Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στις καλοκαιρινές αναμνήσεις που συνδέονται με το κρασί, με περισσότερες προτάσεις από φίλους και αναγνώστες της αθηΝΕΑς.
Κατερίνα Μιχαλιτσιάνου
Event Manager
Όταν ακούς τη λέξη κρασί, αμέσως έρχονται στο νου εικόνες με φίλους, καλό φαγητό, ζεστασιά και χαμόγελο. Κάπως έτσι συνέβη και στη δική μου περίπτωση απλά με μερικές διαφορετικές πινελιές.
Ως λάτρης της φύσης, λίγο καιρό πριν, ονειρεύτηκα έναν βραδινό περίπατο στο βουνό με αγαπημένους φίλους. Ο περίπατος αυτός, όσο τον σκεφτόμουν, γινόταν πιο μαγικός αν κατέληγε σε οδοιπορικό, με το φως της Πανσελήνου για συντροφιά σ’ ένα βατό κι εύκολο μονοπάτι του Πεντελικού όρους που γνωρίζω και προσφέρει “στο πιάτο” τη θέα όλης της πόλης. Της Αθήνας. Γνωρίζοντας πως σε ένα μεγάλο ποσοστό φίλων θα ακουγόταν λίγο σαν τρέλα, απευθύνθηκα στους κατάλληλους που θα εκτιμούσαν την ιδέα και θα την εμπλούτιζαν.
Πράγματι, μια εκπληκτική νύχτα με Πανσέληνο, ξεκινήσαμε για ένα οδοιπορικό που έμελλε να μας μείνει αξέχαστο.
Μια ημέρα πριν αποφασίσαμε να προσθέσουμε και την εμπειρία ενός πικ νικ κάτω από αυτές τις όμορφες συνθήκες. Έτσι, ο καθένας φρόντισε να φέρει κι από κάτι για να μοιραστεί σωστά το βάρος που θα κουβαλούσαμε, αλλά και για να απολαύσουμε την κάθε στιγμή.
Το πικ νικ μας εκείνη την Πανσέληνο είχε κρασί “Kτήμα Άλφα”, Syrah-Ξυνόμαυρο και Merlot, το οποίο απολαύσαμε με cranberries, τυρί γραβιέρα Ζηρός Πρεβέζης και διάφορα άλλα καλούδια, ενώ δεν μπορούσε να λείπει η καλή μουσική.
Όταν τέλειωσε το κρασί, το είχαμε ευχαριστηθεί όλοι τόσο πολύ που λέγαμε να ήταν κι άλλο…
Σε αυτές τις στιγμές, και στους φίλους μου που εμπιστεύονται την τρέλα μου, εύχομαι στην υγειά μας.
Sophie Renard
Στέλεχος της Γαλλικής Πρεσβείας
Ένα κρασί με γεύσεις και ιστορία: το 1930, με απόφαση του Βαρόνου Philippe de Rothschild, μέρος του κόκκινου κρασιού το διάσημο Terroir του Μπορντό που παράχθηκε από το Domaine du Château Mouton-Rothschild, έγινε πιο προσιτό σε γεύση και λιγότερο ακριβό, για να μπορεί να φτάσει σε περισσότερους, και έτσι να εξελιχθεί σε ένα από τα δημοφιλέστερα στον κόσμο.
Ο νεότερος της οικογένειας, ο βαρόνος Rothschild, βάφτισε αυτό το νέο κρασί “Mouton Cadet”. Τα πρώτα χρόνια παραγόταν αποκλειστικά στο κτήμα, στους δήμους Pauillac, St Estèphe και στα υπόλοιπα Haut Médoc. Αυτό το νεότερο “δεύτερο κρασί” από το Mouton έγινε γρήγορα ένα επώνυμο κρασί. Αποτελούμενο από κρασιά από τις πολλές κοινότητες του αμπελώνα του Μπορντό, πέρασε το 1936 κάτω από το AOC Bordeaux. Με αυτό το όνομα, το κόκκινο κρασί ήρθαν να το συμπληρώσουν το λευκό και το ροζέ το 1970, με το Mouton Cadet Blanc και στη συνέχεια το Mouton Cadet Rosé.
Η κόρη του Βαρόνου Rothschild, Philippine, συνέχισε το έργο του πατέρα της, προωθώντας το κρασί του οίκου ακούραστα στις πέντε ηπείρους και έφτασε το Mouton Cadet να είναι η πρώτη μάρκα Bordeaux σε πωλήσεις στον κόσμο. Είναι αυτή που το 2004 έδωσε μια νέα κατεύθυνση στο Cadet Mouton, με στρογγυλό και πιο φρουτώδες στιλ, όλα σε ένα νέο μπουκάλι του οποίου το σχέδιο φέρει την υπογραφή της.
