Στη στήλη «Φωτογράφος του Μήνα» αναζητάμε προσωπικές ματιές. Η επιθυμία μας είναι να μοιραστεί μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες του/της, αλλά και να αποκαλύψει τον κόσμο πίσω από τα κλικ της μηχανής του/της. Προσκεκλημένος φωτογράφος για τον Μάρτιο του 2024 είναι ο Αλέξης Βασιλικός.
Ο Αλέξης Βασιλικός είναι εικαστικός φωτογράφος με βάση του την Αθήνα και τη Λέρο.
Η δουλειά του περιστρέφεται γύρω από την περιπατητική φωτογραφία, τον διαλογισμό, το ενεργειακό editing και την αφαίρεση.
Σπούδασε φωτογραφία στη Focus και στην ΑΚΤΟ και Ιστορία της Τέχνης στο DAMS στην Μπολόνια. Από το 2012 είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ψηφιακού περιοδικού καλλιτεχνικής φωτογραφίας Phases Μagazine και συνεργάτης της CAN Christina Androulidaki Gallery.
Οι φωτογραφίες του Αλέξη Βασιλικού που συνοδεύουν τη συνέντευξη είναι μέρος της σειράς «Oceanic», ενός μακροχρόνιου πρότζεκτ που περιστρέφεται γύρω απο το ωκεάνειο αίσθημα. Τις μοιράστηκε μαζί μας με τον τίτλο «Ξέχνα τα Όλα, Κοίτα Μόνο τη Θάλασσα».
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Δεν ξέρω, μπορεί να είναι οτιδήποτε, είναι κάπως σαν ένα κάλεσμα και η φωτογραφία έρχεται σαν μια άμεση ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα. Κάποιες φόρες προϋπάρχει μια ιδέα και η εικόνα υλοποιείται μετά, αλλά και στις δύο περιπτώσεις ο λόγος, στην ουσία, είναι άγνωστος. Μπορεί να πει κανείς ότι μέσα από τη φωτογραφία η συνείδηση απολαμβάνει να βλέπει τις αντανακλάσεις της και ενίοτε να χάνεται μέσα σε αυτές.
Υπάρχουν φωτογράφοι με φιλοσοφικό ταμπεραμέντο και φωτογράφοι που δεν τους ενδαφέρει καθόλου η φιλοσοφία. Δεν είναι αναγκαστικά συνδεδεμένη η πρακτική της φωτογραφίας με τη φιλοσοφία. Αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο μιλώντας, νομίζω ότι τόσο η φιλοσοφία όσο και η καλλιτεχνική πρακτική υπηρετούν την ίδια λειτουργία, τη διάλυση της ταύτισης με τη μορφή.
Ένα κλικ μπορεί να διαρκεί μόνο μια στιγμή, αλλά αυτή η στιγμή συμβαίνει μέσα στο άχρονο και αυτό είναι κάτι που αποκαλύπτεται μέσα από την καλλιτεχνική πρακτική.
Θα θέλατε μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Έχω μόνο μία μηχανή, τη Fuji XΤ3. Μου αρέσει ο μινιμαλισμός, όχι μόνο ως αισθητική αλλά και ως τρόπος ζωής, δεν θέλω να έχω πολλά πράγματα, προσπαθώ να ζω με τα απολύτως αναγκαία.
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Ναι, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε ανάλογα με την τεχνολογία που χρησιμοποιούμε, αλλά αυτό μου φαίνεται λίγο δευτερεύον. Το ουσιαστικό είναι για μένα η κατάσταση της συνείδησής μας. Όσο πιο κοντά στην πηγή είμαστε τόσο πιο πηγαία και ουσιαστική είναι και η έκφρασή μας.
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Απαραίτητο είναι κάτι αν το χρειάζεσαι, οπότε όχι, δεν θα έλεγα ότι είναι απολύτως απαραίτητη η ψηφιακή επεξεργασία. Έχω φίλους φωτογράφους που χρησιμοποιούν τεχνικές του 19ου αιώνα και για αυτούς η ψηφιακή επεξεργασία δεν είναι τόσο καθοριστική.
Όσον αφορά τη δική μου δουλειά, ναι, έχει καθοριστικό ρόλο και κάποια έργα που φτιάχνω τα τελευταία χρόνια έχουν ως θέμα τους την ίδια την επεξεργασία της εικόνας. Γενικά η ψηφιακή τεχνολογία μου αρέσει πολύ και νιώθω άνετα με την «εξαΰλωση» της εικόνας που έχει φέρει. Έχει κάνει προφανές ότι οι εικόνες είναι πιο κοντά στο τίποτα απ’ ό,τι στο κάτι.
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Κυρίως τυπώνω για εκθέσεις και για να δοκιμάσω καινούργια υλικά εκτύπωσης.
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Αγαπάω πολύ τη δουλειά των: Saul Leiter, Luigi Ghirri, Wolfgang Tillmans, Masao Yamamoto, Paul Fraser, Jorge Sasse, Harry Callahan και Rinko Kawauchi.
Όσον αφορα τους νεότερους, τα τελευταία χρόνια συνεκδίδω ένα ιντερνετικό περιοδικό καλλιτεχνικής φωτογραφίας, το Phases Magazine, όπου μοιράζομαι κάποιες απο τις δουλειές που με συγκινούν. Μπορείτε να το δείτε εδώ.
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους» ή τι;
Πριν από κάποια χρόνια είχα γράψει αυτή τη σημείωση: «Photography is intimacy with nothingness».
Για μένα η φωτογραφία συνδέεται με την πνευματική άσκηση, τη βλέπω σαν μια μορφή διαλογισμού. Είναι ένας τρόπος που βρήκε ο οργανισμός μου για να σταματήσει την άσκοπη σκέψη και να ησυχάσει.
Η φωτογραφία ως μέσον, είναι ένα είδος «χαμαιλέοντα», αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον και την πρόθεση.
Δεν θα έλεγα οτι η πραγματικότητα είναι εικόνα, η πραγματικότητα είναι πέρα από τον κόσμο των μορφών, αλλά η εικόνα έχει τη δύναμη, κάποιες φορές, να φέρει τη συνείδηση πίσω σε αυτήν την αναγνώριση του άμορφου.
* Περισσότερες φωτογραφίες του Αλέξη Βασιλικού μπορείτε να δείτε εδώ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Τατιάνα Μαυρομάτη
Φωτογράφος του Μήνα | Παύλος Παυλίδης
