Ο Δημήτρης Δημόπουλος επιστρέφει τo Σάββατο 29 Ιανουαρίου με την stand up παράσταση «Καφρόκρεμα», στο Ατλαντίς Classic Cinemas στη Δάφνη.
Κωμικός (όντως), ωραίος τύπος, πνευματώδης, αστείος. Αγχωμένος με τα μαθήματά του. Χαριτολογώντας, ας πούμε ότι αυτός με έστησε στον τοίχο με μια απάντησή του, όμως εγώ κατάφερα να τον αγχώσω με τις εργασίες του για το πανεπιστήμιο. Μια γρήγορη, υβριδική, απολαυστική συνέντευξη, όπως άλλωστε και η παράσταση «Καφρόκρεμα».
Πες μου λίγα πράγματα για σένα. Σπουδές, πορεία, αλλά και για την πρώτη φορά που είπες σε κάποιον/α ότι θες να κάνεις stand up.
Αποφοίτησα από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, σπούδασα στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθηνών (τώρα πια Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής – μεγαλοπιαστήκαμε!), στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας, στο Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων. Και θα σ’ τα λέω «πλήρως», γιατί τα λέω «πλήρως» και στην «Καφρόκρεμα», οπότε τρέχουν οι λέξεις! Κάπου εκεί άρχισα τα μαθήματα μουσικής στο Ωδείο Μοσχάτου και μετά τον στρατό (γιατί πήγα – τρομάρα μου!) σπούδασα και στη Δραματική Σχολή Ίασμος.
Και μέσα στην καραντίνα ξεκίνησα μεταπτυχιακό στο (θα τα πω εδώ όλα, όχι επειδή τα λέω στην παράσταση, αλλά επειδή το πρόγραμμα είναι με δίδακτρα!) Τμήμα Θεατρολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (αυτοί ήταν εξαρχής μεγαλοπιασμένοι…). Σε κανέναν δεν το είχα πει πως θέλω να κάνω stand up, γιατί όταν πήγα να δοκιμαστώ τότε, παλιά, το 1996, δεν ήξερα καν εγώ τι είναι αυτό το πράγμα, ήξερα μόνο πως μπορούσα να πάω κάπου και να βγω στη σκηνή.
To stand up θέλει άντερα! Είσαι μόνος σε μια σκηνή και πρέπει να κάνεις τους άλλους να γελάσουν. Είναι μεν παράσταση, αλλά ο μονόλογος είναι δύσκολο πράγμα. Το βιώνεις έτσι ή είναι δική μου ερμηνεία;
Ξέρεις τι άλλο θέλει άντερα; Η πέψη. Είναι όντως όπως τα περιγράφεις, αλλά η χαρά που αποκομίζω μετά την παράσταση ξεπερνά όλο το άγχος. Αν κάποια στιγμή το άγχος αρχίσει να υπερτερεί, τότε θα πρέπει να δω τι θα κάνω, μήπως να ξεθάψω το πρώτο μου πτυχίο;…
Είσαι ευαίσθητος σε αυτά τα ζητήματα, οπότε το ρωτάω. Μπορείς να είσαι αστείος και πολιτικά ορθός ή, να το θέσω αλλιώς, να αποφεύγεις την καφρίλα στην κρέμα σου;
Δεν αποφεύγω ούτε την καφρίλα ούτε την αφρόκρεμα. Τα συνδυάζω και τα σερβίρω, κοπιάστε!
Κάν’ το εικόνα! Παρακολουθείς παράσταση συναδέλφου σου, άνδρα ή γυναίκας… Ζηλεύεις «ατάκες»; Αν ναι, από ποιους;
Πρέπει να καταλάβεις πως οι κωμικοί παρακολουθούμε με πολύ διαφορετικό τρόπο τις παραστάσεις των συναδέλφων, περισσότερο συμπάσχουμε μαζί τους στην αγωνία τους παρά χαιρόμαστε τις παραστάσεις τους. Δεν νομίζω να ζηλεύω τους συναδέλφους, περισσότερο καμαρώνω όταν πάνε καλά και βελτιώνονται. Και στενοχωριέμαι όταν, ενώ βλέπω την πρόθεσή τους σε κάποιο κείμενο, αυτή η πρόθεση δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί και εκφραστεί πλήρως και επιτυχημένα. Τι να γίνει, κομμάτι της δουλειάς κι αυτό.