Μετά το θάνατό της το 2014, τα τρία της παιδιά τη διαδέχτηκαν για να διαιωνίσουν το πνεύμα της οικογενειακής επιχείρησης. Τα κρασιά αυτά προκύπτουν από μια εξαιρετικά αυστηρή επιλογή αμπελώνων και μια τέλεια τεχνική ανάμειξης, η οποία αποτελεί παγκόσμια αναφορά για τα κρασιά του Μπορντό, με την Ονομασία d’Origine Contrôlée. Καλύπτει, όπως καταλαβαίνετε, όλες τις επιθυμίες.
Λουκάς Γ. Κατσώνης
Eκδότης www.foreignaffairs.gr
Επειδή το κρασί για μένα είναι περισσότερο το μέσον και όχι ο στόχος, φροντίζω πάντα να το συνδυάζω είτε με καλή παρέα, είτε με καλές σκέψεις (χωρίς να παραγνωρίζω και την απόλαυση που προσφέρει και μια καλή μαγειρική!).
Γι’ αυτό μου αρέσουν τα κρασιά του Μυλοπόταμου, από το Άγιον Όρος. Είναι φτιαγμένα με αγάπη και μεράκι (το ξέρω από πρώτο χέρι), σε μια υπέροχη ανατολική παραθαλάσσια γωνιά του Άθω, με καλό χώμα και την απαραίτητη δροσιά του ανέμου.
Προτιμώ τα κόκκινα και χαίρομαι να μην πληρώνω πολλά για ένα καλό κρασί. Γι’ αυτό πίνω το “Μετόχι”, που συντίθεται από τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Merlot και Λημνιό. Το σώμα του είναι στιβαρό, το μπουκέτο πλούσιο, και τα αρώματά του με μεταφέρουν στο Όρος, όπου σύντομα ελπίζω να επιστρέψω για μια ακόμη φορά.
Γιώργος Βελισσάριος
Marketing Communication Consultant / Grape Escape Partner
Υπάρχουν κάποια κρασιά που χωρίς να διεκδικούν το χαρακτηρισμό του “μεγάλου” κατακτούν αθόρυβα το χαρακτηρισμό του “διαχρονικού”. Ένα τέτοιο καθημερινό, ήσυχο, αλλά σταθερά απολαυστικό κρασί είναι ο λευκός “Ορεινός Ήλιος” του Semeli Estate.
Εδώ το λουλουδάτο και άκρως καλοκαιρινό Μοσχοφίλερο συναντά το κοσμοπολίτικο και εκρηκτικό αρωματικά Sauvignon Blanc και φέρνουν στο ποτήρι μας ένα κρασί με αρώματα λεμονιού, πεπονιού και τριαντάφυλλου, με μεταλλικότητα και υπαρκτή οξύτητα.
Ο λευκός Ορεινός Ήλιος είναι κατά τη γνώμη μου ένα κρασί που μπορεί -επάξια και σταθερά- να συντροφεύσει τις καθημερινές μας στιγμές με τους δικούς μας ανθρώπους, που συχνά για πολλούς από εμάς αποτελούν ό,τι σημαντικότερο έχουμε.
Νεκταρία Λιακοπούλου
Account Manager
Το ανακάλυψα σε μια μια κάβα που στηρίζει με πάθος τα ελληνικά κτήματα, πολλά από τα οποία δεν είναι τόσο εμπορικά, αλλά αρκετά απ’ αυτά αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη. Η “Verdea”, ένα κρασί με ονομασία κατά παράδοση του κτήματος Γράμψα, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο, είναι ένα από αυτά που ξεχώρισα.
Πολυποικιλιακό, φρουτώδες, με βενετσιάνικες επιρροές. Αρκεί να είσαι wine lover και όχι wine expert για να ξαφνιαστείς ευχάριστα με την ένταση των εσπεριδοειδών, τις νότες βανίλιας και το spicy τελείωμα από την πιπεράτη αίσθηση του τζίντζερ.
Παρότι προτείνεται με ψάρι, λευκά κρέατα ή ζυμαρικά, η δική μου εμπειρία το συστήνει μ’ ένα πλατό τυριών ή και μόνο του. Είναι έντονο, αλλά όχι επιθετικό. Εξισορροπεί όμορφα τις ποικιλίες και σε προκαλεί να απολαμβάνεις την κάθε γουλιά. Δοκιμάστε το μία βραδιά κάτω από το φεγγαρόφωτο, συζητώντας για το αν το κρασί το ανακάλυψαν οι άνθρωποι ή οι θεοί.
