«Θέσεις παρακαλώ!», φωνάζει ο σκηνοθέτης Σταύρος Καραγιάννης, για να ξεκινήσει η γενική πρόβα εν όψει της παράστασης «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη». Η παράσταση ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής στις 22 Μαρτίου και τα έσοδά της διατέθηκαν για την ενίσχυση φιλανθρωπικού σκοπού.
Πρωταγωνιστές της παράστασης είναι νομικοί από την Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων και την Ένωση Ελλήνων Νομικών «e-Θέμις», που αποβάλλουν το ένδυμα του επαγγέλματος για να ενδυθούν εν μέρει οικείους ρόλους, όπως του Επιτρόπου της Επικρατείας, των συνηγόρων (εξαίρετοι οι Ηλίας Αναγνωστόπουλος ως Βαλσαμάκης και Περικλής Κοντόγγονας ως Κλωνάρης), των δικαστών (αδέκαστοι και δίκαιοι ο Γιώργος Πυρομάλλης ως πρόεδρος του δικαστηρίου Πολυζωίδης και ο Δημήτρης Γκαβέλας και ο Νίκος Κοντιζάς, και οι δύο στον ρόλο του δικαστή Τερτσέτη, ο Γιώργος Παπαγιάννης ως δικαστής Δημήτριος Σούτσος, ο Τάσος Τριανταφύλλου ως δικαστής Φραγκούλης, ο Βασίλης Χειρδάρης ως δικαστής Βούλγαρης), των μαρτύρων (συνεπείς στους ρόλους οι Γιώργος Κόσσυφας, Απόστολος Κούρτης, Στρατής Κρητικός, Χρήστος Μαγουλάς, Λάζαρος Μπουικλής Παντελής Μπράτης), του χορού (Ιωάννα Βαρχαλαμά, Ελίνα Γεωργίλη, Στεφανία Γιαννακολουκά, Βασιλική Γούγουλα, Άννα Μπασιάκου, Ηλιάνα Παπαχαραλάμπους, Λυδία Πολυζώη, Αναστασία Σανιδά, Κέρυ Σαπουντζή, Βασιλική Σισμανίδου, Ελεονώρα Φρατζεσκάκη, Δήμητρα Χρυσαΐτη) σε μια αλλιώτικη δίκη, τη Δίκη του Κολοκοτρώνη.
Η καλλιτεχνική πρωτοβουλία της Ένωσης για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης σκοπεύει στην ανάδειξη της ιστορικής-πολιτικής, ηθικής και νομικής σημασίας δίκης δύο εμβληματικών προσωπικοτήτων του Αγώνα, των Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημητρίου Πλαπούτα, που κατηγορήθηκαν, μεταξύ άλλων, για συνωμοσία κατά του Όθωνα.
Στον πυκνό θεατρικό χρόνο της μιάμισης ώρας αναδεικνύεται η δραματική ένταση όλων των ημερών της δίκης, που κορυφώνεται στην ανακοίνωση της ετυμηγορίας.
Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, προβάλλεται θεατρικά η πρώτη «μεγάλη» δίκη της νεότερης Ελλάδας, που διεξήχθη στο Βουλευτικόν του Ναυπλίου, στην οποία κατηγορούμενοι ήταν δύο ηχηρά ονόματα που συνέβαλαν τα μέγιστα στην απελευθέρωση και στην ομόνοια της πατρίδας, με κατηγορίες που δεν ευσταθούσαν, κρινόμενοι ένοχοι για πολιτικά εγκλήματα που δεν διέπραξαν. Οι πολιτικές σκοπιμότητες, τα κομματικά πάθη, οι ξένες δυνάμεις και ο παρεμβατικός ρόλος της πολιτικής εξουσίας στην απονομή της δικαιοσύνης διαφαίνονται μέσα από τη δίκη, ενώ αναδεικνύεται καταφανώς η δύναμη του δικανικού λόγου, η λογική των επιχειρημάτων, το αίσθημα δικαίου και η καθαρή, ελεύθερη συνείδηση.
Η αίσθηση της σύγχρονης δικαστικής αίθουσας, η ορθότητα των επιχειρημάτων, η τυφλή δικαιοσύνη, αλλά και η επιβεβλημένη τελική κρίση εκ των ανωτέρων δυνάμεων, είναι κάποια από τα στοιχεία του έργου που γράφτηκε από το συγγραφικό δίδυμο Ρέππα-Παπαθανασίου χωρίς ίχνος μυθοπλασίας και με χρήση ιστορικών πηγών και τεκμηρίων. Αν και απόντες σκηνικά οι δύο αγωνιστές, τα σύμβολα που τους αντιπροσωπεύουν βρίσκονται στο κέντρο της σκηνής, υπενθυμίζοντας την ύπαρξή τους, ενώ η προσθήκη του γυναικείου χορού δίνει υπόσταση στο αρχαίο ελληνικό δράμα που ξετυλίγεται στη δικαστική αίθουσα.
Στον πυκνό θεατρικό χρόνο της μιάμισης ώρας αναδεικνύεται η δραματική ένταση όλων των ημερών της δίκης, που κορυφώνεται στην ανακοίνωση της ετυμηγορίας, με τη μουσική υπογραφή του Δημήτρη Παπαδημητρίου και τη φωνή των Μ. Μητσιά και Β. Δαβάκη στα μουσικά μέρη. Κορυφαία στιγμή, τα αποσπάσματα από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» του Διονύσιου Σολωμού, που μας υπενθυμίζουν τη διαχρονική ανάγκη για ειρήνη, δικαιοσύνη, ελευθερία και συμπόρευση.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Η Σημασία του Πορτέτου: Από το Λούβρο στην Εθνική Πινακοθήκη
