Γιατί Αξίζει να «Διαβάζω για τους Άλλους»;

Τα βιβλία έχουν δύναμη. Είναι «θησαυροί» γνώσεων και «μικροί κόσμοι». Μας εμπνέουν, μας χαλαρώνουν, μας συγκινούν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

Ωστόσο η εμπειρία της ανάγνωσης δεν είναι δεδομένη για όλους. Οι άνθρωποι με προβλήματα ή απώλεια όρασης, οι εντυπο-ανάπηροι συνάνθρωποί μας, οι ηλικιωμένοι, δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στο αγαθό του βιβλίου.

Αυτό το κενό προσπαθεί να καλύψει ο οργανισμός «Διαβάζω για τους Άλλους», που από το 2015 δραστηριοποιείται στην ηχογράφηση, παραγωγή και διάθεση λογοτεχνικών ακουστικών βιβλίων για τυφλούς και εντυπο-ανάπηρους συμπολίτες μας.

Και όχι μόνο. Μέσω ζωντανών λογοτεχνικών αναγνώσεων υποστηρίζουν ψυχοσυναισθηματικά ηλικιωμένους ενώ –με κάθε ευκαιρία– ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν το ευρύ κοινό για τη δράση τους και το κοινωνικό πρόβλημα της μη ισότιμης πρόσβασης όλων στη γνώση και τη μάθηση.

«Θέλουμε μια κοινωνία που να αγκαλιάζει και να αποδέχεται τον άλλο χωρίς οίκτο, ισότιμα».

Η προσπάθειά τους έχει ήδη φέρει καρπούς. Μετρούν 5.074 μέλη, 487 ενεργούς εθελοντές, ενώ έχουν ήδη προσφέρει 13.632 σελίδες προσβάσιμου ακουστικού υλικού σε όσες και όσους το έχουν ανάγκη.

Είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με την Αργυρώ Σπυριδάκη, ιδρύτρια και διευθύντρια του «Διαβάζω για τους Άλλους», η οποία μας σύστησε τον οργανισμό και τη δράση του και μας εξήγησε γιατί πιστεύει δυνατά πως «ό,τι αρχίζει εδώ, αλλάζει τον κόσμο!»

Το «Διαβάζω για τους Άλλους» γεννήθηκε έτσι ακριβώς όπως το λέτε, ως μια ιδέα μέσα από μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου, τον Θοδωρή, ο οποίος είναι εκ γενετής τυφλός. Μιλούσαμε περί λογοτεχνίας όταν του πρότεινα να διαβάσει ένα βιβλίο, συγκεκριμένα «Το Σπίτι του Ύπνου» του Jonathan Coe. Τότε ο Θοδωρής μου είπε «ξέρεις, θα ήθελα πάρα πολύ να το διαβάσω, γενικά έχω διαβάσει Coe, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπάρχει στην ακουστική βιβλιοθήκη των τυφλών». Σοκαρίστηκα. Νόμιζα πως όλα τα βιβλία που υπάρχουν σε έντυπη μορφή για εμάς τους βλέποντες εκδίδονται και σε γραφή Βraille για τους μη βλέποντες.

Όταν μου είπε ο Θοδωρής «φυσικά θα μου το διαβάσεις», γύρισα σπίτι μου και το κατέβασα από τη βιβλιοθήκη για να δω τον αριθμό των σελίδων του. Άρχισα να σκέφτομαι πόσο χρόνο θα μου πάρει για να το διαβάσω, πώς θα του το διαβάσω, αν θα του το διαβάσω τηλεφωνικά ή θα πάμε κάπου ένα διήμερο να το διαβάσω όλο μαζί. Τέλος πάντων, σκεφτόμουν διάφορα πράγματα και μετά σκέφτηκα ότι, εντάξει, εγώ να μπω στη διαδικασία και να αφιερώσω χρόνο για να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Μήπως όμως θα μπορούσα να το ηχογραφήσω προκειμένου να μείνει ως παρακαταθήκη και στην ακουστική βιβλιοθήκη των τυφλών;

Και κάπως έτσι, τόσο απλά, σκέφτηκα ότι αν εγώ είμαι διατεθειμένη να το κάνω αυτό, ίσως να είναι και άλλοι άνθρωποι. Έτσι έφτιαξα μια σελίδα στο Facebook, την ονόμασα «Διαβάζω Για Τους Άλλους», και κάλεσα εθελοντές-αναγνώστες για να ηχογραφήσουν βιβλία προκειμένου να εμπλουτιστεί η ακουστική βιβλιοθήκη των τυφλών.

«Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού που κάνουμε, και σε οργανωτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο δράσεων, το κάνουμε σε συνεργασία με τους εθελοντές μας».

Αυτό στη συνέχεια πήρε διαστάσεις. Άρχισε να με καλεί κόσμος στο τηλέφωνο και να μου λέει «φανταστική ιδέα, δεν το ’χα σκεφτεί, θέλω και εγώ να βοηθήσω!». Και έτσι μαζεύτηκε μια μεγάλη ομάδα εθελοντών, τέτοια ώστε να μην μπορώ να τη διαχειριστώ τηλεφωνικά ή μέσα από τα social media. Οπότε, αναγκάστηκα να κάνω την πρώτη διά ζώσης συνάντηση εθελοντών τον Ιανουάριο του 2015, προκειμένου να εξηγήσω από κοντά την ιδέα μου, το όραμά μου, το πώς το σκεφτόμουν. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το «Διαβάζω για τους Άλλους».

Πότε κάνατε την πρώτη ηχογράφηση και ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που ηχογραφήσατε;

Από την ιδέα μέχρι την υλοποίηση, όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει μια απόσταση, δεν είναι «ένα τσιγάρο δρόμος». Θέλω να πω ότι το «Διαβάζω για τους Άλλους» οργανώθηκε πολύ άμεσα, γιατί υπήρχαν πάρα πολλοί εθελοντές οι οποίοι το στήριξαν και το στηρίζουν ακόμα και σήμερα. Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού που κάνουμε, και σε οργανωτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο δράσεων, το κάνουμε σε συνεργασία με τους εθελοντές μας. Ωστόσο, για να φτάσουμε να ηχογραφήσουμε το πρώτο μας βιβλίο πέρασαν περίπου 2 χρόνια.

Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που ηχογραφήσαμε, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι ήταν κάποιο πανεπιστημιακό σύγγραμμα που μας είχε παραγγείλει τυφλός φοιτητής. Προτάσσαμε τα πανεπιστημιακά βιβλία, με δεδομένο ότι τα χρειάζονται φοιτητές και φοιτήτριες για να σπουδάσουν, να αποφοιτήσουν κ.λπ. Δεν έχουν αλλιώς τη δυνατότητα να τα διαβάσουν, οπότε ναι, θυμάμαι ότι ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε πανεπιστημιακά βιβλία. Θυμάμαι ότι ήταν βιβλίο που μας ζήτησαν από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, πιθανότατα να ήταν ένα βιβλίο ψυχολογίας, αλλά η πρώτη ηχογράφηση ήρθε περίπου 1,5 με 2 χρόνια μετά την ίδρυση του οργανισμού, καθώς χρειαζόταν χρόνος για τη διαδικασία.

Θέλαμε η ηχογράφηση να έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο αυτό το βιβλίο, το παραγόμενο ακουστικό προσβάσιμο βιβλίο, που είναι προφανέστατα πάρα πολύ σημαντικό, αλλά και μεγαλύτερο αντίκτυπο, να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει και να αλλάξει σιγά σιγά την κουλτούρα της κοινωνίας, ώστε να γίνει πιο συμπεριληπτική.

Όταν ξεκινήσαμε το «Διαβάζω για τους Άλλους» καταλαβαίναμε, και από τη δική μου εμπειρία, ότι πάρα πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει με την προσβασιμότητα στα βιβλία, τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που δεν βλέπουν, με το πώς διαβάζουν, με το πώς ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, ποια είναι τα εμπόδια που συναντούν και τους αποτρέπουν να σπουδάσουν.

Οπότε, θέλαμε να βάλουμε κόσμο, απλούς πολίτες, μέσα στο στούντιο ηχογράφησης προκειμένου να δουν οι ίδιοι πώς είναι να ηχογραφείται ένα βιβλίο, πόσο εύκολο, πόσο δύσκολο, ποιες είναι οι απαιτήσεις, πόσο χρόνο και κόστος μπορεί να πάρει αυτό. Έτσι εφηύραμε τη δική μας διαδικασία ηχογράφησης, η οποία περιλαμβάνει τα εξής στάδια.

Αρχικά, αξιολογούμε τις φωνές των εθελοντών-αναγνωστών. Η αξιολόγηση γίνεται από τρεις τυφλούς αξιολογητές, χρήστες ακουστικών βιβλίων. Αυτοί που περνάνε είναι πολλοί λίγοι: περίπου δύο στα δέκα άτομα. Έπειτα, τα άτομα αυτά μπαίνουν σε διαδικασία εκπαίδευσης, η οποία είναι απαιτητική και κρατάει κάποια Σαββατοκύριακα. Μετά μπαίνουν στο στούντιο, όπου κάθε εθελοντής-αναγνώστης δεσμεύεται στην πραγματικότητα να ηχογραφήσει τουλάχιστον ένα βιβλίο, το οποίο μάλιστα δεν επιλέγει, δηλαδή δεν επιλέγει αν θα είναι ποίηση ή αν θα είναι παιδικό ή πανεπιστημιακό.

«Πάρα πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει με την προσβασιμότητα στα βιβλία, τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που δεν βλέπουν».

Αυτή η διαδικασία ακολουθείται και στα ευρωπαϊκά πρότυπα ηχογράφησης και προφανώς γίνεται με παρουσία ηχολήπτη καθ’ όλη τη διάρκεια της ηχογράφησης. Έπειτα ο ηχολήπτης συνεχίζει με τη διαδικασία της επεξεργασίας και της τελειοποίησης του αρχείου –αυτό που λέμε editing– και στη συνέχεια το παραδίδουμε σε ακουστικές βιβλιοθήκες, οι οποίες είναι δωρεάν και προσβάσιμες σε τυφλά και εντυπο-ανάπηρα άτομα. Αυτή η διαδικασία έχει διαπιστευθεί από ISO, όπως και όλες οι δράσεις του οργανισμού, και σε οργανωτικό επίπεδο και σε επίπεδό προγραμμάτων.

Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα βιβλία που θα ηχογραφήσετε;

Δεν τα επιλέγουμε εμείς, τα επιλέγουν οι άνθρωποι που τα έχουν ανάγκη, τυφλοί και έντυπο-ανάπηροι χρήστες – και να πω εδώ ότι έντυπο-ανάπηρος δεν είναι μόνο ο χρήστης που δεν βλέπει, που έχει δηλαδή μερική ή ολική απώλεια όρασης, είναι και ο χρήστης που έχει αναπηρία στα άνω άκρα, είναι και ο χρήστης που έχει υψηλό βαθμό δυσλεξίας ή άλλες δυσκολίες ανάγνωσης. Οπότε όλοι αυτοί είναι επωφελούμενοι των βιβλίων που παράγουμε.

Τα βιβλία, λοιπόν, μας τα παραγγέλνει αυτός που τα χρειάζεται, τα βάζουμε σε μια διαδικασία παραγωγής, προσπαθούμε κάθε φορά να καλύψουμε το κόστος παραγωγής κάθε βιβλίου και προχωρούμε έπειτα στην υλοποίηση της ηχογράφησης.

Μια φορά τον χρόνο κάνουμε ένα κάλεσμα για εθελοντές-αναγνώστες, ανάλογα με τις ανάγκες και τον προγραμματισμό του οργανισμού, οι οποίοι περνάνε τη διαδικασία αξιολόγησης, την εκπαίδευση και κάποια στιγμή, έπειτα από πολλούς μήνες, φτάνουν στο στούντιο για ηχογράφηση.