Χρήστος Τουλούπης
Iδιοκτήτης, Larose Pizza La Pasteria
Σε ένα από τα τραπέζια που δημιουργούμε με τον Εμποροεπαγγελματικό Σύλλογο Γουμένισσας για να προβάλλουμε την περιοχή μας, με καλεσμένους Έλληνες και ξένους επισκέπτες, πρότεινα το ροζέ κρασί από το Οινοποιείο του Βαλτάρα, που είναι ένα από όσα δραστηριοποιούνται στη Γουμένισσα – όλα τους με μεγάλη επιτυχία.
Η χαρά όλων ήταν έκδηλη, ειδικά όταν οι φιάλες άδειαζαν, συνοδευόμενες από τυριά ωρίμανσης που κι αυτά έχουν καταγωγή από το νομό και την περιοχή μας. Είναι πολύ όμορφο να νιώθεις περήφανος για τα προϊόντα του τόπου σου, που μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές μας σε όλο τον κόσμο.
Το φιλικό προς τον ουρανίσκο, με ελαφριά οξύτητα και πλούσια φρουτώδη αρώματα, ροζέ κρασί μας πρόσφερε ένα ωραίο οινικό ταξίδι. Με την ποικιλία Νεγκόσκα που βγαίνει μόνο στη Γουμένισσα και με Μοσχάτο δημιουργήθηκε ένα κρασί ιδανικό για όλες τις εποχές.
Αγγελική Καραγκούνη
Content Manager, ΣΕΤΕ
Το Ληξούρι της Κεφαλονιάς γέννησε δύο μεγάλες μου αγάπες: έναν μοναδικό husband κι ένα μοναδικό κρασί, το Οργίων του Ευρυβιάδη Σκλάβου. Εδώ θα μοιραστώ insights κυρίως για το Οργίων. Με μάγεψε το υπέροχο σκούρο κόκκινο χρώμα. Με ταξίδεψε γευστικά μέσα σε κύματα αποξηραμένων σύκων και σοκολάτας. Με αιχμαλώτισαν οι απαλές τανίνες και η αληθινή και μακριά επίγευση. Το Οργίων είναι η πιο υπέροχη μορφή ξηρής Μαυροδάφνης. Αν είναι bio ακόμη μεγαλύτερο το γευστικό κι αρωματικό ταξίδι, Το απολαμβάνω με κάθε είδους κρέας, κάποιες φορές ακόμη και σκέτο, με μισή μπουκιά φρεσκοζυμωμένο ψωμί. Κάτι σα θεία κοινωνία. Κι έτσι θεϊκά κλείνει η μέρα.
Κατερίνα Νικολού
Strategic Communications Consultant
Απρίλιος 1995. Επισκέφθηκα για επαγγελματικούς λόγους την Καστοριά. Η πόλη ντυμένη ακόμη στα λευκά της και ο πάγος να καλύπτει εμφανώς το πάνω μέρος της λίμνης. Το τοπίο ξεχωριστό με την ομίχλη και το κρύο να το κάνουν να μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι.
Ένα όμορφο ζεστό παραδοσιακό κουτουκάκι με τους καλύτερους μεζέδες της περιοχής –όπως μας είπαν- ήταν η επιλογής μας για την ολοκλήρωση της πρώτης μέρας εκεί. Το μενού μικρό, αλλά κάθε περιγραφή ξεχωριστή. Σουφλέ μελιτζάνας με φέτα, γίγαντες Πρεσπών στη γάστρα, πίτα με αρμιά, σαρμάδες Καστοριάς και πολλά άλλα που συμπληρώθηκαν με την επιλογή κρασιού.
Amethystos Fume 1994, κτήμα Κώστα Λαζαρίδη. Εδώ πρέπει να σημειώσω, πως παρόλο που κατάγομαι από οινοπαραγωγική περιοχή, η μοναδική εμπειρία που είχα μέχρι τότε με το κρασί, ήταν αυτό που έφτιαχνε ο παππούς μου στα μεγάλα ξύλινα βαρέλια του υπογείου. Όταν ήπια την πρώτη γουλιά ένιωσα πως γεύτηκα κάτι μαγικό! Αρώματα να ξεχειλίζουν και μία υπέροχη γεύση που με άφησε κυριολεκτικά άφωνη. Δεν το χόρταινα… Κάθε μπουκιά και κάθε νέα γουλιά, ερχόταν να συμπληρώσει τη μαγεία αυτή.
Μια γευστική εμπειρία μοναδική, χαραγμένη στη μνήμη μου για πάντα… και ο Amethystos μέχρι σήμερα μία νέα πρόκληση για μένα!
Επιμέλεια άρθρου: Λευθέρης Πλακίδας & Μαρία Τριτάρη
