που τον περιβάλλει και στο έντονο αίσθημα δικαίου που τον διακατέχει. Ο χαρισματικός έφηβος ζει με το σύνδρομο Asperger και ο κόσμος του συγκρούεται με τον κόσμο των ενηλίκων, με τον ίδιο να καταφέρνει να βγει αλώβητος, διατηρώντας την αυθεντικότητα του χαρακτήρα του και την ορθότητα της σκέψης του. Ο φόνος του σκύλου της γειτόνισσας του, 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, για τον οποίο αδίκως ενοχοποιήθηκε ο ίδιος, γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχτεί ένα κουβάρι διαπροσωπικών σχέσεων που στηρίζονται φαινομενικά σε στέρεα θεμέλια.
Το “Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα” καταλήγει να γίνεται μια sold-out παράσταση βάσει του ευαίσθητου περιεχομένου του έργου που απευθύνεται σε κοινό όλων των ηλικιών, αλλά και της καθαρής και συγκινητικής ερμηνείας του Νιάρρου.
Τα προβλήματα συσσωρεύονται και γιγαντώνονται, με την επίλυσή τους να ξεπερνά σε πολυπλοκότητα την εύρεση αυτού που σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα. Μέσω όμως της υπόθεσης του σκύλου, που αναλαμβάνει να διαλευκάνει ο Κρίστοφερ, έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματική διάσταση του κοινωνικού περίγυρου και των αντιλήψεών του, ενώ οι γύρω του καλούνται να αναμετρηθούν με τη διαφορετικότητα του εαυτού τους και του τρόπου που χειρίζονται καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα.
Η σκηνοθετική ματιά του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, σε συνδυασμό με τους μεγάλους κύβους της Μαγδαληνής Αυγερινού στη σκηνή, στοχεύει στην ανάδειξη της κυβικής σκέψης του Κρίστοφερ και του πώς αυτή τροποποιείται όταν έρχονται στο προσκήνιο νέα δεδομένα, τα οποία τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να “κουμπώνουν” με τα προηγούμενα.
Στον ρόλο του Κρίστοφερ ο Γιάννης Νιάρρος δίνει τον καλύτερο του εαυτό, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα, σηκώνοντας το βάρος της παράστασης και αναδεικνύοντας επιτυχώς έννοιες όπως η χαρισματικότητα, η ενσυναίσθηση, η κοινωνικοποίηση και η δόμηση των διαπροσωπικών σχέσεων. Σε αυτό το άτυπο one-man-show του Νιάρρου, το υπόλοιπο καστ της παράστασης αποτελεί το συμβατικό πλαίσιο που περιβάλλει τον πρωταγωνιστή και συμβάλλει καθαρά λειτουργικά στη συνέχιση της ιστορίας, με ερμηνείες που ακολουθούν/διεκπεραιώνουν αυτά που απαιτεί ο κάθε ρόλος, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν.
Το “Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα” καταλήγει να γίνεται μια sold-out παράσταση βάσει του ευαίσθητου περιεχομένου του έργου που απευθύνεται σε κοινό όλων των ηλικιών, αλλά και της καθαρής και συγκινητικής ερμηνείας του Νιάρρου.