Διαβάζω ότι μπορώ να γίνω ανάδοχος ενός βιβλίου, να κάνω δωρεά ή να γίνω μέλος. Μπορείτε να μας πείτε τι σημαίνει η κάθε επιλογή;

Ανάδοχος βιβλίων μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε. Όπως και ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να επιλέξει τον οργανισμό μας για να τον υποστηρίξει οικονομικά, κάνοντας μια δωρεά. Να γίνει κάποιος μέλος είναι, επίσης, ευπρόσδεκτος. Αυτά τα δύο είναι παρόμοια.

Η διαφορά είναι ότι η δωρεά είναι ένα «one off» ποσό, το οποίο ουσιαστικά καλύπτει και γενικότερες ανάγκες του οργανισμού και δράσεις ηχογράφησης και δράσεις θεραπευτικών αναγνώσεων.

Στις δράσεις των θεραπευτικών αναγνώσεων, μαζί με τους εκπαιδευμένους εθελοντές του οργανισμού, υποστηρίζουμε ηλικιωμένους ψυχοσυναισθηματικά: τους κρατάμε συντροφιά διαβάζοντάς τους.

Η αναδοχή βιβλίου έχει την εξής λεπτομέρεια: μπορεί κάποιος να διαλέξει να υιοθετήσει ουσιαστικά το κόστος συγκεκριμένων σελίδων ενός βιβλίου, ώστε αυτό να παραχθεί σε ακουστική μορφή. Οπότε, για παράδειγμα, θα μπορούσε ένας πολίτης να διαλέξει να καλύψει το κόστος 2 σελίδων, 5 σελίδων, 15 σελίδων από ένα βιβλίο για τους επόμενους 15 μήνες, και αυτό ουσιαστικά καταλήγει σε μια επαναλαμβανόμενη συστηματική δωρεά, η οποία αναφέρεται μόνο στο κόστος ηχογράφησης και είναι πάρα πολύ σημαντική. Γιατί, όπως καταλαβαίνετε, μας δίνεται η δυνατότητα να προγραμματίσουμε καλύτερα πόσα βιβλία μπορούμε να ηχογραφήσουμε, δηλαδή το κόστος που έχουμε καλύψει ή πρόκειται να καλύψουμε, καθώς βλέπουμε ότι υπάρχουν επαναλαμβανόμενες δωρεές στο μέλλον.

Ποιο είναι το «δίκτυό» σας, πώς φτάνουν δηλαδή τα βιβλία σας στους ανθρώπους με προβλήματα όρασης ή στα άτομα της τρίτης ηλικίας; Επίσης, ποιες δράσεις σας εστιάζουν στην τρίτη ηλικία;

Στους ανθρώπους που δεν βλέπουν και στους εντυπο-ανάπηρους, όπως ανέφερα και παραπάνω, τα βιβλία φτάνουν με δύο τρόπους: τα πανεπιστημιακά συγγράμματα παραδίδονται στη βιβλιοθήκη Amelib, μια online βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημόνων και της Εθνικής Βιβλιοθήκης προκειμένου να φιλοξενήσει προσβάσιμα πανεπιστημιακά βιβλία για εντυπο-ανάπηρα άτομα.

«Υποστηρίζουμε ηλικιωμένους ψυχοσυναισθηματικά: τους κρατάμε συντροφιά διαβάζοντάς τους».

Σε λίγο καιρό, με την υποστήριξη της AlphaBank, ολοκληρώνουμε τη δική μας πλατφόρμα, όπου θα ανεβαίνει ό,τι παράγουμε: πανεπιστημιακά, λογοτεχνικά και παραμύθια. Στην πλατφόρμα θα έχουν πρόσβαση όλοι οι εντυπο-ανάπηροι χρήστες, προφανώς δωρεάν και προφανώς με την κατάλληλη διαπίστευση για να μπορούν να λάβουν τα προσβάσιμα ακουστικά τεκμήρια χωρίς κόστος.