2025! Θα σου λείψουν οι καραντίνες και η γκροτέσκα περίοδος που ζούμε τώρα;
Αν αυτό που θα έρθει το 2025 είναι ακόμα πιο γκροτέσκο από αυτό που ζούμε τώρα, τότε ναι, θα μου λείψουν πάρα πολύ οι καραντίνες!
Πώς λειτουργεί σε σένα η έμπνευση; Πες μου τη διαδικασία που ακολουθείς. Γράφεις νύχτα; Πάνω σε πακέτα iqos, τα ηχογραφείς;
Μισό, να γκουγκλάρω τι είναι αυτά τα πακέτα που λες, γιατί δεν έχω ιδέα… Οκέι… Όχι, δεν γράφω σε τέτοια, έχω μπλοκάκια και τετράδια. Η διαδικασία είναι να κρατώ σημειώσεις και κάποια στιγμή να τις συγκεντρώνω και να αρχίζω να γράφω και να παίζω φωναχτά τα κείμενα που γράφω. Ο ήχος των λέξεων δημιουργεί διαφορετικούς συνειρμούς από την αποτύπωση των λέξεων στο χαρτί, οπότε τα κείμενα αποκτούν άλλες αναγνώσεις και συνδέσεις.
Όταν συγκεντρώσω κείμενα με διαφορετικές θεματολογίες, δοκιμάζω να τα ανακατέψω, γιατί η προσπάθεια σύνδεσης μεταξύ τους δημιουργεί νέα δεδομένα κάθε φορά. Ενίοτε ηχογραφώ τις παραστάσεις και τις ακούω, ειδικά αν προέκυψε κάτι νέο κατά τη διάρκεια και θέλω να το εντάξω.
Η καλύτερη παράστασή σου που θυμάσαι και γιατί, αλλά και η χειρότερή σου (και γιατί).
Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη, είναι σίγουρα όμως μια παράσταση που θυμάμαι πολύ έντονα, οπότε θα πω το «Stand-Up Symphony», που έκανα με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και που ελπίζω να επαναληφθεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά και να γίνει επιτέλους και στην Αθήνα, όπως είχε ανακοινωθεί αλλά ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας. Ήταν μια από τις πιο απαιτητικές και έντονες εμπειρίες που έχω ζήσει ως stand up κωμικός. Όταν τελείωσε η μία και μοναδική παράσταση που έγινε, αισθανόμουν τόσο πλήρης!
Από τις χειρότερες είναι σίγουρα μια παράσταση που είχα κάνει σε έναν χώρο που έκλεινε τον 1 χρόνο λειτουργίας του, όπου έπαιζα ανάμεσα στον κόσμο, γιατί ο ιδιοκτήτης είχε θεωρήσει πως δεν χρειαζόταν σκηνή για το stand up. Είχε κατά νου πως θα μπορούσα να ανέβω στην μπάρα και να παίξω, όπως οι χορευτές και οι χορεύτριες που είχε κλείσει για την ίδια βραδιά…
Έρχονται παραστάσεις σε κινηματογράφους σε όλη την Αθήνα. Έχεις στα σκαριά την επόμενη παράσταση; Αν ναι, πού θα κινηθεί;
Ναι, αποφάσισα να κλείσω τον κύκλο παραστάσεων με την «Καφρόκρεμα» στην Αθήνα, πηγαίνοντας εδώ κι εκεί. Σημειώσεις και ιδέες για την επόμενη παράσταση έχω, τώρα το πού θα κινηθεί, είναι νωρίς ακόμα για να πω. Πρέπει πρώτα να γράψω τις εργασίες τριμήνου για το μεταπτυχιακό και μετά τη διπλωματική μου – ωραία, τι κατάλαβες, αγχώθηκα! Τα λέμε στις παραστάσεις, να χαρείτε κι εσείς, να χαρώ κι εγώ, να μετριαστεί το άγχος όλων μας.
Δημήτρη, σε ευχαριστώ, καλή επιτυχία και πάντα γεμάτες αίθουσες.
Ευχαριστώ και εγώ!
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=mcqueTIEYqk&ab_channel=DimitrisDimopoulos
Επόμενες παραστάσεις
25/2: Κινηματοθέατρο Λάμπρος Κωνσταντάρας-Ρένα Βλαχοπούλου | Αιγάλεω (μετρό Αιγάλεω)
18/3: Δαναός | Αμπελόκηποι (μετρό Πανόρμου)
15/4: West City Cinemas | Περιστέρι (μετρό Άγιος Αντώνιος και Περιστέρι)
Διαβάστε ακόμα στην αθηΝΕΑ:
