Γνωρίζετε τον όρο greenwashing; Για να σας βοηθήσω, είναι αποτέλεσμα της ένωσης των λέξεων «green» και «brainwashing».
Χρησιμοποιούμε τον όρο αυτό όταν ένας οργανισμός ή μια εταιρεία ξοδεύει περισσότερο χρόνο και χρήμα προκειμένου να προβάλλει μία (δήθεν) οικολογικά υπεύθυνη εικόνα προς το κοινό παρά για να ελαχιστοποιήσει στην πράξη το αρνητικό περιβαλλοντικό του/της αποτύπωμα. Με άλλα λόγια, αναφέρεται σε ένα δόλιο τέχνασμα μάρκετινγκ που αποσκοπεί στην παραπλάνηση των καταναλωτών, οι οποίοι φαίνεται να προτιμούν να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες από σήματα με (ουσιαστική) περιβαλλοντική συνείδηση.
To Greenwashing στο Επίκεντρο της COP27
«Ήρθε η ώρα να τραβήξουμε μια κόκκινη γραμμή κατά του greenwashing». Με αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα ξεκινάει η έκθεση που παραδόθηκε στον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών António Guterres στην COP27 το πρωί της Τρίτης.
Αποτελούμενη από 17 εμπειρογνώμονες σε θέματα περιβάλλοντος και χρηματοδότησης και υπό την προεδρία της πρώην Καναδής υπουργού Περιβάλλοντος και Κλίματος, Catherine McKenna, η έκθεση της επιτροπής επιδιώκει να περιορίσει τις εταιρικές πρακτικές εξαιτίας των οποίων ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί η εμπιστοσύνη του κοινού. Και διατυπώνει 10 πρακτικές συστάσεις για την ενίσχυση της ακεραιότητας, της διαφάνειας και της λογοδοσίας των μη κρατικών παραγόντων στον αγώνα για το κλίμα.
Μεταξύ άλλων, αυτές περιλαμβάνουν τη δέσμευση για άμεση μείωση των απόλυτων εκπομπών σε ολόκληρη την αλυσίδα αξίας μιας εταιρείας. Καλεί τους μη κρατικούς φορείς να διατυπώσουν δημοσίως σχέδια μετάβασης που δείχνουν τόσο τις βραχυπρόθεσμες περικοπές εκπομπών όσο και τα σχέδια δαπανών που συνάδουν με την επίτευξη των στόχων τους. Η ομάδα εμπειρογνωμόνων συνιστά, επίσης, στις εταιρείες να στραφούν από εθελοντικές πρωτοβουλίες σε κανονιστικές και δεσμευτικές ρυθμίσεις προς την επίτευξη μηδενικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σε εθνικό επίπεδο.
Ο Στόχος του 2025
Κλείνοντας, αν και είναι οι χώρες που πρέπει να αναλάβουν τον ηγετικό ρόλο, η επίλυση της κλιματικής κρίσης δεν εξαρτάται μόνο από αυτές. Οι μη κρατικοί φορείς –η βιομηχανία, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι πόλεις και οι περιφέρειες– διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στο να φτάσουμε τον κόσμο στο «καθαρό μηδέν» το αργότερο μέχρι το 2050. Είτε θα βοηθήσουν στην κλιμάκωση της φιλοδοξίας και της δράσης που χρειαζόμαστε για να εξασφαλίσουμε έναν βιώσιμο πλανήτη είτε θα αυξήσουν σημαντικά την πιθανότητα αποτυχίας.
Ένα όμως είναι σίγουρο: ο πλανήτης δεν μπορεί να αντέξει καθυστερήσεις, δικαιολογίες και, ελπίζουμε επίσημα πια, αναξιόπιστες πρακτικές «greenwashing».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Τι Παρακαταθήκη Θα Αφήσουμε στις Μελλοντικές Γενιές;