Όσον αφορά τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Θα σας το πάω από λίγο νωρίτερα. Οι άνθρωποι τρίτης ηλικίας για εμάς είναι και ήταν πολύ σημαντικοί από την αρχή. Δηλαδή, μπορεί οι ηχογραφήσεις να ξεκίνησαν έπειτα από 2 χρόνια αφότου ιδρύθηκε «Διαβάζω για τους Άλλους», όμως οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας υποστηρίχθηκαν από τον πρώτο μήνα σχεδόν του οργανισμού, μέσα από τη μεθοδολογία της βιβλιοθεραπείας.

Αυτό που εμείς έχουμε ονομάσει θεραπευτικές αναγνώσεις, γιατί μέσα στα χρόνια παρατηρήσαμε ότι η συντροφιά που κρατάμε στα ηλικιωμένα άτομα επαναλαμβανόμενα, κάθε εβδομάδα με τους εθελοντές μας, έχει πολύ συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα στην ψυχολογία τους, στα συναισθήματά τους, τους βοηθά να είναι πιο χαρούμενοι, μειώνεται το άγχος και η κατάθλιψη.

Μπορώ να πω ότι επωφελούμενες είναι και οι δύο ομάδες, και οι εθελοντές και οι ηλικιωμένοι. Ας ξεκινήσω όμως από τους εθελοντές. Οι εθελοντές δηλώνουν συμμετοχή, τους εκπαιδεύουμε σχετικά με τη βιβλιοθεραπεία, δηλαδή στο πώς να επιλέγουν τα κατάλληλα αναγνώσματα, ανάλογα με το νοητικό, εκπαιδευτικό, μορφωτικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο των ηλικιωμένων, ώστε αυτά τα αποσπάσματα να αποτελέσουν έναυσμα για μια περαιτέρω συζήτηση, η οποία έχει ως στόχο να ανασύρουν τα ηλικιωμένα άτομα θετικές μνήμες από τη ζωή τους, να αισθανθούν πιο σημαντικοί, ότι φροντίζονται, ότι κάποιος τους νοιάζεται, να νιώθουν, τελικά, λιγότερο μόνοι. Αυτό, λοιπόν, γίνεται κάθε εβδομάδα.

Διαβάζουν είτε εξειδικευμένα, γιατί μπορεί να το ζητήσει κάποιο άτομο ηλικιωμένο ή με αναπηρία, ή κάποιος ασθενής σε νοσοκομείο, ή σε μια δομή που φιλοξενεί χρονίως πάσχοντες. Δηλαδή, πίσω από αυτό υπάρχει μια μεθοδολογία, μια συστηματικότητα, και είμαστε πολύ χαρούμενοι.

Θέλουμε να «ανοίξουμε» πάρα πολύ τις δράσεις μας και να υποστηρίξουμε όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται, ασθενείς και ηλικιωμένους. Μας αφορά και αφορά κι εμένα προσωπικά. Είναι ένα στοίχημα που έβαλα εξαρχής με τον εαυτό μου γιατί αυτό το εμπνευστήκαμε ως ομάδα, αλλά ξεκίνησε και από την προσωπική μου ιστορία.

Στα 18 μου ανεβάσαμε τον παππού μου στην Αθήνα από την Κρήτη, από τον τόπο καταγωγής μου, γιατί είχε καρκίνο. Ο παππούς μου έφυγε μέσα σε λίγους μήνες και η γιαγιά μου έμεινε μόνη της σε ένα διαμέρισμα στον Πειραιά. Εγώ τότε ήμουν γενικά με «τα μυαλά στα κάγκελα», δεν αφιέρωσα τον απαιτούμενο χρόνο προκειμένου να τους κρατήσω συντροφιά, ίσως το πιο σημαντικό στα ύστερα χρόνια, και μιλάμε τώρα για τη γιαγιά που με μεγάλωσε, με ανέθρεψε.

