Φρικτόν Πράγμα Αυτός ο Θουκυδίδης

Στη σημερινή ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, γίνεται ολόκληρη θεωρητικοποίηση της άποψης για συνοπτική διδασκαλία της ιστορίας, για να μην έχουν κενά οι μαθητές στη “γραμμή του χρόνου”. Είναι άραγε αυτό το κίνητρο ή απλώς βολεύει τους συνδικαλιστές να υπάρχει λιγότερη ύλη και περισσότερη παπαγαλία;

Δεν είναι εύκολο πράγμα άλλωστε να διδάσκεις π.χ. Πελοποννησιακό Πόλεμο, που καταδικάζεται με τις αλλαγές αυτές σε συνοπτική διδασκαλία. Φρικτόν πράγμα αυτός ο Θουκυδίδης, με τη στρυφνή αντικειμενικότητά του και την αναλυτική του παράθεση, απαιτεί από διδάσκοντες και διδασκόμενους, αν σοβαρά ασχοληθούν, να αναπτύξουν κρίση.

Πάρτε για παράδειγμα τις αδυναμίες της δημοκρατίας και των ηγετών της, το βασικό δίδαγμά του.

Συνοπτικά θα διδάξεις πώς ο βυρσοδέψης Κλέων παρέσυρε το Δήμο να μην αποδεχθεί ευνοϊκή ειρήνη;

Συνοπτικά πώς ο Αλκιβιάδης προδόθηκε από το Δήμο(υπόθεση των κεφαλών του Ερμή) και τον πρόδωσε, αναλαμβάνοντας στρατηγικός σύμβουλος των Σπαρτιατών;

Συνοπτικά τον κυνισμό στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων (“Κι εμείς λοιπόν δεν θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους […] ή ότι δεν μας κάματε κανένα κακό […] αφού ξέρετε ότι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται”);

Συνοπτικά τη δικαστική δολοφονία των νικητών Αθηναίων στρατηγών στις Αργινούσες, από την Εκκλησία του Δήμου;

Δυστυχώς, υπάρχουν δύο τρόποι να διδάξεις ιστορία. Με πάθος, από τις πηγές, και δίνοντας έμφαση στη πολυπλοκότητα των ανθρώπων και των κοινωνιών ή καθόλου. Τα υπόλοιπα είναι για να πετάνε σαΐτες οι μαθητές ή να παίζουν με τα κινητά τους.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
The Rest is History
The Rest is History

Έλληνας που ζούσε στην Αντιόχεια στα τέλη του 5ου αιώνα και θεωρείται ο τελευταίος ιστορικός της αρχαιότητας. Χάρη σ’ αυτόν (δεν ήταν χριστιανός), έχουμε μια πολύ περισσότερο αντικειμενική εικόνα της ιστορίας του Ιουλιανού, στον οποίο είναι αφιερωμένο μεγάλο μέρος του έργου του που έχει διασωθεί. Αν και έγραφε στα λατινικά, ήταν ο τελευταίος ακόλουθος της παράδοσης του Θουκυδίδη και των άλλων μεγάλων Ελλήνων ιστορικών, που θεωρούσαν ως βάση της ιστορίας την αλήθεια και την αναζήτηση της αντικειμενικότητας. Η ιστορία στους αιώνες που ακολούθησαν βυθίζεται και δίνει τη θέση της στην θρησκευτικά φορτισμένη χρονογραφία.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τα σημαντικότερα νέα της ημέρας, στο inbox σου κάθε μεσημέρι!

ΕΓΓPΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER

+