Ξεκινάει μια περίοδος που φέρνει τους ανθρώπους κοντά – τουλάχιστον σε δεδομένο χώρο και χρόνο. Στις ΗΠΑ σήμερα γιορτάζουν την Ημέρα των Ευχαριστιών, και τις τελευταίες μέρες διαβάζω άρθρα, γράμματα αναγνωστών, απόψεις που αποπνέουν βαθιά ανησυχία ή ακόμα και τρόμο για το τι θα αντιμετωπίσουν στο οικογενειακό –ή φιλικό, μην ξεχνάμε το Friendsgiving– τραπέζι.
Δημοκρατικοί ψηφοφόροι έμπλεοι πικρίας, αγανάκτησης, οργής ή απογοήτευσης για την εκλογή του Donald Trump. Από την άλλη, οπαδοί του, που νιώθουν ενθουσιασμό, αναμεμειγμένο με την ανάγκη να «πάρουν το αίμα τους πίσω» για την περιθωριοποίηση που πιστεύουν ότι υπέστη το MAGA movement. Και στη μέση, κεντρώοι ψηφοφόροι που έχουν κουραστεί από την τοξικότητα και τον ρεβανσισμό, λαχταρώντας απλώς μια επιστροφή στην κανονικότητα.
Ποιος φταίει για αυτό το κλίμα; Μια ενδιαφέρουσα κοινωνική και πολιτική συζήτηση, που όμως θα ήταν ίσως καλύτερο να μείνει στην άκρη αυτές τις γιορτές.
Εμείς στην Ελλάδα έχουμε ζήσει τους δικούς μας διχασμούς. Το τι ψήφισε κάποιος στο δημοψήφισμα φαινόταν κάποτε καθοριστικό. Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι όσοι επέλεξαν κάτι διαφορετικό μπορούσαν να έχουν σώας τας φρένας ή να είναι καλοί άνθρωποι, με αγάπη για τη χώρα τους και τους γύρω τους. Και πόσο άδικο ήταν αυτό.
Ίσως το τραπέζι των γιορτών να είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τι έχουμε μάθει: ότι οι άνθρωποι δεν ορίζονται από τις απόψεις τους.
Η διχαστική αυτή προσέγγιση είναι βαθιά απάνθρωπη. Όμως, τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει βήματα μακριά από αυτές τις λογικές. Ίσως το τραπέζι των γιορτών να είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε τι έχουμε μάθει: ότι οι άνθρωποι δεν ορίζονται από τις απόψεις τους, ότι οι σχέσεις μας είναι γεμάτες αποχρώσεις, ότι μπορούμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε κάποιον ακόμα κι αν διαφωνούμε μαζί του.
Οι γιορτές μάς προσφέρουν κάτι μαγικό, αν επιλέξουμε να το δούμε έτσι. Είναι μια αφορμή να κατανοήσουμε τον άλλο, να αναρωτηθούμε τι κρύβεται πίσω από τις απόψεις του και, ίσως, να μάθουμε κάτι για εκείνον – και για εμάς τους ίδιους.
Για εμάς, που δεν γιορτάζουμε το Thanksgiving αλλά ετοιμαζόμαστε για τα δικά μας γιορτινά τραπέζια, το μήνυμα είναι σαφές: να μην παρασυρθούμε από τις νέες σειρήνες του φανατισμού που ηχούν στον ορίζοντα. Ας επιλέξουμε, αντίθετα, να γιορτάσουμε την πολυπλοκότητα, την κατανόηση, και την ανθρώπινη σύνδεση. Ίσως έτσι αυτές οι γιορτές να γίνουν πραγματικά αξέχαστες.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Εκλογές ΗΠΑ: Βιαστικές Αναγνώσεις και Απότομες Στροφές