Κατανοώ ότι η Αθήνα είναι δύσκολη, δούλευα προσπαθούσα να χτίσω τη ζωή μου, αντικειμενικά η ζωή στην Αθήνα είναι πολύ δύσκολη για όλους, όμως είναι κρίμα αυτοί οι άνθρωποι να μένουν μόνοι τους. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να τους κρατάμε συντροφιά.

Όσον αφορά τα βιβλία μας, δεν φτάνουν σε ανθρώπους ηλικιωμένους. Ωστόσο, εξετάζουμε τώρα τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε ένα application, πάρα πολύ εύχρηστο και απλό, το οποίο θέλουμε να «φορτώσουμε» με ηχητικά αναγνώσματα και οι ωφελούμενοι, ανάλογα με το νοητικό, εκπαιδευτικό και ψυχολογικό τους επίπεδο, να έχουν τα ηχητικά αυτά αναγνώσματα για συντροφιά. Αυτό σε συνδυασμό, φυσικά, με ό,τι ήδη κάνουμε ή με τη βοήθεια που προσφέρουμε προς ανθρώπους που μένουν σε περιοχές και δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε.

Σε τι διαφέρουν τα δικά σας ηχογραφημένα βιβλία από τα συμβατικά audiobooks και πώς μπορούν να τα προμηθευτούν όσοι και όσες τα χρειάζονται;

Διαφέρουν ως προς τη σελιδοποίηση. Στα βιβλία που ηχογραφούμε για τους μη βλέποντες ουσιαστικά αναφέρουμε την κάθε σελίδα, για να ξέρει ο τυφλός χρήστης σε ποια σελίδα του βιβλίου βρίσκεται. Τα βιβλία μας δεν διαφέρουν στην πραγματικότητα σε κάτι άλλο ως προς την παραγωγή αυτή καθαυτή, αλλά διαφέρουν οι πλατφόρμες στις οποίες ανεβαίνουν τα βιβλία.

«Θέλουμε να “ανοίξουμε” πάρα πολύ τις δράσεις μας και να υποστηρίξουμε όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται, ασθενείς και ηλικιωμένους.

Οι εμπορικές πλατφόρμες είναι μέχρι ένα μεγάλο βαθμό προσβάσιμες, αλλά –απ’ ό,τι με έχουν ενημερώσει οι τυφλοί χρήστες συνεργάτες μου– οι εμπορικές πλατφόρμες δεν είναι 100% προσβάσιμες, ίσως με εξαίρεση την πλατφόρμα της Key Books, στην οποία όμως είχαμε και εμείς συνεισφέρει συμβουλευτικά προκειμένου να γίνει όντως 100% προσβάσιμη.

Σχετικά με τις άλλες εμπορικές πλατφόρμες, η ενημέρωση που έχω είναι ότι δεν είναι 100% προσβάσιμες και αυτή είναι η διαφορά τους από την πλατφόρμα του «Διαβάζω για τους Άλλους», από την οποία θα λαμβάνουν τα βιβλία οι τυφλοί χρήστες.

 Φαντάζομαι πως η πρωτοβουλία «Διαβάζω για τους Άλλους» έχει δεχθεί θερμή υποδοχή από τους ανθρώπους που ωφελούνται από αυτή. Έχετε να μοιραστείτε κάποιο σχόλιο, ή αντίδραση, ή μήνυμα που να σας έχει συγκινήσει ιδιαίτερα;

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε επωφελούμενους και μη βλέποντες, οι οποίοι έρχονται στα γραφεία μας, καθώς και γονείς παιδιών που δεν βλέπουν οι οποίοι μας παραγγέλνουν βιβλία ή παιδικά παραμύθια που, λαμβάνοντάς τα πίσω, μας ευχαριστούν ιδιαίτερα για όλη αυτή τη συνεισφορά.

