Η Κάπα Εκδοτική συνεχίζει τις ενδιαφέρουσες εκδόσεις. Ανάμεσά τους, επιλέγουμε τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, με ακόμη ένα ξεχωριστό εξώφυλλο του Ιωάννη Τσίγκα, και τις «17 Κλωστές» του Πάνου Δημάκη, στο οποίο βασίζεται και τηλεοπτική σειρά που θα δούμε τη νέα σεζόν.
Μήδεια του Ευριπίδη | Μτφρ. Στρατής Πασχάλης
Η «Μήδεια» είναι ένα άγριο και γυμνό έργο. Είναι η ιστορία μιας απόλυτης εκδίκησης, η απόλυτη τιμωρία για την απιστία του Ιάσονα. Η μετάφρασή της από τον Στρατή Πασχάλη, χωρίς ποιητικά στολίδια, ρεαλιστική, ωμή και καθημερινή στη βάση της, επιδιώκει μια ανάγνωση του έργου σύγχρονη, που προσπαθεί να διατηρήσει το υψηλό σκηνικό ήθος, ώστε –αν ερμηνευθεί εμπνευσμένα– να μπορεί να απογειωθεί και να μεταδώσει ρίγος τραγικό, επισημαίνοντας την αντοχή της αρχαίας δραματικότητας, ακόμα και σε ένα νατουραλιστικό τώρα.
Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την παγκόσμια πρεμιέρα, στις 21 και 22 Ιουλίου 2023, της «Μήδειας» του Frank Castorff στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου. Στην παράσταση παρουσιάζονται αποσπάσματα της μετάφρασης του Στρατή Πασχάλη.
«Η Μήδεια μου φαίνεται πως ταιριάζει στον Ευριπίδη καλύτερα απ’ όλες τις άλλες ηρωίδες των έργων του. Μόνη, αποκλεισμένη, παράξενη. Οδηγείται στο απονενοημένο. Στο αποτρόπαιο. Κι αντί να τιμωρηθεί, αποθεώνεται. Μήπως πρόκειται για μια καμουφλαρισμένη αλληγορία προς τιμήν όλων εκείνων που γίνονται αποδιοπομπαίοι γιατί δεν μοιάζουν με τους υπόλοιπους; Ξένοι, όχι μόνο φυλετικά, αλλά και πνευματικά», αναφέρεται στον Πρόλογο της έκδοσης.
• Η φιλολογική επιμέλεια είναι της Σωτηρίας Αποστολάκη και ο σχεδιασμός έκδοσης του Ιωάννη Τσίγκα.
17 Κλωστές | Πάνος Δημάκης
Η ιστορία των «17 Κλωστών» βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και διαδραματίζεται στα έτη 1906-1909 στα Κύθηρα. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο Αντώνης, ένας φιλήσυχος τσαγκάρης, πρόσωπο αγαπητό μέχρι τη στιγμή που κατηγορείται ότι έκανε ανήθικες προτάσεις σε μια παντρεμένη πελάτισσά του. Έπειτα από αυτό το περιστατικό, η τοπική κοινωνία τον εξωθεί σε φυγή. Μετακομίζει στον Πειραιά, χωρίς ωστόσο να μπορεί να ορθοποδήσει. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και στη μεγάλη πόλη, αφήνοντας τον Αντώνη οργισμένο και πικραμένο απέναντι στον κόσμο. Μην μπορώντας να διαχειριστεί τον θυμό του, αποφασίζει να επιστρέψει στα Κύθηρα και να πάρει εκδίκηση.
«Τότε κατέβηκαν από τον ουρανό οι δεκάδες ιστορίες που ο Καστελάνης είχε ακούσει στη φυλακή, στο λιμάνι και τα καταγώγια. Σαν πύρινες γλώσσες σε μια δαιμονική επιφοίτηση έμπαιναν στο μυαλό του οι ζωές των ανθρώπων που είχε γνωρίσει. Με αστραπιαία ταχύτητα φίλτραρε με τον νου του τις πιο σκληρές και άδικες. Πόρνες, χαμίνια, μικροαπατεώνες, όλοι όσοι είχαν δει το απάνθρωπο πρόσωπο της κοινωνίας που τους είχε οδηγήσει σε μια ζωή φτώχειας, εγκλήματος και αποκλεισμού, χωρίς να την έχουν πραγματικά επιλέξει οι ίδιοι. Οι γλώσσες έγλειφαν κάθε χαραμάδα του μυαλού του και του ψιθύριζαν σαν Σειρήνες: “Εκδικήσου!”
Άρχισε να ψιχαλίζει. Οι λεπτές στάλες της βροχής δρόσισαν τον Καστελάνη μέσα στην κάψα του φονικού. Αναμείχθηκαν με τον ιδρώτα του και κυλούσαν επάνω στο πρόσωπό του, γεμίζοντάς το με φρικιαστικές χωμάτινες ραβδώσεις από τη σκόνη που είχε καθίσει πάνω του όσο περπατούσε στις ερημιές. Η όψη του έγινε πιο τρομακτική.
Τώρα χόρευε μες στην ψιχάλα έναν απόκρυφο δαιμονικό χορό. Τα ουρλιαχτά και ο απαλός ήχος της βροχής ήταν η μουσική στον χορό του. Δεν χτυπούσε πλέον στο ψαχνό, όμως το διασκέδαζε αφάνταστα. Οι γλώσσες στο μυαλό του τον επευφημούσαν και του έλεγαν να συνεχίσει με το ίδιο πάθος».
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Χανιά, Όμορφη Πόλη | Ένα Ταξίδι στον Χρόνο