Από την άλλη πλευρά, ως οργανισμός, ακόμα χτίζουμε τις «γέφυρές» μας με τις κοινότητες που επωφελούνται. Στην πραγματικότητα, νομίζω ότι τα πιο πολλά «ευχαριστώ» τα παίρνουμε από συγγενείς και φίλους τυφλών και ηλικιωμένων ατόμων, ειδικά παιδιών, όμως και από τα ίδια τα τυφλά άτομα όταν αποκτούν πρόσβαση στα βιβλία που μας παραγγέλνουν.

Από τα πιο συγκινητικά μηνύματα είναι αυτά από γονείς παιδιών με αναπηρία όρασης που σπουδάζουν ή που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο. Μας λένε πόσο σημαντικό είναι που υπάρχει το «Διαβάζω για τους Άλλους» και έτσι τα παιδιά τους μπορούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Τι είναι το πλάνο σας για το 2024 και ποιοι οι μελλοντικοί σας στόχοι;

Οι στόχοι μας για το 2024 είναι να συνεχίσουμε την παραγωγή των βιβλίων και να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε όσο περισσότερους ηλικιωμένους και ασθενείς μπορούμε.

Ωστόσο, η στροφή που το «Διαβάζω για τους Άλλους» θα ήθελε να κάνει τα επόμενα χρόνια –κάτι που προέκυψε μέσα από τη μεθοδολογία του theory of change που εφαρμόσαμε– είναι η μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση όσον αφορά την αναπηρία, την τυφλότητα και γενικότερα την αποδοχή του άλλου, του διαφορετικού άλλου.

«Από τα πιο συγκινητικά μηνύματα είναι αυτά από γονείς παιδιών με αναπηρία όρασης που σπουδάζουν ή που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο».

Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ να είμαστε κι εμείς μια από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που θα αλλάξουν ή θα συμβάλουν στην αλλαγή της κουλτούρας, που θα βοηθήσουμε να γίνει η κοινωνία μας πιο συμπεριληπτική, τα σχολεία μας πιο συμπεριληπτικά, χωρίς περιθωριοποιήσεις παιδιών.

Μια κοινωνία που να αγκαλιάζει και να αποδέχεται τον άλλο χωρίς οίκτο, ισότιμα. Οπότε θέλουμε να αρχίσουμε να μιλάμε για τα κοινωνικά στερεότυπα, θέλουμε να μιλάμε πιο ανοιχτά ως οργανισμός για την αναπηρία, θέλουμε να έρθουμε πιο κοντά στις κοινωνικές ομάδες τις οποίες εξυπηρετούμε, θέλουμε να μας εξηγήσουν οι επωφελούμενοί μας τι άλλο χρειάζονται.

Γι’ αυτό, κάνουμε έρευνα με στόχο τη χαρτογράφηση των αναγκών για τη χρήση ακουστικών βιβλίων στην Ελλάδα. Αν θέλετε μπορείτε να την αναδημοσιεύσετε. Θα μας βοηθήσετε πολύ!  [ https://rb.gy/tqtdii ].

Έχουμε δημιουργήσει επίσης ένα σεμινάριο ψηφιακής προσβασιμότητας, στο οποίο εκπαιδεύουμε εταιρείες και εργαζόμενους για το πώς να δημιουργήσουν προσβάσιμες ψηφιακές επικοινωνιακές ροές: από την ιστοσελίδα τους μέχρι τα social media που χρησιμοποιούν ως εταιρείες ή ατομικά. Και εμείς οι ίδιοι, εταιρικά, εκπαιδευόμαστε πάνω σε αυτά τα αντικείμενα. Όλοι οι εργαζόμενοι του οργανισμού και σιγά σιγά και τα μέλη αρχίζουν να μυούνται σε θέματα προσβασιμότητας.

* Περισσότερες πληροφορίες για το «Διαβάζω για τους Άλλους» μπορείτε να βρείτε εδώ.

 

Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:

Ψηφιακή Συμπερίληψη: Πόσο Προσβάσιμα Είναι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης;

Οι Έφηβες Γίνονται «Μικρές Επικίνδυνες»…

Ο Ταλαντούχος, Υπέροχος Κύριος «π»!